«Համալսարանը հայտնվել է 37 թվականի շրջանակների մեջ». «Փաստ»

ՀԱՐՑԱԶՐՈՒՅՑ 8 Սեպտեմբեր, 2022 10:02

«Փաստ» օրաթերթը գրում է

«Փաստը» պարբերաբար անդրադարձել է որոշ բուհերում, հատկապես ԵՊՀ-ում առկա լարված մթնոլորտին, նշել՝ թիրախում են հայտնվել այն դասախոսները, որոնք ունեն ընդդիմադիր հայացքներ: Հիմա արդեն ունենք մի պատկեր, երբ իրավաբանական գիտությունների թեկնածու Ռուբեն Մելիքյանին ԵՊՀ-ում դասաժամեր չեն հատկացնում, ԵՊՀ հայ գրականության պատմության ամբիոնի դասախոս Սերժ Սրապիոնյանի հետ զրույց ունենում, որ վերջինս իր հանրային խոսքում չնշի պաշտոնյաների անուններ: Սրանք եզակի դեպքեր չեն: Ս. Սրապիոնյանին օրերս ֆակուլտետի դեկանն է ասել, թե ռեկտորը մտադրություն չունի իր հետ աշխատանքային պայմանագիր կնքելու:

«Այդ խոսակցությանը դեկանը և ամբիոնի վարիչն են ներկա եղել: Դեկանը պնդել է, որ պետք է մնամ, որովհետև նախ՝ իմ վարկանիշը բարձր է, բացի դա, 19-րդ դարի վերջի և 20րդ դարի սկզբի հայ գրականության պատմությունը ներկայացնող մասնագետ չունենք: Նույնը պնդել է նաև ամբիոնի վարիչը, և ռեկտորը, կարծեք թե, լավություն անելու կարգով գնացել է զիջման՝ ասելով՝ «թող չխոսի, եթե խոսում էլ է, անուններ չտա»: Այս զրույցն ինձ փոխանցեց դեկանը, նրանց կողմից որևէ պարտադրանք չի եղել: Նշել եմ՝ չեմ կարող լռել, երբ քանդում են կրթական համակարգը, իրենք են պատասխանատու, անուններ չտալ չեմ կարող»,-«Փաստի» հետ զրույցում ասում է Սրապիոնյանը:

Հետո նրան տեղեկացրել են, որ իր ժամերը պետք է պարապի, նշում է՝ դա ընդամենը քառորդ դրույք է, որի աշխատավարձը մինչև 50 հազար է: «Շարունակելու եմ նույն ձևով խոսել, համակարգված մոտեցում կա բուհական ամբողջ համակարգը քայքայելու: Պատահական չեն Ռ. Մելիքյանի, Է. Ղազարյանի, Ռ. Մելքոնյանի դեպքերը, այսինքն՝ բոլոր նրանք, ովքեր այս իշխանությունների հայակործան քաղաքականության դեմ են խոսում, հալածվում են: Մեկ բուհում չէ, որ նման պատկեր է: ԵՊՀ ռեկտորը պարզ կատարող է, սպասում է՝ ինչ կհրահանգեն իրեն, կանի: Տարուց ավելի է՝ ռեկտոր է, համալսարանում որևէ դրական փոփոխություն չի արվել, դասախոսների աշխատավարձերը պարզապես վիրավորական են, իրենն՝ օլիգարխի»,-նշում է մեր զրուցակիցը:

Դասավանդման երկարամյա փորձ ունեցող դասախոսը կարո՞ղ էր պատկերացնել, որ մեկ օր հնարավոր է՝ դուրս մնա համալսարանից քաղաքացիական դիրքորոշման համար: «Համարում են, որ նախկին ենք, մեզանից պիտի ազատվեն: Աշխատավարձով լռեցնել մարդկանց, որոնք սկզբունքորեն են այդպես մտածում, անհեթեթություն է, որևէ մեկը նման զիջումների չի գնա: Այս մասնագետներն ունեն բարձր վարկանիշ, լսարանում քաղաքականությամբ չեն զբաղվում: Անհատականությունների հետ չի կարելի վերաբերվել հրապարակում հավաքված միջինից ցածր մտածող ամբոխի նման: Իմ բոլոր ժամանակների ուսանողներից թող փորձեն ճշտել՝ իշխանությունների կամ քաղաքականության մասին որևէ բառ ասած կա՞մ: Իմ պարտականությունը լսարանում գիտելիքներ փոխանցելն է:

Այն, ինչ անում եմ լսարանից դուրս, իմ անձնական, քաղաքացիական խղճի խնդիրն է: Բումերանգի հարված են ստանալու, մարդիկ, որոնց անունները նշեցի, համակրանք ունեն, եթե լսարան չմտնեն, վաղը համալսարանն է գլխացավանք ունենալու: Կարծում են՝ իրենց ամեն ինչ կարելի է: Քննադատել եմ նաև նախկին իշխանությունների քաղաքականությունը, օրինակ՝ երբ ՀՀ 3-րդ նախագահը դարձավ ԵՊՀ հոգաբարձուների խորհրդի նախագահ, հայտարարեցի՝ համալսարանը գնում է կառավարության քմահաճույքների տակ: Դրա համար որևէ մեկն ինձ անգամ ստորակետի չափ կշտամբանքի միտք չասաց: Իսկ այս մարդիկ քաղաքական հալածանքներ են սկսել մեր դեմ, կգա ժամանակ, երբ պատասխան կտան: Համալսարանը մտցրել են 37 թվականի շրջանակների մեջ՝ նորացված ձևով, մոռանալով, որ այսօր լրատվադաշտը չափազանց բաց է: Չեն կարող Ստալինի ժամանակների նման «Պրավդայում» մի հոդված տպել, մարդկանց մեղադրել հակահեղափոխականության մեջ և մագադաններում կորցնել»,-նշում է գրականագետը:

Այս գործընթացները կասկած են հարուցում՝ իշխանությունը ցանկանո՞ւմ է առհասարակ կրթական համակարգ ունենալ: «Ավագ դպրոցի ծրագրերը պարզապես խայտառակություն են: Րաֆֆին 10-րդ դասարանի ծրագրում դարձել է կամընտրական, ինչո՞ւ, որովհետև քարոզում է հայրենասիրական գաղափարաբանություն, դրա համար հայրենասիրությունը, հայասիրությունը, թշնամու ճշմարիտ դիմագիծը բացահայտող հեղինակը կամընտրական է: Աշակերտներին չեն ներկայացնում մեր գրականության միջնադարը, այսպիսով՝ այն սկսվում է 19-րդ դարի առաջին կեսից: Վաղը դպրոցն ավարտող սերունդը պատուհաս է դառնալու մեր ժողովրդի գլխին՝ լինելով տգետ, ազգային արժեքներից հեռացած ու անտեղյակ»,-եզրափակում է Սերժ Սրապիոնյանը: