Պայծառատես Կարեն Ափոյանի մտահոգությունները՝ կապված երկրի ապագայի հետ
ԼԱՅՖՀայաթափվող Հայաստանի ապագայով անհանգստացած է յուրաքանչյուր հայ, և մինչ ականատեսը կդառնանք պատմական իրադարձությունների, որոշեցինք զրուցել պայծառատես Կարեն Ափոյանի հետ:
- Հայաստանում կադրային փոփոխություններ են ընթանում, դրանից որևէ լավ սպասելիքներ կարո՞ղ ենք ունենալ:
- Սկիզբը խոստումնալից է, բայց կան գործոններ, որոնք կխանգարեն Կարեն Կարապետյանին այս տեմպով աշխատել:
- Որո՞նք են այդ գործոնները:
- Պաշտոնաթող անձանց, նախկինում կառավարման համակարգի ու ներկայիս ղեկավարների միջև աշխատելաոճերի տարբերություն կա, որը կբերի ներքին բախումների, միջանձնային հարբերությունների բարդացման, կոնֆլիկտի, կլինեն մանր ու մեծ ձևական ձերբակալություններ: Որքան էլ մեր երկրի համար մտահոգվող որոշ ղեկավարներ փորձում են բարեփոխումներ անել, այնուամենայնիվ, կա թաքնված անտեսանելի ուժ, որը դրսից է ու նպատակաուղղված է թուլացնել մեր երկիրը՝ օգտագործելով տարբեր գործոններ, օրինակ՝ կրթական ներկայիս դպրոցական ծրագիրը, որը կիրառելի է այլ երկրում այլ նպատակների համար, հաշվի չի առել մեր էթնիկ առանձնահատկությունները և ոչ միայն: Հենց մանուկ հասակից դասագրքից օտարամոլություն է սերմանվում:
- Ո՞ր ոլորտը նաև կառանձնացնեք:
- Առողջապահության ոլորտը: Պատվաստանյութերի կասկածելի որակները, որոնք վերջին տարիներին ունենում են իրենց աղետալի հետևանքները՝ ազդելով երեխայի խոսքի, մտքի ձևավորման վրա: Անկեղծ մտավախություն ունեմ, որ հայի գենը մուտացիայի է ենթարկվում: Կան մանկաբույժներ, որոնք իրենց հարազատ երեխաներին չեն ներարկում այդ պատվաստանյութերը: Առկա են նաև դեպքեր, որ չհասկանալով երեխայի մոտ առաջացած խնդիրը՝ սխալ ախտորոշում են տալիս՝ ասելով, որ դա աուտիզմ է, ծնողներին գցում են դեպրեսիայի մեջ: Եվս մեկ մեծ խնդրի մասին չեմ կարող չխոսել: Դա կապված է հացի մեջ ֆոլաթթվի ու երկաթի պարունակության հետ: Սիրտս ցավում է, չեմ կարող չասել, որ մարզերի դպրոցներում կասկածելի ծրագիր է իրականացվում, այն է՝ 1-4-րդ դասարաններում երեխաներին տրվող անվճար սնունդը, որը փորձարկում է երեխաների վրա ՝ ազդելով նրանց ֆիզիկական և մտավոր զարգացման վրա: Վանաձորում ուսումնասիրություններ են արել, 35 տոկոսով շատացել է քաղցկեղով հիվանդ երեխաների քանակը: Հայաստանն այնքան անպաշտպան ու խոցելի երկիր են դարձրել, որ մեր ժողովուրդը պայքարելու միջոց, հնարավորություն չունի, կարծես խեղդվի անզորության մեջ: Վերջերս ինձ միշտ զգուշացնող մի ձայն անընդհատ կրկնում է՝ վերջին հնարավորություն:
- Ո՞րն է հանգուցալուծումը:
- Մենք չպետք է հավատանք դրսի խոստումներին՝ ո՛չ Ռուսաստանի, ո՛չ Արևմուտքի: Մենք չունենք սրտացավ դաշնակից պետություն, ու վտանգ կա, որ Հայաստանը դառնում է կռվախնձոր խոշոր գերտերությունների բախման, պատերազմի թատերաբեմ: Տարբեր գործոններով արդեն իսկ հայաթափվում է Հայաստանը՝ այն դարձնելով ուղղակի տարածք: Բոլորս պարտավոր ենք իմանալ մեր գլխին կախված վտանգի մասին և դառնալ միասնական զենք՝ չկորցնելու համար մեր ազգային ինքնությունը, գենը, վաստակած ապրելու իրավունքը հզորների կողքին: Պետք է ինքնամաքրվել, ուրիշ հնար չկա:
Լուսինե Արշակյան