Աչքաթող արված լրջագույն խնդիրներ
ՎԵՐԼՈՒԾԱԿԱՆԶարմանալի բան է հայկական լրատվական դաշտ կոչվածը։ Մեր լրահոսին և սոցցանցերին հետևելիս տպավորություն է ստեղծվում, թե հայաստանյան հասարակությունը ապրում է մի քանի օրվա փսևդոսենսացիոն լուրերի շրջանակում։ Անշուշտ, այն ինչ կատարվում է մեր լրատվամիջոցներում և առավել ևս սոցցանցերում, բացարձակ կապ չունի հանրության իրական դիմագծի հետ։ Մյուս կողմից, իհարկե, կան նաև որոշակի խմբեր, որոնք արտահայտում են հանրության մեջ առկա տրամադրությունները։ Սակայն սա այլ հարց է, որը խորը և արմատական վերլուծության կարիք ունի։
Առավել հետաքրքիր է այն իրավիճակը, որն ստեղծվել է վերջին օրերին։ Դոնալդ Թրամփի՝ ԱՄՆ նախագահ ընտրվելուց հետո հայկական մեդիատիրույթը հեղեղվեց պարապ ամերիկագետներով, սոցիոլոգներով ու հասարակագետներով։ Սակայն հասկանալի է, այս բուռն անդրադարձը ԱՄՆ նախագահական ընտրություններին նույնպիսի արագությամբ էլ մարեց պաշտպանության նախարարի առաջարկած օրենսդրական նախաձեռնության ֆոնին։ Որպես կանոն, այս մեդիաաղմուկը նույնպիսի արագությամբ էլ ավարտվելու է, քանի որ մեկ բառով հայաստանյան մեդիատիրույթում կատարվող գործընթացները կարելի է անվանել մակերեսայնություն։
Սակայն այս վառոդային լրատվական շրջապտույտի մեջ երբեմն սպրդում են լուրեր, որոնք այդպես էլ չեն արժանանում համապատասխան ուշադրության, մինչդեռ պետք էր հրատապ։ Այս տեսանկյունից արդեն հայտնի է, որ Պուտինը ստորագրել է համապատասխան հանձնարարականը՝ բանակցություններ սկսել հայ-ռուսական միացյալ զորախումբ սկսելու մասին։ Սա, ըստ էության, մի շարք առումներով չափազանց կարևոր իրադարձություն է, որը բազմաթիվ հարցականներ է առաջադրում։ Մասնավորապես պարզ չէ, թե ո՞վ է ղեկավարելու այս զորախումբը՝ ռուսակա՞ն, թե` հայկական կողմը, ո՞ր կողմն է վերջնական հրաման արձակելու։ Սա, ըստ էության, բավական լուրջ անվտանգության խնդիրներ է առաջադրում Հայաստանին, որի անվտանգության միակ երաշխավորը եղել և մնում են միայն հայկական Զինված ուժերը։
Խնդիրն առավել է սրվում նաև նախորդ փորձի ֆոնին։ Ըստ էության, վերջերս մոտավորապես նույն սխեմայով ստեղծվեց հայ-ռուսական Հակաօդային պաշտպանության միասնական համակարգ, սակայն վերջինիս ստեղծումից հետո, համենայնդեպս, լայն հասարակության համար պարզ չէ, թե ում կողմից է այն ղեկավարվում՝ հայկակա՞ն, թե՞ ռուսական ուժերի։ Պարզ չէ նաև, թե ինչ վարքագիծ է դրսևորելու այս միացյալ համակարգը Ադրբեջանի կողմից Հայաստանի օդային սահմանների ոտնձգությունների դեմ։ Այս անորոշությունները, բնականաբար, շատ ավելի լուրջ պետական խնդիրներ են, որոնք այդպես էլ համապատասխան ուշադրության չեն արժանանում այն պայմաններում, երբ ցանկացած կիսալուր կամ էժանագին սենսացիա դառնում է համընդհանուր ուշադրության առարկա։
Թերևս այս տեսանկյունից հայաստանյան լրատվական դաշտում անհրաժեշտություն կա վերաձևակերպել առաջնահերթությունները, հակառակ դեպքում այդ լրատվությունը մանիպուլյատիվ բնույթ է ստանում, որից առաջին տուժողը, բնականաբար, հասարակությունն է։
Pressmedia.am վերլուծաբան