Վարչապետի առաջարկությունը համայնքապետերին
ՎԵՐԼՈՒԾԱԿԱՆՎարչապետ Կարեն Կարապետյանը կարծես խնդիր ունի քաղցր թմբիրից հանել նաև տեղական ինքնակառավարման մեր մարմինների ղեկավարներին և աշխատակիցներին: Պարկերացնո՞ւմ եք` նա այս մարդկանց հորդորում է մտածել, նախաձեռնել, տեսլական ունենալ իրենց ղեկավարած համայնքի զարգացման վերաբերյալ: Եվ այդ ձևով Երևանի հետ, նաև` կառավարության հետ, մտնել գործնական հարաբերությունների մեջ:
Լա՛վ է ասված: Բայց արդյո՞ք խոսքն ուղղված է այն մարդկանց, որոնց պատկերացումների մեջ այդ գաղափարը տեղավորվում է կամ կարող է տեղավորվել:
Ովքե՞ր են մեր համայնքների ղեկավարներն իրենց ավագանիներով: Հիմնականում այն մարդիկ, ովքեր հարկավոր են իշխանություններին, իսկ առավել որոշակի` իշխող կուսակցությանը` հանրապետականին:
Եվ բնավ էլ կարևոր չէ, թե համայնքի տվյալ ղեկավարը որ կուսակցությունում փաստաթղթային գրանցում ունի: Ասենք` Օրինաց Երկրի՞ց է կամ Բարգավաճ Հայաստանի՞ց է, կամ դաշնակցությունի՞ց է: Նրանք բոլորն էլ աշխատելու են հանրապետականի ցուցումով և բնականաբար հանրապետականի համար: Հակառակ դեպքում ամենամեծ ցանկության դեպքում էլ պարզապես չեն կարող իրենց գործն անել: Պարզապես կթարսվեն ու կենտրոնից ֆինանսական միջոցներ չեն տա այս մարդկանց ձեռքը, որպեսզի համայնքին վերաբերող խնդիրները լուծեն:
Հիշո՞ւմ եք` մի քանի տարի առաջ Իջևանում Հանրապետական կուսակցության կուռ շղթան քանդեց Բարգավաճ Հայաստան կուսակցությունը: Ծանր ու դաժան «կռվից» հետո այստեղ քաղաքապետ ընտրվեց այս կուսակցության ներկայացուցիչը:
Եվ ի՞նչ. քաղաքապետը չկարողացավ ոչ բյուջե ընդունել, ոչ գործ անել. ոչ քաղաքը մաքրեց, ոչ աշխատավարձ վճարեց: Որովհետև Երևանից նրան հասանելիք սուբսիդիաները չտվեցին: Ստիպված` ելնելով նաև համայնքի շահերից, գուցե նաև` իր անձնական շահերից, այս մարդը թողեց իրեն քաղաքապետ դարձրած կուսակցությունը ու անդամագրվեց հանրապետականին` իշխող ուժի կուսակցությանը:
…Ու սկսեց բարեհաջող ղեկավարել հայրենի Իջևանը: Մինչև հիմա էլ բարեհաջող ղեկավարում է:
Մեր երկրում տեղական ինքնակառավարման մարմինների ղեկավարները սրանք են. նրանք իրականացնում են մեկ գործառույթ, որը դրվել է նրանց վրա, և այդ գծից շեղվել չեն կարող. «խաղաղ» ժամանակներում լինել իշխող կուսակցության տեղապահները սեփական համայնքում, իսկ «պատերազմական» շրջանում` երբ սկսվում են ընտրությունները, աշխատել նույն կուսակցության օգտին ու ձայներ բերել նրա համար: Թե ի՞նչ ճանապարհով, կարևոր չէ. բոլոր միջոցներն արտոնված ու արդարացված են. միայն իշխանությունը վերարտադրվի:
Այս մարդիկ էլ տարիներ շարունակ իրենց գործն են արել և շատ լավ են արել: Բոլորը գոհ են մնացել. գոհ են եղել իշխանությունները, գոհ են եղել իրենք` իրենց բարեկամներով, ազգ ու տակով:
Հիմա մեր վարչապետը փոխում է այս մարդկանց համար սրբորեն գծված խաղի կանոնները: Ուզում է, որ նրանք ոչ թե իշխանության շահերի պաշտպանը դառնան սեփական համայնքում, այլև` իրենց համայնքի, իրենց գյուղի կամ քաղաքի շահերով մտահոգվեն: Աշխատեն իրենց բնակչության համար, ոչ թե հանրապետական կուսակցության ինչ–որ լիդերի կամ ոչ լիդերի:
Ու ամենակարևորը` ընտրությունները կեղծելու փոխարեն, վարչապետը նրանցից գործնական մտածողություն է պահանջում:
Գոհար Սարդարյան