Աբրահամյանի թիմային խաղը
ՎԵՐԼՈՒԾԱԿԱՆՀայկական քաղաքական ֆոնը բավականին հետաքրքիր երանգներ է ստանում: Սպասվող նախընտրական դաշինքները, խմորումներն ամենատարբեր դաշտերում, հետաքրքիր են դարձնում հայոց քաղաքական երկնակամարը:
Այս ֆոնին, էլ առավել ուշագրավ էր նախկին վարչապետ, ՀՀԿ ԳՄ ներկայացուցիչ Հովիկ Աբրահամյանի հարցազրույցը: Որպես կանոն, հատկապես ժամանակակից քաղաքականության մեջ, նախկին վարչապետները կամ նախագահները հենց այնպես, ոչինչ չասող հարցազրույցներ չեն տալիս:
Նրանք խոսում են այն ժամանակ, երբ ունեն հստակ դիտարկումներ և ինչ-որ մեսիջ են փոխանցում: Այս անգամ էլ բացառություն չէ: Ընդհանրապես, եթե ընդհանրական անդրադառնանք Աբրահամյանի հարցազրույցին, ապա պետք է փաստենք, որ այն չափազանց զուսպ և հավասարակշիռ էր: Ինչու ոչ, իր մեջ պարունակում էր նաև բավականին թեթևություն և անմիջականություն:
Նախ, Աբրահամյանը փաստեց, որ ինքը չի դադարում լինել հրապարակային անձ: Սա բնական է, քանի որ վարչապետի պաշտոնից հեռանալուց հետո, նրա գործունեությունը չի կարող այն ծավալով լուսաբանվել, ինչպես նախկինում, սակայն այդ դրվագում ուշագրավ էին երկու դիտարկումներ, նախ. «Ունենք նոր կառավարություն, նոր վարչապետ, ում հետ, իմիջիայլոց, ունեմ ջերմ ընկերական հարաբերություններ, նրանք պետք է լայնորեն ինքնադրսևորվելու, ազատ, անկաշկանդ գործելու հնարավորություններ ունենան։ Իմ շատ ակտիվ լինելը միգուցե այլ կերպ կընկալվեր, միգուցե նաև ինչ-որ տեղ խանգարեր։ Իսկ հարցեր քննարկելու, հարկ եղած դեպքում օժանդակելու համար հատկապես հիմա հարկ չկա դա հրապարակային անել. մենք ունենք և՛ ընկերական շփումների, և՛ այժմ արդեն կուսակցության գրասենյակում քննարկումների հարթակները»:
Եվ երկրորդ. «Իսկ ինչ վերաբերում է ՀՀԿ ԳՄ նիստերին, ապա Ձեր պնդումն իրականությանը չի համապատասխանում։ Այո՛, առանձին նիստերի հարգելի պատճառով ներկա չեմ եղել, բայց դրանք բացառություն են, ոչ թե օրինաչափություն։ Կուսակցական աշխատանքին մասնակցում եմ հաճույքով ու մեծ պատրաստակամությամբ»:
Երկու դեպքում էլ Աբրահամյանը հստակ հասկացնում է, որ ինքը թիմային խաղացող է և իր անձնական մոտեցումները չեն կարող խանգարել դաշտում առկա իրողություններին:
Ավելին, խնդիրը դնելով գործընկերային և ընկերային հարթության վրա, նա ակնկարկում է, որ ամեն ինչով կարող է օգնել ներկայիս վարչապետին: Այս վերջին դրվագը հատկանշական է այն առումով, որ նոր վարչապետից ակնկալիքներն իրավամբ չեն արդարանում և աղմուկն ավելի մեծ էր, քան գործը:
Իսկ Աբրահամյանը կարող է ունենալ լուրջ ներդրում և ցուցաբերել օգնություն, քանի որ տիրապետում է շատ կարևոր ոլորտների:
Իսկ ինչ մնում է կուսակցական աշխատանքների մասով, ապա նախկին վարչապետի ձևակերպումը և հաղորդագրությունը շատ հստակ էր ` ես մնում եմ կուսակցության առանցքային դեմքերից մեկը, շարունակելու եմ աշխատել կուսակցության շրջանականերում և այն դերում, ինչը կնախատեսի կուսակցության առաջին դեմքը:
Ուշագրավ էր նաև իր գործունեության կամ ընդհանրապես բոլոր ասպեկտները դիտարկել 2007-2012 և 2012-2017 ժամանակագրական ասպեկտում: Սրանով նա ևս մեկ անգամ հավաստում է, որ չի խուսափում ընդհանուր քաղաքական պատասխանատվությունից և այն գծից, որը որդեգրել է իր կուսակցությունը:
Կարծում եմ, այս հարցազրույցն ուղղված էր նաև ներկուսակցական և ոչ կուսակցական այն խմբերի դեմ, ովքեր աշխուժացել էին Աբրահամյանի հրաժարականից և դա համարում էին իրենց հաղթանակը: Կոնկրետ գնահատական չտալով իր գործունեության դրական կողմերին, չնայած հարցազրուցավարի հուշմանը, նա ակնարկում է, որ արածի համար երախտիքի ակնկալիքներ չունի:
Իսկ կուսակցության առաջնորդին ուղղված մեսսիջը շատ հստակ էր` ես թիմում եմ և թիմային խաղացող եմ: Չունեմ անձնական նեղացվածություն և աշխատելու եմ կուսակցության համար:
Թե ինչպես կընկալվեն այս դիտարկումները և մոտեցումները, ցույց կտա ժամանակը, սակայն մեկ երևույթ ակնհայտ է, որ ներկայիս քաղաքական ֆոնին, Աբրահամյանն իր թիմով, ունեցած ռեսուրսներով և դերով, դեռ շատ օգտակար կարող է լինել իշխող կուսակցությանը:
Վահրամ Թոքմաջյան