Բուրգի ապամոնտաժումը
ՎԵՐԼՈՒԾԱԿԱՆՄեծ ստրատեգ Սերժ Սարգսյանը կարծես սկսում է սխալվել իր հաշվարկներում։ Այն բազմաթիվ կոմբինացիաները և շախմատային պարտիաները, որոնք ժամանակին նրան հնարավորություն էին տալիս խուսանավելու ընտրական գործընթացներում և պաշտպանելու իր իշխանությունը, սկսում են չարդարացնել իրենց։ Հասկանալի է, որ Հայաստանում իրավիճակը սարսափելի է, բոլոր առումներով։ Այս ամենի պատասխանատուն նախ և առաջ իշխող կուսակցությունն է։
Փորձենք հասկանալ, թե ի՞նչ էին ուզում անել նրանք իրավիճակը շտկելու և ապրիլյան փորձությանը պատշաճին ներկայանալու համար։ Առաջին քայլը, որ արեցին՝ վարչապետի փոփոխությունն էր։ Կարապետյանն իր իմիջային լուծումներով և վճռականությամբ պետք է փրկեր ՀՀԿ-ն։ Բայց արի ու տես, որ ֆարսը չստացվեց։ Հասարակությունն իրեն հատուկ հոտառությամբ հասկացավ, որ սա հերթական անհաջող կեղծիքն է։ Փոխարենը՝ Սարգսյանն ունեցավ հավատարիմ թիմակցի և անփոխարինելի ընկերոջ ՝ Աբրահամյանի կորուստը, կարծում եմ՝ անդառնալիորեն։ Գազի աշխատողների 7000-անոց միֆը շատ արագ զիջեց իր դիրքերը դաժան իրականությանը։ Կարծում ենք, ՀՀԿ-ական վերնախավը շատ լավ է հասկանում, որ անգամ կուսակցության ներսում չունի գաղափարակիրների բանակ և հատկապես նյութական վերնախավն ինչու է հավաքված այդ կուսակցության մեջ։
Հայաստանում, հատկապես՝ բիզնես-քաղաքականություն հարաբերություններում, հենց այնպես, ոչինչ չի լինում։ Աբրահամյանի ՀՀԿ-ն լքելուց հետո, սկսվեց մի երկար շղթա. մարզպետ, գյուղապետեր, տարբեր տարածքների համակարգողներ։ Չնայած այն հանգամանքին, որ ՀՀԿ-ն խոսնակի միջոցով անընդհատ տեղեկացնում է, թե իրենց մոտ ամեն ինչ նորմալ է և խուճապի մատնվելու կարիք չկա, իրականում տեղի են ունենում հակառակ պրոցեսները։ Միայն այն հանգամանքը, որ նրանք հաճախակի են խոսում այդ մասին, վկայությունն է ոչ բարվոք վիճակի։ Այլապես, ինչպես եղել է միշտ, հարկ չէին համարի հասարակությանը ներկայացնել տեղեկատվություն։ Այժմ, երբ անընդհատ խոսում են օր օրի «ծաղկող» ՀՀԿ-ի մասին, պետք է հասկանալ հակառակ տրամաբանությունը։ Շարքն այսքանով չի ավարտվում։ Չնայած այն հանգամանքին, որ Սուրիկ Խաչատրյանը հավաստիացրել է ՀՀԿ-ն չլքելու մասին, նրա երբեմնի վստահելի մարզում վիճակը հուսադրող չէ։
Ստացվել է մի վիճակ, երբ նոր մարզպետի հետևողական ջանքերի արդյունքում, մարզում գոյացել է ՀՀԿ-ից դժգոհողների մի ստվար խումբ։ Դա հենց այն խումբն է, որն ապահովում էր ՀՀԿ-ի 120 տոկոսանոց հաղթանակներն այս մարզում։ Այժմ, երբ նրանք մեկուսացվում են իրենց աշխատանքից, զրկվում են լծակներից, նրանց որևէ բան չի մնում անել, քան լքել այդ կուսակցությունը կամ առնվազն չաշխատել իրենց չգնահատած կուսակցության համար։ Սակայն վերոնշյալը դեռ ամենաբարդը չէ։ Ամենաբարդը օլիգարխիայի և թաղային հեղինակությունների հետ ունեցած խնդիրներն են։ Սարգսյանի հաշվարկն այստեղ իրոք սխալ է, որում շուտով կհամոզվենք։ Տանելով ռեյտինգային ընտրակարգի, նա թերևս ակնկալում էր համադրել ինտելեկտուալ և փողային բաղադրիչը, խաղալ նրանց հակասությունների վրա և ստանալ ցանկալի արդյունք։
Սակայն, ինչպես տեսնում ենք, տեղի է ունենում հակառակ պրոցես։ Սարգսյանը մոռանում է, որ այդ մարդկանցից յուրաքանչյուրն ունի իր սեփական ամբիցիաները և բավականին ունակ է հասկանալու համար, թե ինչքան է աշխատել իշխանության պահպանման և վերարտադրության ուղղությամբ։ Մհեր Սեդրակյանի առնվազն չեզոքությունը և Արտակ Սարգսյանի հետ կապված վերջին իրադարձություններն այդ ամենի վկայությունն են։ Լքողների շարքը դեռ կշարունակվի ու հավանական է, որ այն թափ ստանա հենց ընտրություններին նախորդող ամենաթեժ շրջանում։ Իսկ դա նշանակում է բուրգի կազմաքանդում։
Վահրամ Թոքմաջյան
Past.am վերլուծաբան