Ալիկ Սարգսյանի մահացու քարոզարշավը
ՎԵՐԼՈՒԾԱԿԱՆԽորհրդարանական ընտրությունների նախօրեին Արարատի մարզը հավակնում է դառնալ հայաստանյան քաղաքական կյանքի ամենակարևոր և միաժամանակ վտանգավոր թատերաբեմերից մեկը։ Դեռ Արարատի նորանշանակ մարզպետ Արամայիս Գրիգորյանի շուրջ բարձրացած սկանդալը չհանդարտված, հերթական տարօրինակ ու ողբերգական դեպքն է գրանցվել այստեղ։ Հիշեցնենք, Գրիգորյանն իր մոտ էր կանչել Արտաշատի պոլիկլինիկայի տնօրենին, վերջինիս հորդորել աշխատել հանրապետականի համար՝ հակառակ դեպքում սպառնալիքներ էր հնչեցրել։ Այս իրադարձությունների ֆոնին փետրվարի 10-ին Արարատում հերթական ողբերգական ու տարօրինակ դեպքն է գրանցվել։
Համաձայն հայաստանյան մի շարք լրատվամիջոցների Արարատի մարզ «գործուղված» նախկին ոստիկանապետ Ալիկ Սարգսյանն իր մոտ է կանչել մարզի Հանրապետականի կառույցի փոխնախագահ Գագիկ Բեգլարյանին, ծանր զրույց ունեցել վերջինիս հետ, ինչից հետո Բեգլարյանի ինքնազգացողությունը վատացել է, նա հոսպիտալացվել է և հիվանդանոցում մահացել՝ սրտի կաթվածից։ Համաձայն լրատվամիջոցների տեղեկությունների Ալիկ Սարգսյանը հորդորել է Բեգլարյանին աշխատել նախկին վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանի և նրա թիմակիցների դեմ, ինչը անընդունելի է եղել Բեգլարյանի համար։
Սարգսյանը չի հերքում իր և Բեգլարյանի խոսակցության փաստը, սակայն նշում է որ որևէ ծանր խոսակցություն իրենց միջև չի եղել։ Սակայն այս պնդումները կարծես թե չեն դիմանում քննադատության, քանի որ Արամայիս Գրիգորյանի և Ալիկ Սարգսյանի՝ Արարատի մարզ «գործուղումներն» արդեն իսկ վկայում էին այն մասին, որ Հանրապետականը Արարատի մարզում սանձազերծում է գրեթե ուժային տեռոր։ Մի դեպքում մարզպետն է ահաբեկումներով զբաղվում, մյուս կողմից Հանարապետականի մարզային կառույցի ղեկավարն է հակաքարոզչական աշխատանքներ տանում, որոնք ողբերգական զարգացումներ են ունենում։ Թե այս իրադարձությունների ֆոնին, ինչպես են պատրաստվում այս նվիրյալ հանրապետականները քաղաքական ու ընտրական գործընթացներ ղեկավարել, դժվար է ասել։
Մյուս կողմից Ալիկ Սարգսյանը, որը ոստիականպետի պաշտոնում հասցրեց շահել հասարակության հակակրանքն ու անվստահությունը, թերևս հնարավորություն է ստացել ապացուցել իր անսահման նվիրվածությունը վարչակարգին և այս գործում կարծես թե նա չի պատրաստվում ոչ մի քայլ նահանջել, սակայն նախկին ոստիկանապետին արժի հիշեցնել, որ ընտրությունները, լավ կամ վատ ու անկախ արդյունքներից, անցողիկ են, ինչպես անցողիկ են եղել նրա նախկին պաշտոնները, իսկ ընտրություններից հետո կհիշվեն միայն մարդկանց քայլերն ու որակները։
Միաժամանակ պետք է շեշտել, որ վարչակարգը երբեք չի ունեցել արտոնյալներ ու անձեռնմխելիներ, ուստի Ալիկ Սարգսյանը անձնական փորձով պետք է առնվազն գիտենար, որ ինչպես ինքը, այնպես էլ իր նորանշանակ մարզպետը ցանկացած պահի կարող են «զոհաբերվել», ինչը նրանց հետ արդեն պատահել է՝ քանի որ և Գրիգորյանին և Սարգսյանին քանիցս ռեժիմը «ժերտվա» արդեն տվել է։
Վերջապես պետք է շեշտել, որ ըստ Ալիկ Սարգսյանի Գագիկ Բեգլարյանն իր «100 տարվա ընկերն է եղել», նման պայմաններում արդեն մի կողմ թողնելով նրա քաղաքական «գործուղումն» ու քաղաքական շահագրգռությունները, պետք է արձանագրել այն փաստը, թե ինչպիսի ծանր հետևանքներ է ունենում մարդու և քաղաքացու համար վարչակարգին անմնացորդ ծառայելը, որի ընթացքում ոչնչանում են մարդկային ու ընկերական փոխհարաբերություններն ու մտերմությունը։
Մյուս կողմից հենց նման իրավիճակներում է բացահայտվում անձերի և քաղաքացիների իրական դեմքն է ու էությունը և այս տեսանկյունից պետք է փաստել, որ առաջիկա Ազգային ժողովին շատ տխուր հեռանկար է սպասվում, եթե այնտեղ հանկարծ հայտնվեն Ալիկ Սարգսյանն ու նման արժեքների ու վարքագծի կրողները։ Սակայն հուսանք, որ հայաստանյան հասարակությունը բավական լավ հիշողություն ունի և շատ լավ գիտե և ներկա, և նախկին չինովնիկների անցած ճանապարհն ու գործունեությունը։
Աղասի Մարգարյան