Քաղաքական վակուում. «Փաստ
ՎԵՐԼՈՒԾԱԿԱՆ«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Հայաստանյան հասարակական–քաղաքական դաշտում առաջիկա խորհրդարանական ընտրություններին ընդառաջ քաղաքական գործընթացներն ու քարոզչությունը թևակոխում են ամենաակտիվ փուլ։ Կուսակցությունների և դաշինքների գրանցումից հետո, արդեն իսկ շատ թե քիչ հստակ կդառնա, թե ովքեր են դաշտի հիմնական խաղացողները։ Սակայն գործընթացների բովանդակային կողմի մասին ներկայում արդեն իսկ կարելի է ընդհանուր պատկերացում կազմել և որոշակի գնահատականներ տալ՝ շեշտելով, սակայն, որ այդ գնահատականները ամենևին էլ հուսադրող չեն։ Խնդիրն այն է, որ մինչ այս քաղաքական դաշտում հիմնականում շրջանառվում էին խոսակցություններ այն մասին, որ խորհրդարանական համակարգին անցումը առնվազն բերելու է նոր քաղաքական մշակույթի ձևավորման։ Մեծամասնական ընտրակարգի վերացումը նման նախապայմաններ որոշակիորեն ստեղծում էր։
Սակայն արդեն իսկ ներկայում պարզ է, որ քաղաքական դաշտի առկա լղոզված պատկերը բովանդակային առումով պահպանվելու է մի քանի պատճառներով։ Նախևառաջ պետք է նշել, որ արդեն ձևավորված դաշինքները սկսել են միմյանց մեղադրել ընդդիմություն չլինելու, իշխանության ջրաղացին ջուր լցնելու կամ իշխանական պրոյեկտ լինելու մեջ։ Այս տեսանկյունից դժվար է ասել, թե փոխադարձ այս մեղադրանքների որ հատվածն է համապատասխանում իրականությանը, սակայն մյուս կողմից ակնհայտ է, որ քաղաքական դաշտում նման մեղադրանքները, որոնք բնականաբար պոպուլիստական քարոզչամիջոցներ են, վկայում են այն մասին, որ այսպիսի հռետորաբանությամբ հանդես եկող ուժերը իրենց առջև նվազագույն քաղաքական նպատակ են դրել և այդ նպատակն ընդամենը Ազգային ժողովում հայտնվելն է։
Ընդ որում, պետք է շեշտել, որ անկախ իշխանափոխության հռետորաբանությունից, ներկայի ընդդիմադիր դաշինքներն ու կուսակցությունները այս պահին գլխավորապես պայքար են տանում ընդդիմադիր հատվածի ձայների համար կամ այլ կերպ ասած մրցակցում են միմյանց հետ։ Հասկանալի է, որ այս մրցակցությունից դուրս է մնում Հանրապետականը, որի ձայների վրա կարծես թե ոչ ոք «ոտնձգություն չի իրականացնում»։ Ներկա իրավիճակին որևէ այլ բացատրություն հնարավոր չէ տալ, քանի որ եթե ընդդիմադիր քաղաքական միավորը իր գործունեության ու քարոզչության հիմնական թիրախ է դարձնում մեկ այլ ոչ իշխանական ուժի, և ընդամենը պաթոսի ու հռետորաբանության մակարդակում նշում, թե ինչ վատն է հանրապետականը, ապա ակնհայտ է, որ այդ քաղաքական միավորը անգամ չի էլ հավակնում ՀՀԿ–ին այլընտրանք դառնալ, այլ ընդամենը փորձում է առավել ընդունելի այլընտրանք լինել մեկ այլ ոչ իշխանական ուժի հետ։
Բնականաբար նման իրադրությունը քաղաքական դաշտում բերելու է հասարակական լայն հիասթափության և ընտրությունների կամա թե ակամա բոյկոտի, քանի որ ներկայիս խառնիճաղանջ պատկերը, տարասեռ ու աբսուրդի հասնող դաշինքները առնվազն տարակուսանք են առաջացնում ընտրողի մոտ։ Նման իրավիճակն արդեն իսկ հղի է մի շարք վտանգներով, որոնց թվում առաջնային է հասարակական տոտալ անտարբերությունը քաղաքական ու ընտրական գործընթացների նկատմամբ։ Ընդ որում պետք է նշել, որ այդ անտարբերությունը բոլորովին էլ պարտադիր չէ, որպեսզի դրսևորվի ընտրություններին չմասնակցելով, այլ շատ ավելի խորքային խնդիր է, որի դեպքում արդեն ընտրողի համար միևնույն է դառնում թե ում ընտրել և ինչ–որ առումով հենց այստեղից էլ ծնվում են ընտրակաշառքներն ու ընտրակեղծիքները, որոնք շատ ավելի արմատական հարցեր են բարձրացնում, քան զուտ վերջիններիս առկայությունն է։
Շարունակությունը` «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում: