«Մասնագիտությունս լիովին փոխել չեմ պատրաստվում». Նիկ Եգիբյանը՝ «Բրավո, վիրտուոզ»-ի և ֆիլմում իր դերի մասին
ՀԱՐՑԱԶՐՈՒՅՑExclusive
Օրերս կայացավ «Բրավո, վիրտուոզ» ֆիլմի պրեմիերան:
Սիրված երգիչ, երգահան Նիկ Ենգիբարյանն առաջին անգամ իր ուժերն է փորձել նաև կինոյի բնագավառում, ում հետ էլ զրուցել է Past.am-ը:
- Սա Ձեր առաջին փորձն է՝ ֆիլմում ինչ-որ կերպար մարմնավորելու: Տպավորությունն ինչպիսի՞ն էր:
- Չնայած այն բանին, որ դերս աննշան էր, էպիզոդիկ, շատ հետաքրքիր էր ու ուրիշ, քանի որ միշտ դերերս սահմանափակվել էին տեսահոլովակներում մասնակցությամբ: Ֆիլմում շփումն էր ավելի շատ, կար կոնկրետ սցենար: Ի սկզբանե խնդրել էի, որ ես տեքստ չունենամ, խոսելու հատված չլինի, որովհետև վստահ չէի, որ կկարողանամ այդ ամենն անգիր անել ու այդ կարգի դերասանների կողքին մի քիչ կկոմպլեքսավորվեի: Վերջին վայրկյանին են ինձ ասել նկարահանման մասին, որովհետև փոփոխություն էր եղել դերասանական կազմում:
Դաշնակահարի դերը, եթե չեմ սխալվում, Տիգրան Համասյանը պետք է մարմնավորեր, բայց գրաֆիկը չէր կարողացել հարմարեցնել նկարահանման օրերի հետ, և քանի որ դերը դաշնակահարի էր, ինձ առաջարկեցին: Լավն այն էր, որ հիմնականում ընկերներս էին դերասանական կազմում, և նրանք ինձ ուժ էին տալիս, հանգստացնում, որովհետև ես սովոր չէի, որ մի դրվագը կարող է նկարվել 7-8 ժամում:
- Դերասանական կրթություն չունենալը չխանգարե՞ց: Որևէ խնդրի չե՞ք բախվել:
- Կարծում եմ՝ եթե մարդ երգիչ է, ինչ-որ չափով արդեն դերասան է նաև, որովհետև յուրաքանչյուր երգ երգելիս նաև խաղում է այն: Այդ տեսանկյունից այնքան էլ բարդ չէր, նաև դերն էր թեթև, ուստի չեմ նեղվել դերասանական կրթության պակասից:
Միակ անհարմարությունն այն էր, որ նկարահանման պրոցեսը շատ երկար էր տևում: Ես սովոր էի տեսահոլովակին, որը մաքսիմում մի օրում է նկարահանվում, իսկ այստեղ այդ մի փոքրիկ դրվագի համար 5 օր նկարահանվել եմ: Իսկ մնացած առումներով պրոցեսը շատ հեշտ ու հաճելի էր:
- Հետաքրքիր է՝ առհասարակ կարևորու՞մ եք դերասանական կրթությունը՝ ֆիլմերում խաղալու համար:
- Եթե դերասանական կրթությունը գլոբալ վերցնենք, ոչ միշտ է, որ այն փրկում է դերը խաղալիս: Պետք է դերասանի հոգեբանությունը պատրաստ լինի այդ ամենին, նա պետք է ինչ-որ բաներ տեսած լինի կյանքում: Օրինակ՝ կրթված երաժիշտին շատ ժամանակ կարող են ծալել ու մի կողմ դնել ուղղակի բնատուր տաղանդ ունեցող մարդիկ:
Կարծում եմ՝ իմ կողմից սխալ կլինի ինչ-որ բան ասել դերասանական կրթություն ունեցողներին կամ չունեցողներին, ովքեր խաղում են ֆիլմերում, բայց եթե իմ կարծիքը հայտնեմ, կրթությունն այնքան էլ կարևոր չէ: Ավելի շատ, էլի եմ կրկնում, ես կարևորում եմ բնատուր տաղանդը:
- Ընդհանուր առմամբ «Բրավո, վիրտուոզ» ֆիլմը ստացված, դիտարժան համարու՞մ եք:
- Եթե ճիշտն ասեմ, սա վերջին 6-7 տարիների ընթացքում առաջին հայկական ֆիլմն է, որը դիտել եմ, ու ինձ համար կինոինդուստրիայի աճն ակնհայտ է: Թե՛ կադրային որակը, թե՛ դերասանական խաղը շատ հետաքրքիր էր ինձ համար: Ես հաճույք եմ ստացել ֆիլմից, և դա ամենևին կապված չէր այն հանգամանքի հետ, որ ինքս մասնակցություն եմ ունեցել դրան:
Ֆիլմը հետաքրքիր է այնքանով, որ նաև երաժշտական է ու շատ ակտուալ թեմայի շուրջ է ծավալվում սցենարը: Ֆիլմի ընդհանուր կոնտեքստը դասական երաժշտության և ժամանակակից հայկական երաժշտության, տենդենցների մրցակցության մասին է: Դիտողը, կարծում եմ, կհասկանա: Ընդհանուր առմամբ ֆիլմը հաջողված եմ համարում, և եթե հայ հանդիսատեսը ժամանակ ունի, լավ կանի՝ գնա, անպայման դիտի:
- Ասում են՝ դժվարն առաջինն է: Հնարավո՞ր է՝ չսահմանափակվեք այս դերով, և առաջիկայում Ձեզ էլի տեսնենք ֆիլմերում:
- Եթե ինչ-որ հետաքրքիր առաջարկներ, լավ թիմ լինեն, դեմ չեմ լինի, բայց մասնագիտությունս լիովին փոխել չեմ պատրաստվում: Ես իմ մասնագիտությունից բավականին գոհ եմ: Թեպետ կրթությամբ օպերային երգիչ եմ, ես արդեն ինձ որպեսերգիչ էլ այդքան չեմ դիտարկում:
Հիմա երգեր գործիքավորելով, պրոդյուսինգով եմ զբաղվում, վոկալի դասեր եմ տալիս... Ինձ ավելի շատ արվեստի այս ճյուղն է հետաքրքրում, որովհետև բացի բնատուր հնարավորություններից նաև բավականին շատ կրթություն եմ ստացել այս բնագավառում:
Մարիամ Նալբանդյան