Քաղաքային ռոմանսը՝ Էրեբունու բարձունքից
ՎԵՐԼՈՒԾԱԿԱՆԵրևանի ավագանու ընտրություններն, ինչ խոսք, քաղաքական գործընթաց են։ Ճիշտ է, նկատի ունենալով այն, որ առաջիկա ընտրություններին մասնակցում են ընդամենը երեք քաղաքական ուժեր, որոնցից մեկն ընդամենը վերջերս է գրանցվել Պետռեգիստրում, քաղաքական ասպեկտը փոքր-ինչ թուլանում է, սակայն ինչպես ասում են՝ չխորանանք։
Քաղաքական գործընթաց լինելուց զատ՝ պարզվում է սակայն, որ առաջիկա ընտրությունները ոմանց համար տուրիստական և ճանաչողական նշանակություն նույնպես ստանում են։ Դե առնվազն քաղաքին ծանոթանալու տեսանկյունից. այս գործիչների համար ավագանու ընտրությունները կարող են դրական ասոցիացիաներ առաջացնել։ Համենայնդեպս, հակառակը պնդելու հիմքեր չկան, քանի որ քաղաքապետարանը իր խոսքերով «գրավելու» հայտ ներկայացնող Զարուհի Փոստանջյանն իր համար բացահայտել է Էրեբունու բլրից բացվող հրաշալի տեսարանն ու, իհարկե, Արգիշտի արքայի սեպագրերի գաղտնիքները։
Ավագանու ընտրություններին մասնակցող Ելքն իր հերթին նոր ելևէջներ է գտել երևանյան ֆոլկլորում, որի դրսևորումն էր Ելքի քաղաքապետի թեկնածու Նիկոլ Փաշինյանի և թիմակիցների կողմից Էրեբունի- Երևան հանրահայտ երգի կատարումը։ Անշուշտ, երգի կատարման մեջ որևէ վատ բան չկա, չնայած զգացվում էր, որ կատարողն ու ձայնակցողները բավական հեռու էին երգարվեստից, բայց դե միևնույն ժամանակ քաղաքական գործիչը պարտավոր էլ չէ ունենալ երաժշտական լսողություն և կատարողական վարպետություն։
Սակայն հետաքրքիր է, թե Ելքի և Երկիր Ծիրանիի այս «կրեատիվ քայլերը» ինչ կապ ունեն Երևանի խնդիրների և հիմնախնդիրների հետ։ Ի վերջո, թե՛ Փոստանջյանի հղումները ուրարտական սեպագրերին, թե՛ Ելք-ի հատուկ հետաքրքրությունը երևանյան քաղաքային ռոմանսների նկատմամբ, ընդամենը նախընտրական քարոզչության հնարքներ են, որոնց արդյունավետությունը ներկայումս դժվար է գնահատել։
Ինչ որ տեղ սրանք նույնիսկ գեղեցիկ հնարքներ կլինեին, եթե ասենք սեպագրերի մասին խոսելուց հետո Փոստանջյանը չսկսեր մեղադրել հեռուստալրագրող Պետրոս Ղազարյանին պրոֆեսինալիզմի պակասի և էթիկայի կանոնները խախտելու մեջ միայն այն բանի համար, որ Պետրոսը նրան հարցեր է տալիս կապված Փաշինյանի և Ելքի հետ։ Փոստանջյանը, եթե ոչ սեպագրերից, ապա բազմաթիվ այլ տեղերից կարող էր տեղեկանալ, որ քաղաքական գործիչները պետք է պատրաստ լինեն անգամ դժվար ու տհաճ հարցեր ստանալուն և, որ ամենակարևորն է, պետք է հնարավորինս սթափ կերպով պատասխանեն նման հարցերին, այլապես ուրարտական արքաների ստվերները դժվար թե օգնության գան։
Ինչ վերաբերում է Ելքին, ապա դժվար է ասել, թե Երևանին նվիրված երգերով, ինչպես կհաջողի այս քաղաքական ուժը շահել ընտրողների համակրանքը։ Այստեղ միայն կարող ենք հավելել, որ, դատելով ամեն ինչից, առաջիկայում սպասվում են երգուպարով և պատմական էքսկուրսներով լի նախընտրական քարոզարշավներ։ Թե ինչքանով դրանք կարող են համարվել քաղաքական, թողնում ենք ընթերցողների հայեցողությունը։