«Ազգային երգ ու պար» առարկան ներդրվել է 117 դպրոցում. ուսուցիչներն ու աշակերտները ոգևորված են
ՀԱՍԱՐԱԿՈՒԹՅՈՒՆԱրդեն 3 տարի է, ինչ հայաստանյան մի շարք դպրոցներում ներդրվել է «Ազգային երգ ու պար» առարկան: Առարկայի ներդրումից հետո երեխաները սիրով են սովորում այն: Խաչատուր Աբովյանի անվան թիվ 2 հիմնական դպրոցի սաներն անգամ նշեցին, որ կցանկանային՝ առարկան դասավանդվեր ոչ թե 5-րդ, այլ ավելի վաղ դասարաններից:
«Պարերից ամենաշատը սիրում ենք Էջմիածինը, Յարխուշտան: Պարերը պարում ենք ոչ միայն դասերի ժամանակ, այլ երբ գնում ենք քաղաքից դուրս: Այն մարդկանց էլ, ովքեր պարել չգիտեն, օգնում ենք սովորել»,-ասացին դպրոցի 6-րդ դասարանցիները: Առարկայի ներդրումից հետո, երեխաներից ոմանք, դպրոցական դասաժամերից բացի, սկսել են հաճախել նաև ազգային պարի սիրողական խմբակներ:
Նույն դպրոցում «Ազգային երգ ու պար» առարկան դասավանդող ուսուցչուհի Գայանե Ավագյանը փաստում է, որ առարկային նոր ծանոթացող 5-րդ դասարանցիները, ովքեր դեռևս անծանոթ են մշակույթին, հաճախ հրաժարվում են պարել: Ուսուցչուհին վստահեցնում է՝ պարը երեխային ճիշտ ուսուցանելու դեպքում, երեխաները սկսում են պարել, ու այն էլ՝ մեծ սիրով:
«Ճիշտ է՝ սկզբում երեխաները տարակուսանքի մեջ են ընկնում. վայ, ես երբեք չեմ պարել, ես չեմ սիրում պարը, անգամ ասում են՝ հո մենք «ղզիկ» չենք: Բայց, երբ սկսում ես երեխային ճիշտ բացատրել՝ ինչի հետ կապված է պարը, պարաքայլերից յուրաքանչյուրն ինչի համար է արվում, ու, ընդհանրապես, երբ բացատրում ես պարի հետ կապված ամեն ինչ, դա նրանց ոգեշնչում է»,-ասաց Գայանե Ավագյանը:
Խոսելով դասապրոցեսի ընթացքում առաջացած խնդիրների մասին՝ ուսուցչուհին վստահեցնում է, որ դրանք մեծ մասամբ տեխնիկական են: Երեխաներին նյութի տեսական մասը ներկայացնելիս՝ շատ է զգացվում դասագրքերի պակասը:
«Հետագայում ես կուզեի՝ լուծվեր գրքի և ձայնագրությունների հարցը: Նյութերը պատճենների տեսքով են, եւ երեխայի համար դա այդքան էլ մատչելի չէ: Եթե երեխան տեսնում է, որ առարկան գիրք չունի, ուրիշ ձեւ է վերաբերվում առարկային: Ես նաև երեխաներին խնդրում եմ իրենց հետ կրիչ բերեն ու ազգային երգերը տալիս եմ իրանց, որպեսզի լսեն ու այդ ամենը նրանց ավելի հասանելի լինի»,-ասաց Գայանե Ավագյանը:
Նրա խոսքով՝ պարերը սիրում են ոչ միայն աշակերտները, այլև ուսուցիչները, ովքեր պարտադիր պարում են դպրոցական միջոցառումների ժամանակ: Ալեքսանդր Շիրվանզադեի անվան թիվ 21 հիմնական դպրոցի ուսուցչուհի Գոհար Հովհաննիսյանը, սակայն, չի բավարարվում միայն դասերի ժամանակ և միջոցառումներին պարելով. դասերից դուրս նա հաճախում է նաև ազգային պարի սիրողական խումբ: Երկար տարիներ ժողովրդական պարերով զբաղվով Գոհար Հովհաննիսյանի համար ազգային պարեր սովորելը բեկումնային եղավ. ըստ նրա՝ իր կյանքը դրանով բաժանվեց 2 փուլի՝ մինչև պարերը սովորելը և դրանից հետո:< /p>
«Երեխաներին դասավանդելիս ուզում ես նրանց ավելին տալ, իսկ դա անելու համար ես ինքս պետք է ստանամ այդ գիտելիքը: Չնայած վերապատրաստումները սպառիչ են, բայց իմ ներսն ինձ հանգիստ չի տալիս: Երեխաներին պարը սովորեցնելիս ու նրանց հետ պարելիս դու անընդհատ էներգիա ես տալիս ու սպառվում: Գնալով սիրողական խումբ՝ ես լցվում եմ նոր էներգիայով, ինձ զգում լիարժեք հայ: Ու ահա այստեղ է, որ սպառվելու և էներգիայով լցվելու օղակն ինձ համար փակվում է»,-նշում է Գոհար Հովհաննիսյանը:
«Ազգային երգ ու պար» առարկայի փորձնական ծրագիրը 5-7 դասարաններում ներդրվել է 2014 թվականից՝ ներառելով Երևան քաղաքի թվով 8 և մարզային 2 դպրոց և նպատակ ունենալով ազգային երգ ու պարի միջոցով երեխաների մոտ մանկուց ազգային արժեքներն ամրապնդել: ՀՀ Կրթության և գիտության փոխնախարար Մանուկ Մկրտչյանն «Արմենպրես»-ին հայտնեց, որ այժմ ծրագիրը ներդրված է Երևանի և ՀՀ մարզերի 117 դպրոցներում:
Լիանա Անդրեյան