Բրեժնևյան լճացում
ՎԵՐԼՈՒԾԱԿԱՆArmenia24.info-ն գրում է.
ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը վերանշանակեց մի շարք նախարարների: Միայն մեկ նախարար է, որ նոր է նշանակվում` Դավիթ Հարությունյանը: Նա փոխարինում է ԱԺ գնացած հայտնի տիկնոջը ` Արփինե Հովհաննիսյանին: Դավիթ Հարությունյանի պարագայում ևս, նոր բառը կարող ենք կիրառել հարաբերական, քանի որ նա այդ ոլորտի ամենաերկարակյաց և բազմափորձ նախարարն է: Առանց այդ անձնավորության, դժվար է պատկերացնել իշխանության իրավական կենտրոնները:
ՀՀԿ ԳՄ նիստում ՀՀԿ խոսնակ Էդուարդ Շարմազանովը խոսեց կառավարության նշանակումների մասին: Նա նաև պնդեց, որ կվերանշանակվեն նաև Դաշնակցության գործընկեր նախարարները: Դաշնակցության մասով արդեն բազմիցս խոսել ենք, ուստի ավելորդ անգամ չենք անդրադառնա: Մեզ ավելի շատ հետաքրքրում է այս տապալված կառավարության հետագա ճակատագիրը:
Վարչապետ Կարապետյանի բումային մուտքը հիշում են բոլորը: Շատերը նրա հանդեպ հույս և սեր էին տածում: ՀՀԿ-ն վարչապետի գործոնն օգտագործեց նաև իր նախընտրական փուլում: Դեռ այն ժամանակ, մենք պնդեցինք, որ գումարելիների տեղերը փոխելիս` գումարը չի փոխվում: Իսկ հայ հասարակությունը, ինչպես միշտ, ունենալով մասնակի ամնեզիա ու հուսահատ վիճակից ելքեր փնտրելով, փորձեց Կարեն Կարապետյանի մեջ տեսնել ազգի փրկչին: Ու սխալվեց հերթական անգամ: Այս կառավարությունն արդեն գործում է կես տարուց ավել: Որևէ մեկը չի կարող ցույց տալ մեկ որակական փոփոխություն, որը տեղի է ունեցել միջին վիճակագրական հայի կյանքում: Պարզապես չկա ու չի էլ կարող լինել: Այս պնդման ընդդիմախոսները կասեն, որ սա միջանկյալ կառավարություն է կամ խանգարող հանգամանքներ շատ կան: Դա մենք էլ գիտենք, բայց այդ դեպքում հարց: Կարեն Կարապետյանը չգիտե՞ր ուր է գալիս: Իհարկե գիտեր: Ու հիմա, որևէ արդարացում չկա:
Հայաստանի կառավարման համակարգը փտած է: Նեխած է այնպես, ինչպես Բրեժնևյան լճացման տարիներին: Ամեն ինչ նույնն է: Մարդիկ Բրեժնևի ավյունով համբուրվում են: Միմյանց մեդալներ են տալիս ու շնորհավորում, Հանրայինը ցուցադրում է Շվեյցարիան, իրականություն, որը կապ չունի Հայաստանի հետ ու այսպես շարունակ:
Իսկ ու՞ր մնաց իրական Հայաստանը: Իրական Հայաստանը մնացել է ֆեյսբուքից ու Հ1-ի եթերից դուրս: Իրական Հայաստանում, ընդամենը 30.000 դրամ թոշակով ապրող հրաշագործ թոշակառուներն են, սոված ու կիսասոված մանուկները, առաջին դասարան չունեցող դպրոցները, դատարկված գյուղերը, կիսաքանդ քաղաքները, հույսը կորցրած ու օր առաջ Հայաստանից փախչել ցանկացող քաղաքացիները: Ցանկացած կառավարություն, պետք է լուծի այս խնդիրները, այլ ոչ թե ` կարճաժամկետ կտրվածքով ապահովի իշխանության վերարտադրումը ու հետո ` կործանի Հայաստանը:
Եթե պարոնայք իշխանավորները չգիտեն, ապա պարտքս եմ համարում զգուշացնել, որ ցանկացած խնդրի կարճաժամկետ և ոչ հիմնավոր լուծում, հանգեցնում է անդառնալի բարդությունների երկարաժամկետ փուլում: Ինչու՞ սա հիշեցի: Մի պարզ պատճառով: Մենք կորցնելու ոչինչ չունենք: Բառի բուն իմաստով ոչինչ: Մեր գոյն է, որը կարող է վերարտադրվել ցանկացած միջավայրում: Կորցնելու բան ունեն իշխանությունները և նրանց հետ փոխկապակցված անձինք: Դա կլինի ֆինանսի, իշխանության կամ պարզապես ռեսուրսի տեսքով: Շուտով, նրանց շարքերում կսկվի ինքնահոշոտումը: Ու այս լճացած կառավարությունը, ոչինչ չի կարողանա անել:
Անգամ պաշտոնական վիճակագրությամբ, նրանք որևէ դրական աճ չեն գրանցել: Ինչքա՞ն վատ է դրությունը, որ նույնիսկ հայտնի կեղծարարները չեն կարողանում թվեր նկարել:
Իսկ թե ի՞նչ հաջորդեց Բրեժնևյան լճացման փուլին, բոլորս գիտենք: Պատմությունը չար կատակներ անելու մեծ սեր ունի: Այն նաև կրկնվելու հատկություն ունի, հատկապես ` բացասական անցքերի առումով:
Վահրամ Թոքմաջյան