Ստեփան Դանիելյան. ««Սասնա ծռերը» փոփոխությունների հույս ու հնարավորություն չունեցողների վերջին հույսն են». «Փաստ»
ՀԱՍԱՐԱԿՈՒԹՅՈՒՆ«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
«Սասնա ծռերի» հերոս կամ հանցագործ լինելու մասին բանավեճը սկզբունքորեն չի կարող հանգուցալուծվել, որովհետև հիմքում դրված է ոչ թե գաղափարական, այլ կենցաղային խնդիր:
Հանրության շրջանում «Սասնա ծռերի» շուրջ տեսակետների բաժանման առթիվ այս կարծիքին է քաղաքագետ Ստեփան Դանիելյանը: «ՀՀԿ–ի դիրքորոշումը հասկանալի է, երկրի սուղ ռեսուրսներն իրենք են տնօրինում և որքան հնարավոր է, պետք է այս վիճակը պահպանեն, իսկ դրա համար պետք է մարդկանց ներշնչել, որ զենքով փրկություն չկա: «Ելքի» դիրքորոշումը նույնպես հասկանալի է, պետք է լինել «քաղաքակիրթ» և պնդել, որ ընտրություններով կա ազգին փրկություն, այլապես ինչ գործ ունեն խորհրդարանում: Այլ տեսակետ չեն էլ կարող ունենալ: Նույնպես հիմքում կենցաղային խնդիրն է: Իմիջիայլոց, ԲՀԿ–ն և ՀՅԴ–ն, ի տարբերություն «Ելքի», կարիք չունեն քարոզելու ընտրություններով հարց լուծելու հնարավորության վարկածը, քանի որ նրանք մարդկանց հավատը շահագործելով չեն մտել խորհրդարան և իրենց տեսակետն ավելի հիմնավոր է. ով ուզում է ապստամբել՝ ապստամբեք, ձեր գործն է»:
Ինչ վերաբերում է «Սասնա ծռերին» հերոս համարողների դիրքորոշմանը, ապա ըստ Դանիելյանի՝ «Խաղից դուրս մնացած բնակչության մեծամասնությունը քիչ թե շատ տանելի կյանքով ապրելու շանս չունի, չկա նաև փոփոխությունների որևէ հույս ու հնարավորություն, և բնականաբար, անկյուն քշված մարդկանց վերջին հույսը զենքն է: «Սասնա ծռերն» այդ հույսի խորհրդանիշն են դարձել և նրանց դատել, նշանակում է դատել այդ մարդկանց վերջին հույսը»:
Մյուս կողմից՝ «Սասնա ծռերի» դեպքերի ժամանակ ոստիկանների սպանությունն այսօր որոշակի նույնացվում է «Մարտի 1–ին» կատարվածի հետ: «Փաստի» այս դիտարկմանն ի պատասխան Ստեփան Դանիելյանն ասաց. «Բնականաբար, իշխող վերնախավը կամ համակարգը, իր իշխող և ընդդիմադիր թևերով կարող է ցանկանալ փոխել հանրային դիսկուրսը և այլ դիսկուրս ձևավորել: Դա նույնպես հասկանալի ցանկություն է: Իմ կարծիքով խնդիրը զոհերը չեն: Եթե այդպես մտածենք, ապա կարող են մյուս կողմից դնել ոչ միայն «Մարտի 1–ի» տասը զոհերը, այլև հարյուր հազարավոր մարդկանց արտագաղթը, բանակում ոչ թշնամու գնդակից մահացածների քանակը և այլն: Կարծում եմ, որ այստեղ թվաբանությամբ պետք չէ զբաղվել: Պետք չէ փորձել քանակական վերլուծությամբ զբաղվել: Խնդիրը ստեղծված իրականության քաղաքական գնահատականն է և դրանց պատճառները, որից էլ կարող են բխել ելքեր գտնելու տարբերակները»:
Ըստ քաղաքագետի՝ իշխանությունը կարող է երկար ժամանակ արհամարհել հանրային կարծիքը, սակայն կարող է գալ մի պահ, որ այն դառնա որոշիչ: «Բնականաբար, իշխանության մեջ ընդգրկված անձինք նույնպես անորոշության մեջ են, իրենք էլ են հասկանում, որ այսպես շարունակվել չի կարող, սակայն իշխանության որոշումներ ընդունողները իրավիճակի փոփոխության համոզիչ տարբերակներ չեն առաջարկում»,– տեսակետ հայտնեց Դանիելյանը:
«Փաստի» հարցին, թե մյուս կողմից՝ արդյոք ճիշտ է զինված ապստամբությունը հասարակության վերջին հույս համարել, հատկապես, երբ տեսանք, թե ինչ եղավ արդյունքում, Դանիելյանն ասաց. «Կարծում եմ, որ ճիշտ ու սխալի հարց չկա: Կան ընկալումներ: Ես այդպես եմ տեսնում իրավիճակը, իշխանությունը փորձում է այլ տարբերակ առաջարկել. սպասեք 5 տարի ու էլի փորձեք ընտրությունների միջոցով փոխել վիճակը և այդպես շարունակ: Այլ տարբերակ հանրային դիսկուրսում, կարծես թե, չկա»:
Շարունակությունը` «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում: