Էս խոշորացումը հանեն, մնացած հարցերը կլուծվեն
ՏՆՏԵՍՈՒԹՅՈՒՆՄանյա Պողոսյան Տավուշի մարզի Չորաթան համայնքը չորանում է. ահազանգում են գյուղի բնակիչները: Past.am-ը տեղեկացնում է, որ` սահմանամերձ Չորաթանն այսօր խմելու ջրի խնդրի առջև է կանգնած: Չորաթանցի Քալանթարյանների տան եղած բոլոր դույլերում ու տակառներում ջուր է կուտակած: Բազմանդամ ընտանիքը 3 օրվա ջուր է հավաքել:
«3 օրը մեկ է ջուրը լինում, վեդրոքերը լցնում ենք, որ 3 օր հերիքի: Ջուրը օրվա մեջ մի ժամ է լինում, մինչև վեդրոքերը լցնում ենք, կտրվում ա: Մարդ կա՝ սավսեմ չօնի»,– դժգոհեց Գեղեցիկ Քալանթարյանը:
Ջուր կրելուց արդեն Քրիստինե Գրիգորյանն ուժասպառ է եղել: Ամեն օր աշխատանքից հետո նա 4 հոգուց բաղկացած ընտանիքի համար հարևան թաղամասից ջուր է բերում՝ անցնելով 2 քարուքանդ փողոցով:
«Ես ինչ էս գյուղ հարս եմ եկել, խմելու ջուր չի եղել, միշտ ջուր եմ կրել»,– գանգատվեց երիտասարդ կինը:
Նահողամասումլոբինէրհավաքում: Բերքայստարիգրեթեայստեղչիեղել: Չորաթանումոռոգմանջուրնույնպեսչկա: Այստարիչորայինէր, 4 ամիսշարունակտեղումներչենեղել, անձրևիհույսինհողմշակողգյուղացինբերքչիկարողացելստանալ: Լոբիննամիշտքաղաքումբնակվողբարեկամուհումոտվաճառելուէրուղարկում:
«Հենա, մի երկու մեշոկ կարտոշկա ենք հանել, ինչ է ջուր չի իլել, որ ջրենք, սաղ գիլուլ է»,– տեղեկացրեց Չորաթանի բնակչուհին:
«Իմ սարու լոբին էլ էս տարի չի տառել, մի անգամի ենք մենակ քաղել, լոխ չուրացել ա»,– իր հերթին բողոքեց Ժենյա տատը:
Չորաթանում հողագործության հույսով չեն ապրում: Ծնունդով հարևան Արծվաբերդ գյուղի բնակիչ, մոսկվաբնակ գործարար Սուրեն Երիցյանն իր հայրենի և այս գյուղերում «Տավուշ տեքստիլ» գործարաններ է բացել՝ շինարարական ձեռնոցներ են արտադրում:
Գործարանիշնորհիվչորաթանցիներըերկուտարիէ՝աշխատանքովենապահովված: Չորաթաննունի 280 տնտեսություն՝ 1040 բնակիչ: Գործարանումաշխատելուհամարնաևհարևանգյուղերիցենմարդիկգալիսայստեղ: Նույնիսկաշխատուժիպակասէզգացվում, Չորաթանիգործարանում 10 թափուրաշխատատեղկա:
Գործարանը կառուցվել է հենց սահմանի մոտ՝ թշնամու դիրքերից ընդամենը 5–6 կմ հեռավորության վրա: Գործարանի արտադրած շինարարական ձեռնոցներն արտահանվում են Ռուսաստան և Ուկրաինա, ասում են՝ մեծ պահանջարկ կա: Այստեղ աշխատող մարդիկ օրական 5000–8000 դրամ են վաստակում՝ կախված աշխատանքի բնույթից ու չափից:
«Եթե յուրաքանչյուր գյուղում նման մի գործարան լինի, մարդիկ չեն արտագաղթի Հայաստանից: Մարդը եթե աշխատում է, ուրեմն խնդիր չունի»,– ասաց գյուղապետ Վարուժան Բաղմանյանը:
ՉորաթանցիԳեղեցիկՔալանթարյանիտաննկուղիերևացողմասումիրարկողքի 5 բանալիէկախված. Դրանքհարևանտներիբանալիներնեն: ՀարևաններըվաղուցՉորաթանիցՌուսաստանիԴաշնությունենհեռացել՝բանալիներընրանպահտալով:
ՎերջիներկուտարիներինՉորաթանից, սակայնարտագաղթչկա, ներգաղթէեղել՝ 6 ընտանիքէեկելայստեղ: Գյումրիից, ԲյուրականիցուանգամԵրևանիցբնակիչներէայսսահմանամերձգյուղբերել «Տավուշտեքստիլ»–ը: ԳործարանիհիմնադիրՍուրենԵրիցյանիջանքերովառաջիկա 15 օրվաընթացքումկլուծվինաևՉորաթանիխմելուջրիհարցը:
Այսօր ամենից շատ չորաթանցիներին, սակայն համայնքների խոշորացումն է անհանգստացնում: Այս համայնքը հարևան 15 համայնքների հետ միասին նոյեմբերին միավորվելու է Բերդ քաղաքի հետ: Կառավարությունից գյուղացիներին չեն բացատրել, թե խոշորացումն ինչ է տալու համայնքին:
«Եթե գյուղում մի վթար լինի, այսօր ես էդ վթարը կարող է մի քանի րոպեում վերացնեմ: Իսկ եթե խոշորացվի, մինչև հաղորդենք Բերդ, ընդեղից գան ըստեղ վթարի չափ որոշեն, դրանք ծախսեր են, չէ՞: Ո՞նց եք էդտեղ օպտիմալացում տեսնում»,– հարցրեց գյուղապետը:
Բնակիչներիխոսքով՝եթեխոշորացումըհանեն, մնացածըլուծվողխնդիրներեն: 75–ամյաԱրաքսյաՔալանթարյաննասաց, որառանցոռոգմանջրի, տրասնպորտիուքարուքանդճանապարհներիէլկարողենապրել: Նրաուզածըմիայնխաղաղությունէ: 24 տարիառաջկոմբայնավարամուսինըհենցհնձիժամանակհակառակորդիգնդակիցէզոհվել: Որդին 20 տարեկանիցհորգործնէշարունակում. ադրբեջանականդիրքերիանմիջապեսկողքինցորենէհնձում, մորսիրտըշատանհանգիստէ:
«Մենակ խաղաղություն եմ օզում, վար տղաս կարա իրա րեխեքին պահի»,– լացը խեղդելով հույս հայտնեց չորաթանցի մայրը: