Ուսխորհուրդները շարունակում են մնալ իմիտացիայի օղակներ
ՎԵՐԼՈՒԾԱԿԱՆՈւսանողական դասադուլները իրենց բուն խնդրից բացի առաջ բերեցին հարակից մի շարք խնդիրների քննարկումներ: Մասնավորապես այս օրերին հաճախ է խոսվում համալսարանական ուսխորհուրդների մասին: Իշխանությունը փորձում է քարոզչական նպատակներից ելնելով ուսխորհուրդներին ներկայացնել որպես երիտասարդության ձայն: Փորձ է արվում նաև դասադուլավորներ-ուսխորհուրդներ հակադրություն ստեղծել ու քանակական առավելության հաշվին հաղթող հռչակել ուսխորհուրդներին և նրանց միաձայն համաձայնությունը ազգ-բանակ կոնցեպտին: Ի պատիվ դասադուլավորների Վիգեն Սարգսյանի նախագծած հերթական ծուղակի մեջ դասադուլավորները չընկան:
Բայց խնդիրը, որ քննարկվում է կոնկրետ թարմ առիթով, նոր չի սկսվում և նոր չի ավարտվելու: Համալսարանական ուսխորհուրդները վեր են ածվել յուրատեսակ ՀՀԿ-ական երիտասարդական կուսակցական ցանցերի, որոնց նպատակն է ստեղծել իմիտիացիա, որ ուսխորհուրդները ներկայացնում են երիտասարդությանը: Ունենալով որոշակի ֆինանսական լծակներ, վայելելով համալսարանական ադմինիստրացիայի հովանավորությունը, ուսանողական խորհուրդները ստանում են բավականին շատ առավելություններ ՝ թե կրթության գործըթացում իրենց կյանքը դյուրացնելու, թե հետագայում ՀՀԿ շարքերը համալրելու համար:
Զարմանալի պատահականությամբ, ցանկացած անգամ, երբ որևէ երիտասարդական ակցիա է տեղի ունենում, որի թիրախում համալսարաններն են, ուսխորհուրդները հայտնվում են ռեկտորատի, իշխանության, դեկանի կողքին: Չեն փորձում դառնալ միջնորդ կամ բուֆեր, այլ հստակ, ի սկզբանե, առանց քննարկումների դիրքավորվում են՝ դրանով իսկ ցույց տալով իրենց իրական նպատակը:
Այս իմիտացիոն օղակը շատ օգտակար է իշխանության ու համալսարանական ղեկավարության համար: Բայց այն փաստացի չեզոքացնում է շատ կարևոր մի ոլորտ ՝ երիտասարդության ինքնակազմակերպման ոլորտը:
Սարգիս Մեսրոպյան