Արմեն Բադալյան. «Օրենքների էությունը համապատասխանեցված է վարչապետի հնարավոր թեկնածուին»
ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ«Փաստ» օրաթերթը գրում է
Վերջին շրջանում ներկայացված մի շարք օրենքներ ու նախագծեր խնդրահարույց որակվեցին: «Կառավարության կառուցվածքի և գործունեության մասին», «Անվտանգության խորհրդի կազմավորման և գործունեության մասին» օրենքների նախագծերում տեղ գտած որոշ դրույթներ մի կողմում որպես սահմանադրական պահանջ են դիտարկվում, իսկ մյուս կողմում՝ սուբյեկտիվ գործոնի արդյունք:
Կառավարության նիստերը դռնփակ են լինելու, ներդվելու է փոխվարչապետի պաշտոնը, ԱԽ կազմում ընդգրկված չեն ԱԺ նախագահն ու ՀՀ նախագահը: Սրանք օրենքներում տեղ գտած ամենավառ օրինակներն են:
Քաղտեխնոլոգ Արմեն Բադալյանի կարծիքով՝ վերջին շրջանում ներկայացվող օրենքների նախագծերն ու ընդունված օրենքները չեն գրվել այն բանի համար, որ Հայաստանը խորհրդարանական կառավարման երկիր է դարձել, և դրանք պետք է ավելի ժողովրդավարական դարձնեն Հայաստանը:
«Օրենքները մեկ սկզբունքով են ընդունվում և այդ սկզբունքի հիմքում անձն է: Այսինքն՝ հաշվի են առնում, թե ով է ապագա վարչապետի ամենահնարավոր թեկնածուն և ըստ այդմ էլ գրում են օրենքները: Եթե ուշադրություն դարձնենք, այդ օրենքների էությունը համապատասխանեցված է հաջորդ վարչապետի հնարավոր թեկնածուին: Գաղտնիք չէ, որ գործող նախագահը վարչապետ դառնալու ցանկություն ունի: Օրենքները գրվում են այդ սկզբունքից ելնելով: Օրինակ է կառավարության նիստերի դռնփակ լինելու դրույթը: Մենք գիտենք, որ գործող նախագահն իր աշխատաոճով փակ գործիչ է: Բացի այդ, երբ նա առանց նախօրոք պատրաստված տեքստի է խոսում, միշտ որոշակի բացթողումներ է թույլ տալիս, նրա արտահայտություններն անգամ քննարկման առարկա են դառնում: Կառավարության նիստի ժամանակ ևս բաց խոսակցություն է լինում, որը պատրաստված խոսելու համար խնդիր կարող է ստեղծել: Օրենքում տեղ գտած դրույթի նպատակն այն է, որ նրա խոսքում հնչած բացթողումները հանրության կամ լրատվամիջոցների դաշտում չհայտնվեն»,–«Փաստ»–ի հետ զրույցում ասաց քաղտեխնոլոգը:
Անդրադառնալով «ԱԽ կազմավորման և գործունեության մասին» օրենքի նախագծին, նա նշեց. «ԱԽ–ն ղեկավարելու է վարչապետը: Հիմա, եթե ԱԺ նախագահը և ՀՀ նախագահը կցվեն ԱԽ–ին, կստացվի, որ նրանք, ըստ էության, դառնում են վարչապետի ենթակաները: Ստացվում է, որ ապագա վարչապետը լինելու է ԱԺ ղեկավարի և ՀՀ նախագահի ղեկավարը: Այդպես նաև ընկալվելու է: Այդ պատճառով էլ նրանք չեն ընդգրկվել ԱԽ–ի կազմում: Իսկ եթե ԱԽ–ի ղեկավարը վաչապետը չլիներ և ԱԽ–ի ղեկավարի պաշտոնն առանձին պաշտոն ենթադրեր, ԱԺ նախագահն ու ՀՀ նախագահը կընդգրկվեին այդ կազմում: Ավելին՝ ԱԽ–ի ղեկավարը կարող էր ՀՀ 4–րդ նախագահը լինել: Այս պարագայում, սակայն, ապագա վարչապետը չէր կարող ԱԽ–ի ղեկավարի պաշտոնում որպես առանձին պաշտոն մեկ ուրիշի նշանակել, որովհետև այդ անձն ապագայում կարող էր պետական կառավարման համակարգում իր մրցակիցը հանդիսանալ: Դրա համար բոլոր օրենքները գրվում են կոնկրետ մեկ անձի՝ գործող նախագահի համար, ով ապագա վարչապետի ամենահավանական թեկնածուն է»:
Թեև նշվածին, քախտեխնոլոգը կարծում է, որ այս նախագծերով վարչապետի պաշտոնի շուրջ ստեղծված ինտրիգը չի նվազում. «Գործող նախագահն ուղղակի ամեն ինչ անում է, որ պետական կառավարման համակարգում այդ ինտրիգը չլինի, որ բոլորի համար պարզ լինի, որ նա պատրաստվում է վարչապետ լինել: Նա ցանկանում է վարչապետ դառնալ, բայց ինտրիգը չի վերանում, որովհետև դեռ պարզ չէ, թե ով է լինելու վարչապետը: Այս ժամանակահատվածում վարչապետի հարցը քննարկվում է թե՛ Մոսկվայում, թե՛ Եվրամիությունում: Այս պահի դրությամբ գործող նախագահն ամենահավանական թեկնածուն է, բայց նա՞ կլինի արդյոք, թե մեկ այլ թեկնածու, ոչ ոք չի կարող ասել մինչ այն պահը, երբ կլինեն առաջադրումներ: Մինչ այդ անկախ օրենքներից ինտրիգը մնալու է: Օրենքները չեն հաստատում, որ գործող նախագահը հարյուր տոկոսով առաջադրվելու է վարչապետի պաշտոնում: Միաժամանակ նաև չեն մերժում այն տեսակետը, որ ապագա վարչապետը նա է լինելու»: