Պորոշենկոյի համար ծուղա՞կ է պատրաստվում
ՄԻՋԱԶԳԱՅԻՆ«Փաստ» օրաթերթը գրում է
Այս օրերին շատերն են եզրակացրել, թե այն տեսակետը, որ ԱՄՆ Միջազգային զարգացման գործակալության՝ USAID–ի նախկին աշխատակից Ջուշուա Կոգանն է արտահայտել Foreign Policy հանդեսում տպագրված իր հոդվածում, իրականում Սպիտակ տան հստակ վերաբերմունքն է արտահայտում Պետրո Պորոշենկոյի վարչակազմի և ուկրաինական խնդրի վերաբերյալ:
«Ուկրաինան կարելի է փրկել, իսկ ուկրաինական կոռուպցիան հաղթահարել միմիայն այդ երկրի սուվերենության մի մասից հրաժարվելու պարագայում»,– համոզված պնդել է Կոգանը՝ օրինակ բերելով Գվատեմալային, որտեղ 2006–ին ՄԱԿ–ը ձևավորեց International Comission Against Impunity in Guatemala կառույցը, փաստացի խափանելով այդ երկրի կործանումը:
Այսպիսով, ամերիկյան փորձագետը բացահայտ է Ուկրաինայում տիրող կոռուպցիան այդ երկրի ազգային անվտանգության թիվ մեկ խնդիր որակում և դրա լուծումն այնքան է կարևորում, որ դրան նույնիսկ ինչ–ինչ տարածքների կորուստն է ստորադասվում:
Ի դեպ, Կոգանը նույնպես ներգրավված է եղել Գվատեմալայի գործընթացում և ներկայացնում է, թե ավելի քան 200 քրեական գործերը, որ իրենց աշխատանքի արդյունքում հարուցվեցին իշխանության վերին էշելոնների նախկին ու ներկա պաշտոնյաների, գեներալների, ոստիկանների, նույնիսկ՝ էքսնախագահ Օտտո Պերես Մոլինայի դեմ, ինչը Կոգանի համոզմամբ, հնարավոր է դարձրել երկրի առաջխաղացումն ու քաղաքացիների վստահության վերականգնման բարդ գործընթացը:
Իբր՝ այդ մասին է վկայում այն հանգամանքը, որ 2009–ին Գվատեմալայի ԱԳՆ–ն նամակով դիմեց ՄԱԿ–ին, որպեսզի Հանձնաժողովի աշխատանքն իր երկրում ևս 2 տարով երկարացվի, իսկ Կոգանի կարծիքով՝ Ուկրաինայում ձևավորվելիք նման կառույցը պիտի առնվազն 5 տարվա քրտնաջան աշխատանքի մանդատ ստանա, ինչին ՄԱԿ–ի գլխավոր քարտուղար Բան Կի Մունը սիրահոժար ընդառաջեց:
Բայց կհամաձայնի՞ Պորոշենկոն դրան, և արդյո՞ք ուկրաինացիներն իրե՛նք չեն նման իրավիճակը խայտառակություն որակի: Ուղիղն ասած՝ հանրային կարծիքի վերաբերյալ այս պահին ոչինչ ասել չենք կարող, չնայած՝ առանձին լրատվամիջոցներ արդեն իսկ վրդովմունք էին արտահայտել Կոգանի հոդվածի առնչությամբ, բայց պարզից էլ պարզ է, որ Պորոշենկոյի պարանոցին օղակը սեղմվում է: Եվ ինչպես ռուսներն են սիրում ասել՝ առաջին հերթին Միխոմայդանի միջոցով:
Իսկապես. չնայած Կիևի դատարանի՝ հունվարի 26–ի վճռով Սահակաշվիլին մինչև փետրվարի 5–ը պիտի գտնվեր տնային կալանքի տակ, դա նրան չի խագարել կիրակի օրը բազմահազարանոց բողոքի երթեր կազմակերպել Կիևի կենտրոնում, պահանջելով նախագահ Պորոշենկոյի և գլխավոր դատախազ Յուրի Լուցենկոյի հրաժարականը:
«Կորի՛ր, ավազակախումբ», «հրաժարական», «ազատություն քաղբանտարկյաներին» պաստառները պարզած՝ ցուցարարները ծափողջույններով են ընդունել Սահակաշվիլու ելույթը, որում նա մի կողմից՝ ռուսներին է քննադատել, մյուս կողմից՝ Պորոշենկոյին ու Լուցենկոյին, որոնք երկուսն էլ ամանորյա արձակուրդները հանգիստ խղճով են անցկացրել այն դեպքում, երբ Սահակաշվիլու խոսքով՝ երկրում պատերազմը շարունակվում է և ուկրաինացիների գերիշխող մեծամասնությունը հնարավորություն չունի նույնսիկ փորով մեկ կուշտ հաց ուտել:
Ցուցարարները նաև Հռչակագիր են ընդունել, որում Պորոշենկոյին կոչ են արել փետրվարի 18–ին դուրս գալ Մայդան և հայտարարել հրաժարականի մասին։ «Եթե նա այսօր հեռանա առանց արյունահեղության, առանց քաղաքացիական պատերազմի՝ ուկրաինացիները բարի են, համոզված եմ, որ նրան շատ բան կներեն ու հանգիստ կթողնեն: Իսկ եթե շարունակի պաշտոնավարել և հետապնդի մարդկանց, պատիժը շատ խիստ կլինի և ժողովրդի զայրույթից նրան ոչինչ չի փրկի։ Մոսկվա նա չի կարող փախչել, իսկ Արևմուտքը նրան չի ընդունի»,– հայտարարել է Սահակաշվիլին։
Գոհար Սիմոնյան