ՀԱՊԿ-ին սազական ու համապատասխան
POLITICSՀայաստանի անդամակցությանը ՀԱՊԿ-ին բազմիցս է քննարկվել: Կառույցի մասին նեյտրալ գնահատականներ գրեթե չեն հնչում հայկական կողմից. ՀԱՊԿ-ը անվտանգության կարևոր համակարգ է կամ մի կառույց, որն այդ առումով վաղուց սպառել է իրեն: ՀԱՊԿ-ի վերաբերյալ դիրքորոշումներն ավելի քննադատական դարձան հատկապես ապրիլյան պատերազմից հետո: ՀԱՊԿ-ն նաև կարծես մի շարք պաշտոնյաների վերջին հանգրվանն է: Եվ խոսքը զուտ թոշակի անցածների կամ իրենց իսկ կամքով պաշտոնից հեռացածների մասին չէ:
Նախագահ Սերժ Սարգսյանի հրամանագրով գեներալ-լեյտենանտ Հայկազ Բաղմանյանը երկու օր առաջ նշանակվեց ՀԱՊԿ միացյալ շտաբի պետի տեղակալ` կնքելով զինվորական ծառայություն անցնելու մասին նոր պայմանագիր` երեք տարի ժամկետով։ Նշանակումը հարցեր առաջացրեց, թեև, ըստ էության, պետք է զարմանալի չլիներ, որովհետև սրանից առաջ Զինված ուժերի գլխավոր շտաբի նախկին պետ Յուրի Խաչատուրովը դարձել էր ՀԱՊԿ գլխավոր քարտուղար:
Հարցը հատկապես այն է, որ երկու պաշտոնյաների գործունեության առումով որոշակի խնդիրներ էին բարձաձայնվում: Հայկազ Բաղմանյանի դեպքում ԶՈՒ Գլխավոր շտաբի պետի տեղակալի պաշտոնից ազատման պատճառը «աշխատանքային մի շարք պարտականությունների չկատարումն ու թերացումն էր» եղել, ինչի մասին հայտարարել էր անգամ ՊՆ նախարարի մակարդակով: Սակայն թե ինչ հարցում էր գեներալ Բաղմանյանը թերացել, այդպես էլ չէր հստակեցվել: Բացի այդ, տարիներ շարունակ ՊՆ-ում բարձր պաշտոն զբաղեցրած Հայկազ Բաղմանյանի անունը կապվում էր մի շարք քրեական պատմությունների և բիզնեսների հետ:
Յուրի Խաչատուրովի, ինչպես նաև նրա որդիների մասին ևս տարիներ շարունակ մամուլում տարատեսակ լուրեր էին շրջանառվում:
Ապրիլյան պատերազմից հետո շրջանառվեց մի լուր, թե նա տեղյակ է եղել ապրիլի սկզբին հակառակորդի զորքերի տեղաշարժի մասին: Յուրի Խաչատուրովը հերքեց այս տեղեկատվությունը: Նրա որդին՝ Գրիշա Խաչատուրովը, 2010 թ. մեծ աղմուկով` արատավոր վարքագծի պատճառով հեռացվեց 4-րդ բանակային կորպուսի հրամանատարի պաշտոնից: Իսկ հեռացվելու պատճառն Արարատի զորամասում բացահայտված անօրինականություններն էին: Սկանդալային բացահայտումների արդյունքում, ըստ շրջանառվող լուրերի, պարզվել էր, որ Խաչատուրովի որդու ընկերները զորամասում դրամաշորթությամբ են զբաղվել, ինչը հովանավորվել է Գենշտաբի պետի որդու կողմից:
Վերադառնալով վերոնշյալին, քաղաքագետ Ռուբեն Մեհրաբյանի հետ զրույցում փորձեցինք հասկանալ, ի՞նչ կտա ՀԱՊԿ-ում նշված անձանց ներկայությունը, տրամաբանակա՞ն է որոշումը, թե ՀԱՊԿ-ում, այնուամենայնիվ, ՀՀ-ից դրական վարկանիշ ունեցող մարդիկ են պետք:
«Իրար ավելի համապատասխան հանգամանքներ, քան ՀԱՊԿ-ն ու նշված դեմքերն են, երևի դժվար էլ գտնվի: ՀԱՊԿ-ին լրիվ սազական են: Հարցնում եք, ի՞նչ կտա նրանց ներկայությունը: Իրականում ՀԱՊԿ-ում անելու ոչինչ չկա: Նման ձևակերպումներով աշխատանքից հեռացվածների համար ՀԱՊԿ-ն շատ լավ տեղ է: Թող գնան, աշխատեն մեզանից հեռու: Միևնույն է՝ բացի գլխացավանքից, ՀԱՊԿ-ից ուրիշ էֆեկտ սպասել պետք չէ»,-Past.am-ի հետ զրույցում ասաց քաղաքագետը:
Դիտարկելով դեպքերի ընթացքը, նա շեշտեց, որ ՀԱՊԿ-ի հետ կապված նման դրսևորումները նաև ՌԴ-ի հետ ունեցած, այսպես կոչված, դարավոր բարեկամության արդյունքն են:
«ՀԱՊԿ-ում մնալը Ռուսաստանի նկատմամբ մեր լոյալության դրսևորման ձևերից մեկն է: Քանի Ռուսաստանի հետ լոյալ լինելու հանգամանքը կա, չես կարող չմնալ այդ կառույցում: Իսկ ներկա իրավիճակը հաշվի առնելով, չեմ կարծում, որ Հայաստանը պետք է կտրուկ շարժումներ անի: Նկատի ունեմ՝ Ռուսաստանի հետ ունեցած հարաբերությունները: Նախ՝ հաշվի առնելով ՌԴ-Արևմուտք սրված հարաբերությունները, և երկրորդը՝ այն վարքը, որը դրսևորում է Ռուսաստանը»,-ասաց Ռուբեն Մեհրաբյանը՝ հավելելով, որ Հայաստանը չպետք է վերածվի այդ դիմակայությունների թատերաբեմի:
Աննա Բադալյան