«Մոսկվան լուրջ ռիսկի չի դիմի, բայց «խալոպների» մակարդակով թատերական ներկայացումները հաճույքով կդիտի»․ Գեղամ Բաղդասարյան
ՀԱՐՑԱԶՐՈՒՅՑPast.am-ի հյուրն է «Անալիտիկոն» հանդեսի գլխավոր խմբագիր Գեղամ Բաղդասարյանը
-Պարոն Բաղդասարյան, այսօր կրկին Կարեն Կարապետյանը մերժեց Նիկոլ Փաշինյանի հետ բանակցություններին մասնակցելը՝ այսպես կոչված, օրակարգն անփոփոխ մնալու պատճառով: Ի՞նչ եք կարծում, ո՞րն է իրական պատճառը, որ փաստացի իշխանությունը դեռևս չի ընդունում ժողովրդի ընտրյալին։ Գուցե նրանք դեռ ինչ-որ հույսե՞ր ունեն նախկին իշխանությունն ու ազդեցությունը վերականգնելու առումով:
-Հայ փորձագիտական շրջանակներում արդեն իսկ փաստվել է, որ ՀՀԿ-ն կամ գոնե Կարեն Կարապետյանին սատարող հատվածը հեղափոխությանը հակազդելու այլ ռեսուրս չունի, բացի արտաքինից։ Նկատի է առնվում ռուսաստանյան գործոնը։ Կարապետյանն ու իր թիմակիցները կարծում են, որ դա փրկօղակ է և ակտիվորեն աշխատում են այս ուղղությամբ՝ անելով հնարավոր ու անհնար ամեն բան, մի խոսքով՝ «վա բանկ» են գնում։ Սակայն նույն փորձագիտական շրջանակներում նաև այն կարծիքն է հայտնվում, որ ռուսաստանյան միջամտության վտանգը երբեմն ուռճացվում է, քանի որ կատարվածն ավելի շատ նշյալ անձանց և ռուսահայ որոշ մեծահարուստների ջղաձգումներն են, ինչին որոշակիորեն արձագանքում է Մոսկվան։ Կարևորն այն է, որ կարծես թե հակառակ գործընթացը չէ, երբ Մոսկվան է ոտքի հանում այդօրինակ մարդկանց ու քաղաքական ուժերի։
Կատարվածն ավելորդ անգամ երևակում է մեր ժողովրդի պատմական ողբերգությունների պատճառներից մեկը՝ ներքինը։ Մենք սովոր ենք բոլոր մեղքերը բարդել արտաքին գործոնների վրա։ Իրականում՝ հաճախ ինքներս ենք ստեղծել կամ ակտիվացրել այդ արտաքին գործոնները՝ սպասարկելով մասնավոր, խմբակային-կլանային շահերը և ինչպես ասում են՝ անիծելով երկրի հերը։
Ովքեր հիմա այդ գործին են՝ արժանի են ամենախիստ գնահատականների։
Այդուհանդերձ, այն տպավորությունն ունեմ, որ իշխանական ու մերձիշխանական շրջանականերում կան բավարար թվով անհատներ, ովքեր հասկանում են այս ամենը և առնվազն չեն նպաստի այդ գործընթացին։
-Այս օրերին Կարեն Կարապետյանը հեռախոսազրույցներ է ունենում Ռուսաստանի նախագահի, վարչապետի հետ: Արդյոք այս ամենը փաստո՞ւմ է, որ Ռուսաստանը չի պատրաստվում մեր երկրում իշխանությունը տեսնել ժողովրդի ձեռքին, այլ՝ միայն իր դրածոների: Ի վերջո, ինչո՞ւ պետք է այլ երկրի նախագահը մեր երկրի փոխվարչապետի ժամանակավոր պաշտոնակատարի հետ քննարկի երկրում տեղի ունեցող իրադարձությունների կարգավորման խնդիրը:
-Մոսկվան քննարկում է այդ հարցերը, որովհետև իրեն խնդրել են դրանք քննարկել։ Իսկ խնդրել են ոչ թե պատահական մարդիկ, այլ իշխանության մեջ առայժմ այս կամ այն կերպ ներկայացված անձինք։ Ինչու՞ պիտի Մոսկվան դեմ լինի դրանք քննարկելուց։ Կկարողանա՞ն իր «խալոպները» ինչ-որ բանի հասնել իր անունն օգտագործելով՝ շատ լավ, չեն կարողանա՞՝ էլի լավ է։ Այս պարագայում ռիսկի գործոն չկա Մոսկվայի համար, առավել ևս, երբ քանիցս հայտարարել է, որ կատարվածը Հայաստանի ներքին գործն է։ Մոսկվան լուրջ ռիսկի կդիմի, եթե սկսի անթաքույց ու կոպտորեն միջամտել։ Կարծում եմ՝ չի անի, հատկապես հիմա։ Իսկ «խալոպների» մակարդակով թատերական ներկայացումները հաճույքով կդիտի։ Ինչու՞ ոչ։
Սպասենք «ներկայացման» ավարտին։ Մեր «հանդիսատեսների» կողմից ծափողջյուններ հաստատ չեն լինի «խալոպ» դերակատարներին։
Բայց կարող է ձեռքերի վրա տանեն բեմից...
ՔՐԻՍՏԻՆԱ ՏԵՐ-ՄԱԹԵՎՈՍՅԱՆ