Սպառու՞մ, թե՞ նոր թափ

Ուսանողական դասադուլները նոր թափ են առնում: Էական արդյունքների դրանք չեն հասել օրինագծի փոփոխության մասով: Սակայն բուն շարժումն օր օրի աճում է: Արդեն կա հանդիպում ԿԳ նախարար Լևոն Մկրտչյանի հետ, որտեղ ուսանողներն ապացուցեցին, որ ոչ միայն էմոցիոնալ դժգոհություն ունեն, այլև փաստարկված բանավեճի ունակություն: Վիգեն Սարգսյանն առայժմ խուսափում է ուսանողների հետ օբյեկտիվ և թափանցիկ միջավայրում հանդիպելուց ՝ ծուղակներ լարելով ուսանողական խորհուրդների հետ հանդիպումների տեսքով:

Օրինագիծն ամեն դեպքում ընդունվեց նաև երկրորդ ընթերցմամբ:  Բայց թե օրինագծի ներկայացնողների, թե դրա դեմ դուրս եկողների հեռանկարները ցույց են տալիս, որ կա փոխըմբռնման խնդիր: Եվ այդ խնդիրը ավելի խորն է քան մեկ առանձին օրինագիծը: Խնդիրը նաև ազգ-բանակ կոնցեպտի մեջ է, որը փաստացի քաղաքական աշխարհայացք է, որն ունի իշխանությունը Հայաստանի մասով:

Ուսանողական դիմադրությունը արդեն ցույց է տվել, որ օրինագծի հակափաստարկներից չի խեղճանում: Բայց կա ընդլայնման կարիք: Ուսանողական դիմադրությունը շանս ունի դառնալու ազգ-բանակի այլընտրանքներ փնտրելու առիթ: Ազգ-բանակ կոնցեպտը փաստացի նշանակում է Հայաստանի ռազմականացում երկարատև ժամանակով: Ուսանողական դիմադրությունն ընդհակառակ ըմբոստության ու փոփոխությունների ազդակներ է պարունակում: 

Չգիտենք, թե ինչպես կավարտվի բողոքի հերթական թվացող դրսևորումը, բայց այն, որ բացի կոնկրետ օրինագծից, այն արդեն ներառում է նաև այլ խնդիրների քննարկում, պարզ է:

Սարգիս Մեսրոպյան