«Արցախի դիրքորոշումը պետք է ավելի խիստ լինի, քան Երևանինը»
ՀԱՐՑԱԶՐՈՒՅՑ
Երևանից օրեր առաջ հնչեցված դիրքորոշմանը երեկ արձագանքել է պաշտոնական Բաքուն։ Խոսքը վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի այն հայտարարության մասին է, որ Ղարաբաղը բանակցային սեղան վերադարձնելու առաջարկը ոչ թե բանակցային ձևաչափի փոփոխության, այլ դրա վերականգնման առաջարկ է։ Արձագանքելով վերոնշյալ դիրքորոշմանը՝ Բաքուն մասնավորապես ընդգծել է, թե «չկան փաստաթղթեր և որոշումներ, որոնք կկարողանան հիմնավորել այդ հայտարարությունը»։ Անդրադառնալով հայտարարությանն ու արձագանքին՝ քաղաքագետ Էդգար Էլբակյանը «Փաստի» հետ զրույցում նախ ընդգծեց.
«Ն. Փաշինյանն իշխանության գալու առաջին իսկ օրվանից հայտարարել է, որ Արցախը պետք է վերադառնա բանակցային սեղան։ Թեև այդ հայտարարությունը արժանանացավ ինչպես ներքին, այնպես էլ Ադրբեջանի քննադատությանը, բայց նա այդ ուղեգիծը պահեց, ինչն արտաքին քաղաքականության առումով ճիշտ է։ Բանն այն է, որ ասվել է մի բան, ինչը մեծ հաշվով ընկալվում է որպես հայանպաստ։ Իհարկե, մենք երկրի ներսում կարող ենք տարբեր դիրքորոշումներ ունենալ վերոնշյալի մասին, բայց դրսում, առավել ևս՝ Ադրբեջանի կողմից, այն ընկալվում է որպես հայանպաստ տարբերակ։ Այդ պատճառով էլ վերջինս հակադարձում է։ Իսկ որոշ ժամանակ հետո հայանպաստ հայտարարությունից հետ կանգնելը կարող էր անսկզբունքային ու թույլ քաղաքականության տպավորություն թողնել, բայց, փաստորեն, Ն. Փաշինյանը մինչ այս պահն այդ ուղեգծին հավատարիմ է»,-ասաց Է. Էլբակյանը։
Քաղաքագետի խոսքերով՝ բնական է և պարզ, որ Ադրբեջանը պետք է հակադրվեր և նման կերպ արձագանքեր։ Նրա դիտարկմամբ, պաշտոնական Բաքվի երեկվա արձագանքը բառախաղերի ու մանիպուլ յացիայի դաշտից է։ «Այն, որ Արցախը բանակցային ձևաչափում միշտ է ներգրավված եղել, փաստ է, ուղղակի մասնակցության աստիճանի, մակարդակների տարբերություն կա։ Հիմա պետք է հասկանանք՝ ինչի մասին է խոսվում։ Երբ ասում ենք, որ Արցախը պետք է վերադառնա բանակցային սեղան կամ նորից բանակցային կողմ դառնա, նկատի ունենք Արցախի մասնակցության այն աստիճանը, որը կար 90-ականների վերջին։ Օրինակ, երբ համանախագահները հակամարտության լուծման փուլային, փաթեթային և ընդհանուր պետության տարբերակներն էին հեղինակում, նրանք օրինակներն ուղարկում էին Երևան, Ստեփանակերտ և Բաքու, և երեք կողմից էլ արձագանքի էին սպասում։ Այսինքն, երբ ասվում է, որ Արցախը պետք է վերադառնա, նկատի ունեն մակարդակը։ Անգամ 2000-ական թվականներին, երբ ընդունված է ասել, որ Արցախին դուրս հանեցին բանակցային գործընթացից, վերջինս իրականում եղել է գործընթացի մեջ»,-ընդգծեց Է. Էլբակյանը՝ այդ համատեքստում օրինակ բերելով համանախագահների և ԵԱՀԿ գործող նախագահի անձնական ներկայացուցչի այցերն Արցախ։
Ինչ վերաբերում է Բաքվի վերոնշյալ այն տեսակետին, թե «փաստաթղթեր, որոշումներ չկան», քաղաքագետը նշեց, որ ամեն ինչ սահմանումից է գալիս։ «Ես հենց այդ առումով ընդգծեցի, որ մանիպուլ յացիայի դաշտ կա։ Ադրբեջանը կարող է հայտարարել ու ասել, թե «չկան փաստաթղթեր», թեև իրականում սխալ է, որովհետև հրադադարի մասին համաձայնագիրը եռակողմ է։ Մի քիչ սխալ ուղղությամբ են գնացել, կարող էին փորձել ասել, որ «երբեք երեք ղեկավարների հանդիպում չի եղել»։ Ես արդեն սահմանեցի, թե ինչ է նշանակում բանակցային կողմ լինել: Արցախն այս պահին ևս առնվազն բանակցային ձևաչափում կա, բայց համեմատած 1997-98 թթ. հետ՝ մասնակցության մակարդակն, իհարկե, ավելի ցածր է։ Բնականաբար, Ադրբեջանը պետք է փորձի այս կամ այն կերպ ցույց տալ, որ Արցախը, որպես կողմ, չի եղել, չկա ու չի էլ լինելու»,-ասաց նա։ Նշենք, որ մարտի 21-ին Արցախի երեք խորհրդարանական ուժերը համատեղ հայտարարությամբ էին հանդես եկել՝ ընդգծելով նաև, որ քաղաքական օրակարգի կարևորագույն հարցը եղել և շարունակում է մնալ Արցախի՝ որպես միջազգային իրավունքի լիիրավ սուբյեկտի ճանաչումն ու դերի բարձրացումը։ Մեր զրուցակցի խոսքով, այս հայտարարությունը կարող է դիտարկվել որպես առանձին վերցրած Արցախի դիրքորոշում։
«Պարզ է, որ ոչնչից չի գոյացել այդ տեքստը։ Եղել է ինֆորմացիոն առիթ, դա է թելադրել նաև քաղաքական օրակարգը։ Արցախյան իշխանություններն, ըստ էության, ավելի հաճախ ու գրեթե միշտ են բարձրաձայնել, որ Արցախը պետք է լիարժեք կողմ դառնա։ Առհասարակ շատ կարևոր է, որ լինի դիրքորոշում։ Ավելին, Արցախի դիրքորոշումը պետք է ավելի խիստ լինի, քան Երևանինը, որովհետև Արցախը չունի այն հայտնի կաշկանդումները, որոնք ունի Երևանը։ Օրինակ՝ Երևանը չի կարող ասել՝ «մենք դեմ ենք ներկայացվող ամբողջ փաթեթին», իսկ Արցախը կարող է և պետք է ասի»,- եզրափակեց մեր զրուցակիցը։
ԱՆՆԱ ԲԱԴԱԼՅԱՆ