Սեղանի սփռոց. այն ժամանակին հասու է եղել միայն ամենահարուստներին

Սեղանի սփռոցները առօրյա կյանքում օգտագործվել են հին ժամանակներից սկսած: Այս կենցաղային իրը արտացոլել է հին ժողովուրդների պատմությունը, մշակույթը և ավանդույթները: 

Հնում սփռոցները համարվել են բարեկեցության և հարստության նշան: Միայն ստրուկներն ու բնակչության ամենաաղքատ հատվածներն են սնվել առանց սփռոցի սեղանի շուրջ: 

Առաջին անգամ սեղանի սփռոցներ օգտագործվել են Հին Եգիպտոսում: 

Այն ժամանակներում եգիպտացիներն արդեն իսկ կարողանում էին բամբակից կամ վուշից նուրբ գործվածքներ արտադրել: Եգիպտոսյան գործվածքները, որոնց օրինակները պահպանվել են անգամ մինչև մեր ժամանակները, թույլ են տալիս վստահորեն փաստել, որ այն ժամանակ արտադրվող գործվածքը բավականին բարակ է եղել և ունեցել է գունավոր ասեղնագործության տարրեր: 

Ոսկե թելերով ասեղնագործված թանկարժեք սեղանի սփռոցներ պատրաստվել են նաև Իրանում, Հրեաստանում, Հին Հռոմում և Հին Հունաստանում: Միջերկրածովյան երկրներում սեղանը սկսել են սփռոցներով ծածկել դեռևս մեր դարաշրջանից առաջ: 

Ինչպես և Հին Եգիպտոսում, դրանք պատրաստվել են բամբակից կամ վուշից: 

Սկզբից սեղանի սփռոցներն օգտագործվել են միայն իրենց հիմնական նպատակի համար, այսինքն՝ գցվել են սեղանին միայն սնունդ ընդունելուց առաջ, բայց ավելի ուշ դրանք սկսել են օգտագործվել որպես ներքին հարդարանքի տարրեր: 

Վերածննդի դարաշրջանի սկզբին սեղանները սկսել են ծածկվել հարդարանքին համապատասխան գույների գործվածքներով: 

Անգամ հատուկ այդ նպատակի համար Արևելքից թավշյա և մետաքսե գործվածքներ են ներկրվել: 

Այնուամենայնիվ, 18-րդ դարից մինչև 19-րդ դարի կեսերը, երբ տնային հարդարանքում գերակշռում էր դասական ոճը, դեկորատիվ սփռոցներ գործնականում չեն օգտագործվել: 

Մանածագործությունը այդ ժամանակ հատկապես զարգացել էր Հոլանդիայում, և արտադրվում էին հիմնականում սեղանի սպիտակ սփռոցներ: 19-րդ դարի կեսերից մարդիկ նորից սկսել են վերադառնալ դեկորատիվ սփռոցների և անձեռոցիկների օգտագործմանը, 

ինչին մեծապես նպաստել էր Բիդերմեյերյան ոճի տարածումը: Ներքին հարդարանքում սկսել են հեռանալ խիստ ձևերից և կիրառել ժանյակներ և ասեղնագործության տարրեր: Նորաձևության մեջ են մտել տարբեր գույներով ասեղնագործված և ձևավորված սպիտակ կամ այլ գույնի կտորներից պատրաստված շքեղ սփռոցները: 

Այդ ժամանակներում գրեթե յուրաքանչյուր տանը կարելի էր տեսնել բազմաթիվ բարձեր և պուֆիկներ, որոնք ներդաշնակորեն զուգորդվում են մինչև հատակը հասնող երկար սփռոցներով պատված սեղաններին: Ժամանակակից արտադրողները սպառողներին առաջարկում են սփռոցների հսկայական ընտրանի: 

Նրանք տարբերվում են չափով, գույնով, նախշով կամ նկարով, նյութի որակով և կարող են բավարարել ցանկացած տնային տնտեսուհու ճաշակը: 

Այնուամենայնիվ, ինչպես նախկինում, հիմա էլ բամբակից և վուշից գործված սփռոցները ամենաշատն են գնահատում: 

Արտադրողները հաճախ սինթետիկ մանրաթելեր են ավելացնում բնական մանրաթելերին ՝ գործվածքները դարձնելով ավելի քիչ ճմրթվող: 

Ներկայումս էլ կարևոր հանդիսավոր առիթներին օգտագործվում են սպիտակ սփռոցներ, օրինակ՝ հարսանեկան սեղանին: Տնային տնտեսուհիները հատկապես սիրում են փայլուն, ծավալուն նախշերով սպիտակ սեղանի սփռոցները:

Նյութը հրապարակման պատրաստեց Past.am-ը