Ոչ մի անհայրենիք չի հասկանա հայրենազուրկին. «Փաստ»

«Փաստ» օրաթերթը գրում է

Անրի Վերնոյի «Մայրիկ» հանճարեղ ֆիլմում մի դրվագ կա, որտեղ հայերեն թարգմանությամբ հնչում է «անհայրենիք» բառը: Իրականում խոսքը «հայրենազուրկի» մասին է: Անշուշտ, զուտ թարգմանական առումով գուցե նույն իմաստն ունեն այս բառերը, սակայն «անհայրենիքը» վաղուց բոլորովին այլ իմաստ է ստացել: Իրականում ոչ մի անհայրենիք չի կարող հասկանալ հայրենազուրկին, երբ ինքը գոնե առերևույթ ապահով կացության մեջ է, ոչ մի անհայրենիք չի կարող հասկանալ՝ ինչ է նշանակում թուրքի հետ դեմ հանդիման ապրելը, ի վերջո, չի հասկանա... Եռաբլուրը: Նա չի կարող հասկանալ այս ամենը, քանի դեռ վտանգն առնվազն 50 կիլոմետր հեռու է իր տնից, քանի դեռ անձամբ չի լսել ԱԹՍ-ի ձայնը: Հարյուր անգամ էլ բարձրաձայնես Հայրենիքին սպառնացող վտանգի մասին, նա, միևնույն է, մնում է առավելագույնը իր տան դռան առջևի շորի շրջակայքում: Նմանները «ես»-ից անդին չունեն ոչ մի սկզբունք:

Թվում է՝ այդպիսիք պիտի հանրության մեծ մասի արհամարհանքին արժանանան, հանրության դատապարտմանը, բայց, արի ու տես, որ նրանք հիմա կարող են հոխորտալ բոլորի վրա՝ արժեք ստեղծողների, վաստակ ունեցողների, Հայրենիք պահածների և պահողների, Հայրենիքը սեփական անձից առավել սիրողների, Հայրենիքի համար զոհվածների ծնողների, այրիների ու զավակների... Նրանք կարող են կոխկռտելով անցնել Եռաբլուրի շիրիմների վրայով: Միայն թե այդպես էլ անհասկանալի է մնում՝ ե՞րբ կարողացանք այսքան անհայրենիք դառնալ, ե՞րբ կարողացանք այսքան հանդուրժող լինել անհայրենիքության հանդեպ, ու դա՞ չէր արդյոք գլխավոր պատճառներից մեկը, որ հայրենազուրկ դարձանք: Երբ կարողանանք այս հարցերի պատասխանն ստանալ, երբ կարողանանք անկեղծ լինել ինքներս մեզ հետ, գուցե այն ժամանակ հնարավոր կլինի չլինել ո՛չ հայրենազուրկ, ո՛չ անհայրենիք...

Մանրամասները՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում