«Գիտություն և պետություն» հաղորդաշարը փորձում է պարզել, թե երկրի փրկության հարցում ինչ է մեզ հուշում կոլեկտիվ գիտակցությունը

«Ձեռնարկությունների ինկուբատոր» հիմնադրամի (ՁԻՀ) և «Զիմաստ» խորհրդատվական ընկերության հիմնադիր տնօրեն Մարիամ Դավթյանի նախաձեռնությամբ արդեն մի քանի ամիս հանրությանն է ներկայացվում «Գիտություն և պետություն» հաղորդաշարը։ Այն հետաքրքիր զրույցների շարք է, որ գաղափարների հավաքագրման նպատակ է հետապնդում։

Արդեն իսկ տեսագրվել և տարբեր առցանց հարթակներով  տարածվել է 15 հաղորդում։ «Գիտություն և պետություն»-ը հեռարձակվում է շաբաթը մեկանգամյա պարբերականությամբ։ Զրույցներ են վարվել կրթության, գիտության, գրականության, գյուղատնտեսության, ռադիոֆիզիկայի և բազում այլ ոլորտների մասնագետների հետ։ Հաղորդաշարի բոլոր տեսագրությունները հասանելի են ՁԻՀ-ի յութուբյան ալիքում՝ https://bit.ly/3vZb2sN։        

Հաղորդման      համահեղինակ և վարող Մարիամ Դավթյանը նշում է, որ նման ձևաչափով զրույցներ ստեղծելու գաղափարը ծագել է ընկերների և գործընկերների հետ մտորումների արդյունքում. «Պատերազմից հետո մեր առաջնահերթությունները որպես ՀՀ քաղաքացիներ և հայեր այլ երանգ են ստացել՝ պետականության կորստի, վախի, ապագայի անորոշությամբ պայմանավորված, բոլորը կարիք են զգում իրենց մասնակցությունը բերելու մեր անվտանգության ապահովման և պետության ամրացման աշխատանքներին։ Պարտությունը ցույց տվեց, որ գործող բոլոր օղակներում թերացել ենք, մինչև հիմա մեր ձևակերպած խնդիրները և դրանց տրված լուծումները որպես համակարգ չեն աշխատել։ Հիմա պետք է վերանայել թե՜ խնդիրների ձևակերպումը, թե՜ դրանց լուծման համար կիրառված մոտեցումները»։

Ահա այս հարցերի փնտրտուքներում լուծում գտնելու նպատակով Մարիամ Դավթյանը սկսեց հանդիպել տարբեր մարդկանց հետ, որպեսզի հասկանա՝ ինչ է կատարվում երկրում, և ինչպես կարելի է օգտակար լինել ստեղծված ծանր վիճակից դուրս գալու գործընթացում։ Տարբեր ոլորտների մասնագետների հետ զրույցներից պարզ դարձավ, որ չնայած բոլորը խոսում են այն մասին, որ մենք միասնական չենք, գաղափարախոսություն չունենք, միևնույն է, ցանկացած հայ այս պահին անչափ մտահոգ է իր պետության ճակատագրով,      անհանգիստ է սահմանին տեղի ունեցողի համար, և ցանկանում է բարեկեցիկ ապագա իր ազգակիցների համար։ «Խնդիրն այն չէ, որ մենք միասնական չենք, իրականում մենք միասնական ենք մեր ցանկության մեջ։ Ուրեմն՝ ո՞րն է հարցը, ինչու՞ չենք կարողացել և չենք կարողանում իսկապես ամուր պետականություն կառուցել, որտեղ բոլորիս գործողությունները կնպաստեն երկրի կառուցմանն ու անվտանգությանը։ Այս հարցն էր, որ ինձ ստիպեց մտածել, թե աշխարհում ինչպես են նման խնդիրները լուծվում,- ասում է մեր զրուցակիցն ու հավելում, որ այդ ուղղությամբ ուսումնասիրությունները ցույց տվեցին, որ ճանապարհը, որով պետությունը շարժվում է, իրականում ոչ թե իշխանությունների գծած ճանապարհն է, այլ հասարակության։- Ցանկացած իշխանություն կրում է այն ազդակները, որ գալիս են հասարակությունից։ Ես խնդիր դրեցի իմ առջև՝ մեր հասարակության մտածող հատիկներից՝ մտածող մարդկանցից պարզել յուրաքանչյուրի պատկերացումները պետություն կառուցելու մասին, թե ինչպես են այդ պատկերացումները գումարվում, խմորվում, դառնում մտածելակերպ նաև իշխանությունում գտնվող անձանց համար»։

«Գիտություն և պետություն» հաղորդաշարի հեղինակները ցանկանում են, որպեսզի երկրի տեսլականի մասին խոսեն ֆիզիկոսները, ծրագրավորողները, բանասերները, փիլիսոփաները, լրագրողները և այլք։ Բոլորի կարծիքը կարևոր է, որովհետև կոլեկտիվ գիտելիքը, կոլեկտիվ բանականությունը միշտ ավելի ճիշտ է, քան ամենաբանիմաց անհատը։ Հեղինակներն իրենց խնդիրն են համարում պարզել, թե այս կարևորագույն հարցում ինչ է մեզ ասում մեր կոլեկտիվ գիտակցությունը։

Մարիամ Դավթյանը նկատում է, որ զրույցների ընթացքում հետաքրքիր մտքեր շատ են արտահայտվում։ Ուշագրավ է, որ հանդիպում են նաև կրկնվող մտքեր տարբեր մասնագիտություններ ունեցող, տարբեր ոլորտներ ներկայացնող անձանց մոտ։ Ամենահետաքրքիր մտքերից նա առանձնացրեց այն, որ մեր երկրի փրկության մասին մտածող յուրաքանչյուր ուժ պետք է գործի գաղտնի, պետք է հավաքի մեր ներքին ուժերը «չարի» դեմ և առանց աղմուկ-աղաղակի մշակի թշնամիների դեմ պայքարի ուղին։ Կրկնվող մտքերից մեկն ինստիտուցիոնալ մոտեցումներով խնդիրներին լուծում տալն է։ 

Մեկ այլ հետաքրքիր միտք՝ իրականում որոշումը, հաստատակամությունը ներքին ուժ են ծնում։ Իսկ այն պահին, երբ կայացված որոշման շուրջ երկմտում ես, վարանում, ամեն ինչ քանդվում է։ Ասում են՝ թե՜ անհատի, թե՜ պետության մակարդակում այդպես է։ «Իմ հյուրերից մեկն ասում է՝ պետք չէ վախենալ, պետք է ամուր լինել որոշումներում, քանի որ միշտ ծնվում են ուժեր, որոնք ի հակակշիռ քեզ ճնշողների՝ քեզ սատարում են։ Հաստատակամությունն է, որ ստիպում է, որպեսզի աշխարհը պտտվի այդ որոշման շուրջ, հանգամանքները դասավորվեն հօգուտ քեզ։ Հիմա ի՞նչը պետք է մեզ ուժ տա, որպեսզի մենք շարունակենք մեր կենսագործունեությունը։ Նպատակը և որոշումը պետք է հստակ դառնան, որպեսզի ըստ այդմ կառուցվի գործողությունների պլանը։ Ամորֆությունը՝ այլոց որոշումների մեջ ապրելը, թույլ չի տալիս ամուր լինել»,- ասում է մեր զրուցակիցը՝ ընդգծելով, որ հաղորդաշարի վերջնական նպատակը հնչած մտքերի գումարային կաթսայից հնարավոր լուծումներ ստանալն է։