Սեպտեմբերի 13-ին զոհված Հայկը առողջական խնդիրներ ուներ, բայց պնդել էր ու ընկերների հետ դիրքեր բարձրացել

Փնտրում եք բարձր վարձատրվող աշխատանք՝ սեղմեք ԱՅՍՏԵՂ

Ադրբեջանական վերջին ռազմական ագրեսիայի ժամանակ զոհված Հայկ Խաչատրյանը Գեղարքունիքի մարզի Սպանդարյան գյուղից էր. բանակ զորակոչվել էր 2021թ. հունիսին։

«Հայկն առողջական խնդիրներ ուներ, դրա համար էլ երկու տարի ուշ գնաց բանակ։ «Կամիսիա» անցնելուց բժիշկներին խնդրել էր էնպիսի բան գրել, որ իրեն տանեն ծառայության։ Ու ոչ միայն գնաց, այլև դիրքեր էր բարձրանում։ Որ ասում էի՝ այ տղա, ինչո՞ւ ես գնում դիրքեր, ասում էր՝ հոպար, ես ո՞նց ներքևում նստեմ, ընկերներս դիրք պահեն։ Ինքն էր պնդել, որ կապի վրա չմնա, ընկերների հետ բարձրանա դիրքեր»,-«Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասում է Հայկի հորեղբայրը՝ Մամլուկ Խաչատրյանը։
Պատերազմից մի քանի օր առաջ Հայկին մեկ շաբաթով արձակուրդ էին տվել։ Հորեղբոր պատմելով՝ սեպտեմբերի 8-ին վերադարձել է ծառայության ու անմիջապես բարձրացել դիրքեր։

Հորեղբոր հետ Հայկը մտերիմ էր, իր երազանքների ու մտադրությունների մասին նրա հետ հաճախ էր կիսվում, սեպտեմբերի 12-ին էլ հետը խոսել էր.

«Սովորականի պես էր խոսում, ոչ մի արտառոց բան չասաց, հարցրեց՝ ո՞նց եք, ի՞նչ եք, ասաց՝ դե ձեզ լավ նայեք ու վերջ։ Ինքն ընդհանրապես շատ գաղտնապահ էր՝ հատկապես, եթե խոսքը ծառայությանն էր վերաբերում։ Մենակ էն էր ասել, որ տղաներով բոլորն էլ իրար հետ մտերիմ են՝ ոնց որ ընտանիք լինեն»։

Հորեղբայրը հիշում է՝ այդ օրն էլ էր Հայկին խնդրել ուշադիր լինել։ Հայկը դիրքում եղած ժամանակ քանի անգամ զանգում էր, հորեղբայրը զգուշացնում էր՝ թուրքը նենգ է, պետք է միշտ զգոն լինել։

«Որ ասում էի զգույշ կլինես, թուրքը շատ վտանգավոր թշնամի է, ասում էր՝ թուրքն ո՞վ է, որ նրանից վախենամ, հոպար։ Էլի զգույշ կլինեմ, բայց թուրքից չեմ վախենում, վախկոտ ժողովուրդ են։ Հայկը շատ ռիսկով էր, իրոք ազգասեր տղա էր...»-նշում է հորեղբայրը։
Հայկի մարմինը Գյումրիի դիահերձարանում հոկտեմբերի 5-ին ճանաչել է հենց հորեղբայրը։ Չնայած մինչև նույնականացումը հրամանատարությունը պնդում էր, թե Հայկը գերի է ընկել, Մամլուկ Խաչատրյանը գրեթե համոզված է, որ զոհվել էր, ուղղակի չեզոք գոտում է եղել ու ադրբեջանցիները տարել էին, հետո փոխանցել են։

Դիրքից, ցավոք, ոչ ոք ողջ չի մնացել, որ Հայկի հետ կատարվածի մասին հարազատները գոնե ինչ-որ տեղեկություն կարողանային ստանալ։

«Մեր կողմերի բոլոր դիահերձարանները նայել էինք. Ո՛չ էնտեղ կար, ո՛չ զոհվածների մեջ։ Ի վերջո, գտանք Գյումրիում։ Ես մտա ու ճանաչեցի Հայկին. մարմինը վառված էր։ Ըստ երևույթին՝ ռազմական գործողությունների ժամանակ է եղել, ինչ եղել է»,-ասում է հորեղբայրը։