Ո՞ւմ օգտին է միշտ աշխատում ժամանակը. «Փաստ»
ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Առկա հասարակական տրամադրությունները որքան «խառն» են, կրկնակի այդքան սուր են ընկալումները: Եվ այդ ամենը միանգամայն համահունչ է եղած իրավիճակին, մարտահրավերներին ու սպառնալիքներին: Վերջին ու, ի դեպ, տակավին չմարած սրացումների կամ ավելի ճիշտ է ասել՝ հայ-ադրբեջանական շփման գծում տեղի ունեցած և տեղի ունեցող «լոկալ» ընդհարումների՝ թշնամու նախահարձակ գործողությունների, Արցախի պաշարման ու մեր հայրենակիցների դեմ Ադրբեջանի կողմից ցեղասպանություն իրականացնելուն նպատակաուղղված քայլերի հետ կապված հանրային տրամադրությունների ու ընկալումների մասին է խոսքը: Սա ինքնին հասկանալի է: Նմանապես հասկանալի ու բնական է, որ հանրությունը որոշակի սպասումներ ունի:
Ըստ որում, ակնհայտ է, որ օրվա իշխանությունից սպասումներ չկան կամ գրեթե չկան: Սկզբունքորեն, ի՞նչ սպասումներ պետք է լինեն մի իշխանությունից, Նիկոլ Փաշինյանի գլխավորությամբ, որը նախ՝ Արցախը ճանաչում է Ադրբեջանի անբաժանելի մաս, բացի այդ՝ չի դադարում խոսել «խաղաղության օրակարգին» իր հավատարմությունից ու շարունակաբար բերում է սահմանային լարումներ, բախումներ, պատերազմի վերսկսման իրական վտանգներ: Սխալված չենք լինի, եթե ասենք, որ հանրության սպասումները քաղաքական մնացյալ դաշտից են, այսինքն՝ ընդդիմադիր կամ, եթե կուզեք, իշխանությունից մասնաբաժին չունեցող, իշխանության քարոզչաքաղաքական շահերը չսպասարկող ուժերից ու շրջանակներից են: Մարդիկ կամ առնվազն քաղաքականապես ակտիվ, պարզապես երկրի համար մտահոգ մարդկանց մեծ մասը հոգնել է երկար ճառերից, խոսակցություններից, բացատրություններից:
Նրանք, պատկերավոր ասած, սպասում են մարտակոչերի: Եթե ոչ պատկերավոր, ապա հիմնական սպասումը ազգային, կարողունակ ուժերի, շրջանակների, գործիչների միավորումն է, նրանց կողմից կոնկրետ, գործնական քայլեր անելը, այս կատաստրոֆիկ ու խորացող մղձավանջից ելնելու, այսպես ասած, «ճանապարհային քարտեզ» ներկայացնելը: Մոլորություն է, թե՝ «ժողովուրդն անտարբեր» է, թե՝ «մարդկանց ոչինչ չի հետաքրքրում», թե՝ «մարդիկ չեն ուզում փողոց ելնել» և այլն: Մարդիկ իրականում անտարբեր չեն, մարդիկ իրականում հետաքրքրված են, մարդիկ իրականում փողոցներ ու հրապարակներ էլ կելնեն, եթե հստակ ուղերձներ հղվեն անելիքի վերաբերյալ: Այո, լինում է, որ ժողովուրդը կամ հանրության մի որոշակի մասը հախուռն փողոցներ է ելնում:
Լինում է: Նաև տեսել ենք նման երևույթներ: Բայց նման իրավիճակում, որի մեջ հայտնվել ենք մենք, քաղաքական վերնախավը, եթե կուզեք՝ «քաղաքական էլիտան» ամենից առաջ պետք է կարողանա նախ՝ միավորվել, ապա՝ օրակարգ առաջադրել, հստակ ուղիներ նախանշել կամ առաջարկել և, ամենից կարևորը, անդավաճան առաջնորդել մարդկանց: Կա խոսքերից գործերի անցնելու սպասում: Կա գործելու հրամայական: Ու, ի դեպ, ժամանակը չի սպասում, և այն, նկատենք, մեր օգտին չէ աշխատում: Ավելի ճիշտ, ժամանակը նման պայմաններում միշտ աշխատում է գործ անողների օգտին:
Մանրամասները՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում