Հրաչ Քեշիշյանի, Մանե Գրիգորյանի ու Ռուսլան Էլյազյանի համատեղ ջանքերով Արթուր Գրիգորյանի «Կոմիտաս» ներկայացումը 10 տարի անց կրկին բեմում է
ԼԱՅՖՏարիներ անց կրկին Երգի պետական թատրոնի բեմ է վերադարձել Արթուր Գրիգորյանի «Կոմիտաս» երաժշտական ներկայացումը: Այն վերաբեմադրվել է ռեժիսոր Հրաչ Քեշիշյանի, երգիչ Ռուսլան Էլյազյանի և Մանե Գրիգորյանի շնորհիվ։
«Երբ Մանեն ասաց ներկայացումը վերականգնելու գաղափարի մասին, շատ ուրախացա: Հասկացա, որ պետք է անել ու պետք չէ շատ երկար մտածել, թե ինչպես կստացվի»,- Tert.am Life-ի հետ զրույցում նշեց ռեժիսոր Հրաչ Քեշիշյանը:
Նրա խոսքով՝ այս պարագայում պետք էր անել շատ սիրուն, որակով ներկայացում, որն արժանի կլիներ այն երաժշտական նյութին, որը ստեղծել էր Արթուր Գրիգորյանը:
«Ի վերջո սա Արթուր Գրիգորյանի ֆանտազիան է, նրա ստեղծած ներկայացումն է: Սա այն էր, ինչպես ինքն էր տեսել Կոմիտասին:
Եվ՛ պատասխանատու էր, և՛ շատ սիրուն, և՛ նաև որոշակի առումով ընկերոջ հանդեպ ազնիվ լինելու մասին էր այս աշխատանքը»,- անկեղծացավ Հրաչ Քեշիշյանը:
Ռեժիսորը նշեց, որ ներկայացման շուրջ բավական երկար են աշխատել:
«6-7 ամսից ավելի վոկալիստներն աշխատել են երաժշտական նյութն ամբողջությամբ յուրացնելու համար, իսկ բեմադրությունն իրականացրել ենք մոտ 2 ամսում: Ամենակարևորն այն է, որ երիտասարդ արտիստական խումբ է, սա շատերի համար առաջին մեծ ծավալուն ներկայացումն է: 1 ժամ 15 րոպե բոլորը միասին բեմում են, այսինքն հանգստանալու պահ գրեթե չունեն: Բավական բարդ է և պատասխանատու հաշվի առնելով, որ այս ընթացքում երգիչներն ունեն բազմաձայն ու մաքուր երգելու խնդիր:
Սա բավականին լավ էքսպերիմենտ է հենց այս երիտասարդների համար»,- նշեց Հրաչ Քեշիշյանը:
Երգիչ Ռուսլան Էլյազյանի հետ բեմում են Ավետիք Սարիբեկյանը, Դավիթ Մանթաշյանը, Տիգրան Գրիգորյանը, Մանե Գալստյանը, Մարիամ Թորոյանը, Մերի Մանուկյանը, Ֆլորա Մարտիրոսյանը, Լուսինե Պետրոսյանը, Արինա Ճաղարյանը:
«Շատ սիրուն ու հետաքրքիր ձայներով արտիստներ են բեմում, ովքեր մեր ժամանակների համար թարմություն են, լավն են ու բացահայտում են»,- վստահեցնում է ռեժիսորը:
Հրաչ Քեշիշյանը դժվարանում է ասել, թե ինչպես կարձագանքեր Արթուր Գրիգորյանը, եթե դիտեր ներկայացումը, բայց խոստովանում է, որ նրանից միշտ ստացել է լավ արձագանք:
«Ենթադրում եմ, որ սա էլ կհավաներ: Գուցե ինչ-որ բաներ շտկեր, բայց ամեն դեպքում փորձել եմ անել իրեն արժանի մի բան: Ի վերջո, ամենակարևորը երաժշտական նյութն է, ինչին հասել են շատ երկար աշխատանքի արդյունքում: Եվ՛ Սիմոնի նոտագրումը, և՛ Ռուսլանի երկար վոկալային աշխատանքը շատ կարևոր էր»- նշեց Քեշիշյանը։
Խոսելով հանդիսատեսի արձագանքի մասին՝ նա շեշտեց, որ չի սիրում ամեն ինչ մարքեթինգի վերածել, բայց ժամանակակից թատրոնն այսօր իր արձագանքը կարող է հաշվարկել հենց այն դահլիճների լցվածությամբ, որն ունենում է:
«Եթե մարդիկ ուզում են գալ ներկայացման, և ներկայացման տոմսերը սպառվում են, դա արդեն որոշակի ցուցանիշ է, և կարելի է ասել, որ արձագանքը լավն է: Իսկ մեր պարագայում այնպես է ստացվել, որ ներկայացումը շատ արագ է սպառվում և երբեք դատարկ աթոռ չի մնում դահլիճում»,- նկատում է ռեժիսորը:
Ռուսլան Էլյազյանը մեզ հետ զրույցում նշեց, որ ամենաբարդն այն էր, որ չգիտեր, թե ինչ թիմ է հավաքելու նախագիծը կյանքի կոչելու համար:
«Ինձ պետք էին մարդիկ, ովքեր կլինեին թիմակից ու պատրաստ էին այդ ամենի միջով անցնել: Երբ Մանեն առաջարկեց, ես ասացի ժամանակ տուր ու մի քանի օր հետո մի քանի փոքրիկ ձայնագրություն ուղարկեցի, որն արդեն արել էինք երեխաների հետ: Մանեն ասաց՝ ես հավատում եմ քեզ, որ ստացվելու է, դու սկսի՛ր:
Մոտիվացվեցի ու սկսեցինք աշխատել վոկալիստների հետ: Փորձեր, սխալներ, շտկումներ... մեզ դաշնակահար էր պետք: Դա այն վատ ժամանակաշրջանն էր, երբ Արցախից բոլորը եկել էին, և մենք հիշեցինք մի մարդու, ով Արցախում բավականին լավ համբավ ուներ: Նա և՛ կոմպոզիտոր է, և՛ դաշնակահար: Խոսքը Սիմոն Սարգսյանի մասին է: Առաջարկեցի և նա ցանկացավ համագործակցել մեզ հետ, նոտագրեց, ես էլ զուգահեռ սկսեցի աշխատել ԵՊԹ-ի դպրոց ստուդիայի 3-րդ կուրսի ուսանողների հետ:
Մեր թատրոնի սոլիստ Ավետին ևս ներգրավվեցինք, նա շատ մեծ սիրով ընդունեց առաջարկը և վստահ եմ չի զղջում, որ իր ձայնը հնչում է Կոմիտասյան մեղեդիների՝ Արթուր Գրիգորիչի մշակման մեջ, որովհետև շատ սիրուն է երգում և շատ ճիշտ է զգում այդ ամենը»,- պատմեց երգիչը:
Ռուսլանը խոստովանեց, որ աշխատելու ամբողջ ընթացքում անընդհատ հիշում էր այն պահերը, երբ աշխատում էին Արթուր Գրիգորյանի հետ:
«Մինչև ուշ ժամ պարապում էինք, փորձեր անում, հոգնում էինք, բայց մենք սիրով էինք գալիս փորձերին»:
Ռուսլանը վստահ է, Գրիգորիչը կհավաներ ներկայացումը:
«Ես շատ կուզենայի, որ ինքն այս քննությունն ընդուներ, շատ կուրախանայի, կարևոր չէ, թե ինչ գնահատական կտար:
Ես ընդհանրապես շատ քննություններ եմ իրեն հանձնել, թե՛ մենահամերգ, թե՛ այլ նախագծեր, բայց սա ինձ համար շատ կարևոր էր, որ ինքն ինչ-որ մի բառ ասեր, մի մեկնաբանություն աներ, վստահ եմ, որ կհավաներ»,- ամփոփեց երգիչը:
