Հայ ազգը շատ կենսունակ է
ԲԼՈԳԼևոն Ստեփանյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է.
Երբ ուսումնասիրում ես Հայոց Պատմությունը, սառը հայացքով վերլուծող-հետազոտողը, ակամայից, հայտնվում է դեպքերի և իրադարձությունների տեղապտույտի մեջ, սկսում վերապրել Հայոց վերելքների հպարտությունը և անկումների վիշտը։ Իր աչքերի առաջ հառնում են Նպատ լեռան Հայոց Աշխարհաժողովը, Մուսասիրում Խալդիին փառաբանող Արգիշտի արքան, Անտիոք մտնող Տիգրան Մեծը, Արտաշատի թատրոնում ցուցադրվող Կրասոսի գլուխը, Արածանիում մկրտվող Տրդատ 3-րդը, Պապ թագավորի արնաշաղախ մարմինը, նոր քաղաքակրթություն ստեղծող Մաշտոց հանճարը, Նվարսակում հաշտություն պարտադրող Վահան Մամիկոնյանը, Բագրատունյաց Անիի ողբերգական անկումը, Տարսոնում օծվող Լևոն Մեծագործը, Սսի պատերի ներքո զոհված Լիպարիտ զորավարը, Լենկ Թեմուրի հրոսակների սարսափելի կոտորածները, Շահ Աբասի բռնագաղթից Արաքսում խեղդվող Հայ կանայք և երեխաները, ռուսական թնդանոթների հարվածներից դմբդմբացող Երևանի բերդը, Դեր Զորում քայլող Հայ տարագիրների շղթան, սատկող Թալեաթի սարսափած հայացքը, Սարդարապատից փախչող թուրքական բանակը, Բեռլինի ռեյխստագի վրա քոչարի պարող Հայ զինվորները, ազատագրված Շուշիի գերեզմանաքարերի վրա Դուշման Վարդանի շամպայնի տրաքոցը․․․
Տեսնելով ու վերապրելով այս ամենը՝ հասկանում ես, որ, հիրավի, անկախ ամեն ինչից, Հայ Ազգը այնքան կենսունակ է, որ նրա որակյալ սերունդը կարող է և պարտավոր է Հայոց Պատմության նորագույն էջերը լրացնել հերթական վերելքի փայլուն օրինակներով։