Փամփուշտների շատն է լավ, թե՞ նախատեսված քանակը
ԲԼՈԳԱշոտ Ասատրյանը Ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է.
Քննարկման թեմա է դարձել, որ ապրիլյան դեպքերի ժամանակ զինվորների մոտ քիչ քանակությամբ փամփուշտ է եղել, կամ զինվորներն առանց պահեստային փամփուշտների են բարձրացել դիրքեր: Նախ հնարավոր չէ, որ զորքը դիրքեր բարձրանա առանց պահեստային փամփուշտների. դա կարող են փաստել բոլոր ծառայած տղերքը: Փամփուշտներն, իհարկե, անսպառ չեն և նախատեսված են սովորական պայմաններում մոտ 40 րոպե մարտ վարելու համար: Դա այն ժամանակահատվածն է, երբ զորքը պետք է հասնի օգնության դիրքապահներին: Մինչև 2016 թվականի ապրիլի 2-ն այդպես է եղել. այդ փամփուշտները հերիքել են, մինչև ապրիլի 2-ը էլի են եղել դիվերսիաներ, կրակոցներ ու այդ պահեստային փամփուշտները հերիքել են:
Փամփուշտներն իրենցից քաշ են ներկայացնում, ու այդ ծանր արկղերը տեղաշարժում են զինվորները: Ու քանակը նաև դրանով է հաստատավում, թե որքան կարող են տվյալ քանակի զինվորները հետները դիրք հանեն ու հետ բերեն: Քանի որ դրանք ոչ թե մի բուռ են, որ լցնես գրպաններդ ու ինչքան շատ կարաս տանես, այլ արկղերով են` չհաշված զինվորների վրա ամրակցվածները:Ի վերջո փամփուշտը զենք է, որի մի տեղում շատ լինելը նույնպես վտանգավոր է:
Բոլոր բանակներում ուսումնասիրում են նաև ձեռնամարտի կանոններ: Նույնիսկ դիվերսիայի եկած թշնամին խրամատ հասնելուց ստիպված դիմում է ձեռնամարտի, քանի որ նրա փամփուշտները ևս վերջանում է: Որպես զենքի տեսակ` օգտագործվում է նաև բահը, որ մեր ու ձեր հայաթում եղած բահի նման չէ, և հատուկ նախատեսված է նաև ձեռնամարտի համար և շատ դեպքերում մեծ օգնություն է ցուցաբերում:
Տվյալ պարագայում դեր է խաղացել այն հանգամանքը, որ օգնության հասնող ստորաբաժանումները չեն կարողացել ժամանակին հասնեն, քանի որ ճանապարհները ենթարկվել են թշնամու հրետանու կողմից գնդակոծման:
Թող փամփուշտները լինեն նախատեսված քանակով, թող ավելորդ փամփուշտը չվտանգի շրջակա միջավայրը:
Պետք է աշխատել օգնության հասնող ստորաբաժանման տեղաշարժի վրա: Մշակել նոր ճանապարհներ` ավելի ապահով ու հասանելի: Ի վերջո, շատ փամփուշտն էլ կվերջանա, կարևորը օգնության հասնող ստորաբաժանումն է, որ ժամանակին հասնի: Այս հարցի շուրջ է պետք մտածել: