Ում է պետք խղճի, դավանանքի այսպիսի «ազատությունը», որ երեխայի կյանք արժե
ԲԼՈԳԿարեն Համբարձումյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է.
Ծանոթներիցս մեկը պատմեց, որ իրենց շենքում մի աղանդավոր ընտանիք էր ապրում, կոնկրետ չգիտեր որ աղանդի հետևորդ էր, միայն պատմեց, որ այդ աղանդն արգելում էր բժշկական ցանկացած միջամտություն։ Էս աղանդավորների երեխայի ձեռքը մի օր խաղաղալիս ջարդվել է, բայց բժշկի չեն տարել օրեր անց երեխան մահացել է։
Հիմա ինձ հետքրքիր է, արևմտյան այն գրանտատու կազմակերպությունները և հայ գրանտակերները որ «խոսքի, խղճի, դավանանքի ազատություն» են քարոզում, նման դեպքերում օրինակ անուղղակի պատասխանատվություն չեն կրում այն երեխաների համար, որոնք առողջական ամենտարբեր խնդիրների պատճառով մահանում են՝ բժշկի գնալու հնարավորությունից զրկված լինելով, կամ ծնողն արդյոք չի ենթարկվելու քրեական պատասխանատվության երեխային գիտակցական մահվան տանելով։ Օրինակ եթե ոչ աղանդավոր ընտանիքի երեխային նման մի բան պատահի՝ ծնողներն առնվազ երեխայի նկատմամբ անփույթ վերաբերմունքի համար քրեական պատասխանատվության ենթարկվելու վտանգի տակ կհայտնվի։
Հիմա ում է պետք խղճի մտքի այսպիսի «ազատությունը», որ երեխայի կյանք արժե, և արդյոք մարդիկ, որոնք քարոզում են այս քայքիչ աղանդները հանցանքի իրենց բաժինը չունեն այստեղ։