Պաշտպանական հարցերով կարծիքների բախումը հրապարակային դաշտ դուրս բերելը տեղին չէ. «Փաստ»

INTERVIEW 23 May, 2018 6:12

«Փաստ» օրաթերթը գրում է.

ՀՀ անվտանգության խորհրդի քարտուղար Արմեն Գրիգորյանը հարցազրույցներից մեկում նշել է, որ վատ է վերաբերվում «Ազգ-բանակ» հայեցակարգին, ինչին արձագանքել է պաշտպանության նախկին նախարար Վիգեն Սարգսյանը: Վերջինս նշել է, որ հիասթափված է իր նախկին ուսանողից. «Այդքան վստահ կարծիք ես հայտնում «Ազգ–բանակ» հայեցակարգի մասին` առանց նյութին ծանոթ լինելու»: Դրան հետևեց նույն Ա. Գրիգորյանի գրառումը, որով բազում մեղքեր վերագրվեցին Վ. Սարգսյանի «թիմին»: Ռազմական փորձագետ Հայկ Նահապետյանը «Փաստ»–ի հետ զրույցում նախ շեշտեց, որ ի սկզբանե դրական է գնահատել «Ազգ–բանակ» հայեցակարգը: «Հաշվի առնելով, որ Հայաստանը պատերազմի մեջ գտնվող երկիր է, կարևոր է ռեզերվում ունենալ պատրաստված սպայակազմ, ունենալ մոտիվացված ժամկետային զինծառայող, ունենալ ուսանողներ, որոնց հնարավորություն կտրվի գիտելիքները կիրառել ԶՈՒ–ում: Ինչ վերաբերում է վերոնշյալին, ապա Վ. Սարգսյանի և Ա. Գրիգորյանի մոտեցումները տրամագծորեն հակառակ ընկալումներ են: Հիմա այդ տարըմբռնումը հրապարակային դաշտ է դուրս եկել:Կարծիքների բախումը հրապարակային դաշտ է դուրս եկել, ինչը, կարծում եմ, տեղին չէ: Նման քննարկումները սովորաբար պետք է աշխատանքային կարգով կազմակերպել և ոչ թե հանրային դաշտում: ԱԽ քարտուղարի կողմից հնչել է կարծիք, թե պետք չէ մարդկանց հայրենասիրություն սովորեցնել, ինքը վատ է վերաբերվել կոնցեպտին և այլն: Ես դժվարանում եմ մեկնաբանել նրա խոսքերը, առավել ևս, երբ այդ մտքերը հնչում են ԱԽ քարտուղարի շուրթերից, ով ի պաշտոնե պատասխանատու է առաջին հերթին երկրի անվտանգության ապահովման համար»,– ասաց նա: Փորձագետի խոսքով՝ վերոնշյալը հանրային քննարկման նյութ չէ. «Եթե կան տարըմբռնումներ, ճիշտ կլիներ, որ Արմեն Գրիգորյանը նախ ներկայացներ իր մոտեցումները սույն հարցի վերաբերյալ. միգուցե ինքն ավելի մասնագիտական գնահատականներ ունի՞, միգուցե այլ հայեցակարգ են մշակե՞լ: Հայեցակարգերն առաջին հերթին պետք է քննարկվեն մասնագիտական շրջանակներում: Չէ՞ որ հայեցակարգերում կարող են լինել նաև որոշակի գաղտնիության տարրեր կամ դրանց շուրջ գաղտնիություն պարունակող մտքեր ու սկզբունքներ: Այդ ամենից հետո միայն, եթե որոշակի նորմեր դրվեն հանրային քննարկման, կարելի է նաև այդ մասով կարծիք հայտնել»: Հայկ Նահապետյանը շեշտեց՝ «Ազգ–բանակ»–ն այլևս գաղափար չէ, այն օրենքի տեսք է ստացել. «Այս պարագայում բոլոր հարցերը պետք է քննարկել օրենքի մեջ փոփոխություններ, լրացումներ կատարելու կամ օրենքը չեղյալ հայտարարելու համատեքստում: Եթե կա խնդիր, ապա ԱԽ քարտուղարը կարող է հանդես գալ այդ օրենքի մեջ փոփոխություններ անելու կամ օրենքը ամբողջովին ավելորդ համարելու տարբերակով: Այսինքն՝ սա իրավական դաշտի գործընթաց է, բայց ոչ հրապարակային»: Փորձագետն անդրադարձավ նաև հայրենասիրություն սովորեցնելու կամ չսովորեցնելու տարակարծիք դիրքորոշումներին: «Ես երկու պետության օրինակ բերեմ, որպեսզի իմ ասածները փաստարկված լինեն: Առաջինն աշխարհում միակ գերտերության կարգավիճակ ունեցող ԱՄՆ–ն է, երկրորդը՝ թշնամիներով շրջափակված Իսրայելը, որը գտնվում է իրեն ոչնչացնել ցանկացող երկրների աշխարհագրական դիրքում: ԱՄՆ–ում երկրի հիմնը, դրոշը, հայրենիքը սիրելը դաստիարակվում է վաղ մանկությունից, կարելի է ասել՝ մանկապարտեզից: Հիմա՝ ի՞նչ է, ԱՄՆ–ն, ԱՄՆ–ի քաղաքական ղեկավարությունը չի հասկանո՞ւմ դրա կարևորությունը: Նույն հայրենասիրական դաստիարակությունը վաղ մանկուց տրվում է նաև Իսրայելում: Իսկ քաղաքացիներն, անկախ սոցիալական վիճակից, կրթական ցենզից ու սեռից, տարիքը լրանալուն պես անցնում են հայրենիքի պաշտպանության սրբազան գործին: Այդ դաստիարակությունը գալիս է օրորոցային երգերով: Մայրը իր զավակին սովորեցնում է սիրել ծնողներին, հայրենիքը և անհրաժեշտության դեպքում հայրենիքին տալ ամենաթանկը: Երկու երկրների օրինակը մեզ համար լավագույն ուղենիշն է: Այլ բան է, որ համապատասխան օրենքի մեջ կան տարըմբռնումներ և ոչ ճիշտ մոտեցումներ, կամ դրա կիրառումը դպրոցում ու մանկապարտեզում ոչ պրոֆեսիոնալ է արվում: Սա այլ հարց է: Բայց նման աշխատանք վստահաբար պետք է տարվի մի երկրում, որը 4 հարևաններից երկուսի հետ պատերազմում է: Մենք պարտադրված ենք լինել հայրենասեր: Գարեգին Նժդեհն ասում էր՝ բոլոր ազգերը հայրենասեր են, իսկ մենք պարտադրված ենք լինել ավելի հայրենասեր»,–եզրափակեց Հ. Նահապետյանը:

Շարունակությունը՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում