Ուղեղի քանի՞ տոկոսն եք օգտագործում

Մենք գիտենք, որ...

Մարդն օգտագործում է իր ուղեղի միայն 10 տոկոսը:

Իրականում այդպես չէ: Մարդը, ինչպես նաև ցանկացած կենդանի, օգտագործում է իր ամբողջ ուղեղը: Չկա այնպիսի օրգան կամ օրգանի մաս, որը չի օգտագործվում (բացառությամբ ռուդիմենտ օրգանների , որոնք նախկինում օգտագործվել են, իսկ հիմա պետք չեն, չնայած նրանք ևս ինչ–որ ֆունկցիա կատարում են):

Մակրոսկոպիկ զննման ժամանակ նկատելի է, որ գլխուղեղը կազմված է գորշ նյութից, որն ավելի մուգ է, և  սպիտակ նյութից, որն ունի ավելի բաց գունավորում: Գորշ նյութը նեյրոնների բջջային մարմիններն են (ավելի քան 100 միլիարդ), աստրոցիդները, օլիգոաստրոցիդները և այլն: Մի խոսքով, դրանք այն բջիջներն են, որոնք պարունակում են ինֆորմացիա, իսկ սպիտակ նյութը այդ բջիջները իրար կապող բազմաթիվ նեյրոններն են՝ թելերը: Առանց այդ կապերի ուղեղը չի կարող աշխատել:

Իրականում այն միտքը, որ մարդը օգտագործում է ուղեղի 10 %–ը, առաջին անգամ 1900 թվականին ասել է ամերիկյան հոգեբան Ուիլ յամ Ջեյմսը: Չնայած նա միայն ասել է, որ միջին վիճակագրական քաղաքացին դժվար է հասնում իր ուղեղի հնարավորությունների մաքսիմումին: Սրան գումարվել է այն, որ ուղեղի 10 %–ը գորշ նյութն է, և ենթադրվել է, որ մարդը ուղեղը օգտագործում է այդ չափով: Այս միտքը մարդուն ոչ իրական, թաքնված կարողություններ ունենալու միտք է տալիս՝ տելեպաթիա, տելեկինեզ, գուշակելու ունակություն, մոգություն, երրորդ աչք և այլն: Իրականում կարող է լինել վիճակ, երբ «անջատված» է լինում մեր ուղեղի մի հատվածը, օրինակ, երբ մարդը նստած է, ուղեղի՝ ոտքերի համար պատասխանատու հատվածը հանգստի վիճակում է գտնվում: Ուղեղի սկանավորումը ցույց է տալիս, որ անկախ մեր վիճակից, մեր ուղեղը միշտ աշխատում է, և աշխատում են նրա բոլոր հատվածները, բայց որոշ հատվածներ ավելի ակտիվ են, քան այլ հատվածներ:

Նորմալ մարդու գլխուղեղը ունի 1–2 կգ քաշ, որը մարդու քաշի 2 %–ն է: Տղամարդկանց ուղեղը սովորաբար 100–150 գրամ ավելի է կանանց ուղեղից: Այն միտքը, որ ուղեղի չափը կապ ունի մարդու մտավոր կարողությունների հետ, սխալ է. օրինակ, Անատոլ Ֆրանսի ուղեղը եղել է 1,017 կգ, իսկ ամենամեծ ուղեղ ունեցող մարդու մոտ այն եղել է 2,850 կգ՝ այն դեպքում, որ նա տառապում էր էպիլեպսիայով և ուներ դեբիլություն հիվանդություն: Վերին պալեոլիթի շրջանի մարդու ուղեղը 10— 12 %–ով ավելի մեծ քաշ ուներ ժամանակակից մարդկանց ուղեղի համեմատ:

Այս ամենը, իհարկե, չի նշանակում, որ ինչ կա՝ կա: Սովորելը միշտ էլ ինչ–որ տեղ նոր կապեր է ստեղծում ուղեղում, թարմացնում է ուղեղի բջիջներում տեղադրված ինֆորմացիան կամ դատարկ բջիջները լցնում ինֆորմացիայով և ի վերջո «ավելացնում» մեր ուղեղը: Հետաքրքիր է, որ վաղ շրջանի փիլիսոփաները երկու խմբի էին բաժանված՝ նրանք, ովքեր հավատում էին, թե հոգին գլխուղեղում է, և նրանք, ովքեր հավատում էին, թե հոգին սրտում է: Օրինակ, Դեմոկրիտը համարում էր, որ հոգին կազմված է երեք մասից՝ ինտելեկտը՝ գլխում, զգացմունքները՝ սրտում և տարփանքը՝ լ յարդում: Իսկ Արիստոտելը գտնում էր, որ հոգին սրտում է, իսկ ուղեղի ֆունկցիան միայն արյունը սառեցնելն է: Ես լրիվ համաձայն եմ Դեմոկրիտի հետ, որ տարփանքը լ յարդում է՝ հավանաբար նա գինի էր սիրում: Իսկ Արիստոտելի այն միտքը, որ գլուխը միայն արյունը սառեցնելու համար է (ինչպես ռադիատորը ավտոմեքենայում), ես անգամ կարող եմ ապացուցել իմ ճանաչած մի շարք մարդկանց միջոցով, նրանց մոտ գլուխը իրոք միայն դրա համար է:

Բայց ամեն դեպքում, ոմանց պարագայում այն 10 տոկոսը կարծես ուժի մեջ է, հը՞...

Նյութը հրապարակման պատրաստեց Past.am-ը