Երբ կարիք կա, միշտ էլ համախմբված ենք. «Փաստ»

ОБЩЕСТВО 20 Июль, 2018 8:03

«Փաստ» օրաթերթը գրում է.

Հայաստանյան հասարակությունը չափազանց զգայուն է մի շարք հարցերում` կրոն–եկեղեցի, բանակ, ազգային արժեքներ: Ընդ որում, զգայուն է բոլոր առումներով` և այս գաղափարների պաշտպանության, և քննադատության: Թերևս նաև սրա հետևանքն է, որ հաճախ նմանօրինակ թեմաների շուրջ սթափ բանավեճ ու քննարկումներ դժվար են կազմակերպվում, և արդյունքում ունենում ենք ծայրահեղական մոտեցումների հորձանուտ:

Սակայն կա մի կետ, սահման, որտեղ իրար են հանգում ոչ միայն միմյանց հակասող գաղափարներն ու վերջիններիս կրողները, այլև այնպիսի սկզբունքներ, որոնք պատրաստ են ոչնչացնել մեկը մյուսին: Դժվար է ասել, թե որն է այդ սահմանը, սակայն փորձը և նույնիսկ պատմական փորձը ցույց է տալիս, որ հայաստանյան հանրույթը ակնթարթորեն կարող է համախմբվել համընդհանուր վտանգի զգացողության դեպքում:

Անշուշտ, հասկանալի է, որ այս թեման փոքր–ինչ կարող է վերացական հնչել, սակայն մյուս կողմից դա մենք հաճախ կարող ենք տեսնել: Արտաքին քաղաքականության և պատերազմական վտանգների դեպքում հասարակական գիտակցության այս միահամուռությունը որպես կանոն առավել ցցուն է: Որևէ մեկն այսօր չի կարող վիճարկել, որ 2016 թվականի ապրիլին հայաստանյան ամբողջ հասարակությունը, լրատվական դաշտը, քաղաքական բոլոր կուսակցություններն ու հոսանքները, հասարակական սեկտորը գրեթե անվերապահ կերպով աջակցում էին կառավարությանը, նախագահին ու վարչակարգին:

Այս պարագայում հետոն այլևս էական չէ, որովհետև ռազմաճակատում իրավիճակի կայունացումից հետո, բնական է, երկրի ներքին կյանքը սկսեց վերադառնալ նախկին հուն` ներքին պայքար, իշխանության քննադատություն և այլն: Սա նորմալ է, իսկ սրան նախորդած միասնականությունը` համընդհանուր ձեռքբերում:

Սակայն ոչ միայն քաղաքական ու ռազմական վտանգների դեպքում է, որ մենք հանդիպում ենք, այսպես ասած, հասարակության հավաքական բարձր գիտակցության: Ընդամենը օրեր առաջ քաղաքացիների մի խումբ արշավ էր սկսել Կաթողիկոսի դեմ:

Ըստ էության, դժվար էր հասկանալ նրանց բողոքը Կաթողիկոսի անձի՞ դեմ էր, թե՞ եկեղեցու: Այս խառնաշփոթում սակայն, շատ հետաքրքիր կերպով, անգամ Կաթողիկոսի և եկեղեցու անխնա քննադատները հանդես եկան նման ակցիաների դեմ: Ինչ–որ առումով սա նույնպես կարող ենք գնահատել որպես հավաքական մտքի հաղթանակ:

Ընդ որում, պետք է նշել, որ Կաթողիկոսի պաշտպանությամբ կամ առնվազն նրա դեմ հանդես եկողներին դատապարտող հասարակական օղակները հստակ գիտակցեցին, որ հարվածի տակ են դրվում շատ ավելի լայն բովանդակության և որակի արժեքներ, քան Կաթողիկոսի անձն է: Սա չափազանց կարևոր հատկություն է ցանկացած հասարակության համար, քանի որ ներկայումս էլ մեդիահարթակում տիրում է այնպիսի ապակողմնորոշող լրատվական կամ պսևդոլրատվական տեռոր, որտեղ հաճախ հնարավոր չէ տարբերակել թացը չորից: Հենց նման իրավիճակներում է, որ տեղին ու ժամանակին արթնանում է հասարակական հավաքական միտքը` կարծես թե զգալով պետականության, ինքնության, ազգային դիմագծի ու արժեքների վրա կախված վտանգը: Այս հավաքական միտքն ու գիտակցությունը մշտապես տվել են իրենց պտուղները, անկախ այն բանից, թե քննարկման օրակարգում ի՞նչն է` հավա՞տը, պատերա՞զմը, թե՞ ազգային արժեքների սպառնացող որևէ այլ իրողություն:

Շարունակությունը՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում