«Դրական տրամադրվեցի ու սկսեցի պայքարել». պրոդյուսեր Սոֆյա Ղուլյանը` կորոնավիրուսով վարակվելու, բուժման ընթացքի ու կարեւոր միջոցների մասին

Past.am

Մոսկվաբնակ հայտնի պրոդյուսեր Սոֆյա Ղուլյանը, որը հայտնի է, ինչպես հայ, այնպես էլ ռուս հայտնի արտիստների հետ համագործակցություններով, մոտ 20 օր բուժվում էր կորոնավիրուսից: Սոֆյան խուսափում էր իր հետեւորդների հետ կիսվել այս թեմայով, սակայն որոշեց բացառություն անել NEWS.am STYLE-ի համար: Պատճառը մեկն է` պրոդյուսերն ուզում է եւս մեկ անգամ շեշտել, որ կորոնավիրուսը դատավճիռ չէ, բայց պետք էլ չէ դրա սիմպտոմները հաշիվ չառնել ու անուշադրության մատնել: Նա պատմել է, թե ինչ միջոցներով է պայքարել վիրուսի դեմ ու հաղթահարել դրա հոգեբանական ու ֆիզիկական դժվարությունները:

Պրոդյուսերը նշում է, որ վիրուսի մասին իմանալու առաջին իսկ օրվանից ինքը տնից դուրս չի եկել, սակայն եղբայրը շփում է ունեցել վարակակրի հետ, այդպիսով ինքն էլ, ընտանիքն էլ չեն խուսափել վարակից:

«Մեր տնից միայն եղբայրս էր դուրս ու ներս անում, ու այնպես ստացվեց, որ նա վարակվեց իր ընկերոջից: Երբ նրա թեստը եղավ դրական, ընտանիքի մյուս անդամները (ես, նրա կինն ու երեխաները) արդեն պատրաստ էինք, որ մեզ մոտ էլ հնարավոր է` հայտնվեն սիմպտոմներ: Ինձ մոտ վարակը սկսվեց թեթեւ հազից, որին, միգուցե, ուշադրություն չդարձնեի, եթե այլ հանգամանքներում լիներ, եթե եղբայրս վարակված չլիներ, ու այսքան շատ նորությունների չհետեւեինք: Մինչեւ սիմպտոմների ի հայտ գալն էլ մենք ընտանիքով սկսել էինք բուժումը»,-պատմում է պրոդյուսերն ու հավելում,-«Ես, եղբորս կինն ու երեխաներն, առհասարակ, տնից դուրս չէինք գալիս, բայց երբ տնից մեկը վարակվում է, դժվար է խուսափել վարակվելուց: Այդ օրերին միակ սփոփանքս այն էր, որ մայրս Արցախում էր եւ մեզ հետ շփում չէր ունենում»:

Սոֆյան խոստովանում է, որ սկզբում վախը մեծ էր, քանի որ չէին իմանում, թե ինչպես է հիվանդությունն արտահայտվելու.

«Առաջին տասն օրերի ընթացքում վախից չէինք կարողանում քնել, բայց մեր բախտը բերել էր այնքանով, որ զարմուհուս ամուսինը` Կամո Վասիլեւիչ Վարդանյանը, Պենզայում բավական հայտնի բժիշկ է, ու առաջին հերթին հենց նրան զանգահարեցինք: Նա մեզ օգնեց ոչ միայն ֆիզիկապես, այլեւ հոգեբանական տեսանկյունից: Նշանակեց դեղորայք, երկու շաբաթ օնլայն մեզ հետեւում էր ու աջակցում` չնայած ինքն էլ էր վարակվել գործի բերումով, բայց շարունակում էր հոգ տանել թե իր հիվանդների, թե մեր մասին, ինչի համար ես իրեն ուզում եմ հայտնել իմ, մեր ընտանիքի ու ընկերներիս խորին շնորհակալությունը, որովհետեւ նա բոլորիս մեծ աջակցություն է ցուցաբերել այդ օրերին: Լավ բժիշկի աջակցությունն ու գոտեպնդումը շատ կարեւոր են, որովհետեւ չես իմանում, թե ինչ է հետդ կատարվում ու այդ անտեսանելին, իրոք, հոգեպես ճնշում է քեզ»:

Հիշելով իր սիմպտոմները` Սոֆյան պատմում է.

«Թեթեւ հազից հետո հաջորդ օրն ունեցել եմ ջերմություն, որը բերել է դողերոցքի: 14-20 օրվա ընթացքում ունեցել եմ ահավոր գլխացավեր, որովայնի ու մեջքի ցավեր, իսկ ամենասարսափելին ինձ համար հոտի ու համի կորուստն էր… Երբ պատկերացնում էի, որ դա կարող է չվերականգնվել, սարսափում էի: Երբ այս ամենից հետո դուրս էի գալիս, զգում բնության հոտը, ելակի համը… դրանք ինձ համար ամենաերջանիկ պահերն էին»:

Շարունակությունը՝ այստեղ