Օրվա իշխանությունների պաշտոնավարումը՝ սպառնալիք պետության համար․ «Փաստ»
ПОЛИТИКА«Փաստ» օրաթերթը գրում է
Իշխանությունների՝ 4 տարուց ավելի պաշտոնավարման խրոնոլոգիան ցույց է տալիս, որ նրանք ինչ խոստումներ տվել կամ առանցքային հայտարարություններ արել են, վերջում պարզվել է, որ դրանք շատ հեռու են իրականությունից, իսկ շատ դեպքերում ուղղակի հորինված պատմություններ և ստեր են պարունակում իրենց մեջ։ Չնայած Փաշինյանն ու իր թիմակիցներն իրենց անվանում էին ժողովրդի կողմից ընտրված և ժողովրդին հաշվետու իշխանություն, սակայն մշտապես առանց աչք թարթելու խաբել են, մանիպուլացրել հանրությանը, ժողովրդի մեջքի հետևում պայմանավորվածությունների գնացել։ Բերենք ընդամենը մի քանի օրինակ բազմահազարներից:
Օրինակ՝ Փաշինյանը ժամանակին հայտարարում էր, որ եթե հանկարծ Արցախի հարցում լուծման որևէ տարբերակ լինի, ապա անպայման կգա և ժողովրդին հրապարակային կներկայացնի։ Այնինչ, դա չէր խանգարում, որ իշխանությունները տևական ժամանակ Արցախյան հարցի շուրջ հանդիպումներ ունենային և բովանդակային բանակցություններ տանեին, սակայն հայտարարեին, թե իբր ուղղակի բանակցային ժառանգությանն են ծանոթանում։ Ի վերջո, Լավրովը բացահայտեց, որ բանակցային սեղանի վրա կոնկրետ փաստաթուղթ է քննարկվում, այն էլ՝ փուլային տարբերակով։ Եվ դրանից հետո մարդկանց մնում էր միայն կռահել դրա բովանդակության մասին։ Նույն կերպ էլ պատերազմի ընթացքում իշխանությունները քարոզչական մեծ ալիք էին սկսել, թե «հաղթելու ենք», բայց այս անգամ ևս ժողովուրդը կատարված փաստի առաջ կանգնեց՝ առանց տեղյակ լինելու, թե իրականում ինչ է տեղի ունենում, իսկ իրենց քարոզչամեքենան ամեն օր մոլորեցնում էր մարդկանց և իրականությունը խեղաթյուրում։ Ավելին, թեմաներ կան, որոնց շուրջ մինչև հիմա սև ամպերի պես հարցեր են կուտակված մնացել։
Օրինակ՝ իշխանական հիերարխիայի կարկառուն ներկայացուցիչ Մակունցն ինչո՞ւ էր այդքան համոզվածությամբ հայտարարում, թե Թուրքիան չի ներգրավվի Հայաստանի ու Ադրբեջանի հակամարտության մեջ, ինչից կարճ ժամանակ անց պարզվեց, որ Թուրքիան ոչ միայն միջամտում է, այլև վարձկան ահաբեկիչներ է տեղափոխում Արցախ՝ հայերի դեմ կռվելու։ Կամ Փաշինյանը Ստեփանակերտի հրապարակում խրոխտ կերպով հայտարարում էր, թե «Արցախը Հայաստան է, և վերջ»։ Իսկ որոշ ժամանակ անց արդեն Արցախը ոչ միայն Հայաստան չի համարում, այլև նշում է, թե իբր նախկիններն են Արցախը ճանաչել Ադրբեջանի կազմում։ Նույնպես էլ պատերազմից հետո Փաշինյանի թիմակիցները հայտարարում էին, թե Սյունիքն անվտանգ է, սակայն այդ հայտարարությունից կարճ ժամանակ անց Ադրբեջանը ներխուժեց ու տարածքներ օկուպացրեց ոչ միայն Սյունիքի մարզից, այլև Գեղարքունիքի և Վայոց ձորի մարզերից։ Ուշագրավ է նաև Փաշինյանի այն հայտարարությունը, թե «միջազգային հանրությունն ասում է՝ իջեցրեք Արցախի հարցում նշաձողը, և այդ դեպքում դուք կունենաք միջազգային կոնսոլիդացիա»։
Ու շատերին թվաց, թե միջազգային հանրությունը Փաշինյանին խոստացել է, որ այդ դեպքում կոնկրետ երաշխիքներ է ստեղծելու Արցախի համար։ Բայց երբ ադրբեջանական իշխանությունները կեղծ «բնապահպանների» միջոցով կազմակերպեցին Լաչինի միջանցքի փակումը, դրան հետևած իրադարձությունները ցույց տվեցին, որ ոչ մի միջազգային կոնսոլիդացիա էլ չկա, միջազգային հանրությունից միայն ճանապարհը բացելու դատարկ կոչեր են հնչում, և ոչ մի գործնական քայլ՝ Արցախի ժողովրդի իրավունքների պաշտպանության հարցում։ Մյուս կողմից էլ պարզվեց, որ ոչ թե Փաշինյանն ընդամենը նշաձող է իջեցնում միջազգային հանրությունից առանց կոնկրետ երաշխիք ստանալու, այլև լրիվ հրաժարվում է Արցախից։ Դրա համար էլ քպականները սկսեցին հայտարարել, թե Հայաստանը ռեսուրս չունի Արցախի ժողովրդի անվտանգությունը և իրավունքներն ապահովելու համար։ Սրան գումարած՝ Փաշինյանը դրական էր համարում, որ Ադրբեջանը ուղիղ երկխոսության մեջ է մտնելու Արցախի հետ։ Ու իր կողմնակիցներն այդ հանգամանքը այնպես էին ներկայացնում, թե իբր Արցախը վերջապես վերադառնում է բանակցությունների սեղան։
Սակայն հիմա տեսնում ենք, թե ինչպես է տեղի ունենում այդ, այսպես կոչված, «ուղիղ երկխոսությունը»՝ Արցախը շրջափակելու և հումանիտար ճգնաժամ ստեղծելու միջոցով։ Կարճ ասած՝ Փաշինյանն ինչ հայտարարել է, դրա վատագույն սցենարն է տեղի ունեցել։ Վերջերս էլ նա նոր հայտարարություն է դրել շրջանառության մեջ, թե փաստաթուղթ է ստորագրելու, որ Հայաստանի միջազգայնորեն ճանաչված 29,8 հազար քառակուսի կմ տարածքը պահպանելու է։ Բայց ելնելով նրա նախկին հայտարարությունների ու խոստումների ճակատագրից՝ չպետք է բացառել, որ մի օր էլ հանկարծ այնպիսի փաստաթուղթ ստորագրի, որ ՀՀ տարածքներից էլ զգալի զիջումներ կատարի՝ այս անգամ հիմնավորելով, թե դրանով Հայաստանի բնակչությանն է փրկել ցեղասպանությունից, և «հայ ժողովուրդը մատաղացու գառ չէ»։ Այսինքն, փորձը ցույց է տալիս, որ այս իշխանություններն ինչքան երկար են պաշտոնավարում, այնքան պետությունը կորուստներ է ունենում։ Եվ բերված օրինակները բավարար են հասկանալու համար, որ նրանց պաշտոնավարման շարունակությունը ուղիղ տանում է դեպի պետականության կործանում։
ԱՐՏԱԿ ԳԱԼՍՏՅԱՆ
Մանրամասները՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում