Կարապետյանն ընդդեմ Եվրոպայի
ՎԵՐԼՈՒԾԱԿԱՆՀայաստանում ապրանքները սկսում են հերթով թանկանալ: Վարչապետ Կարապետյանը հորդորում է համբերատար լինել: Լուծման որևէ, թեկուզ միջանկյալ մեխանիզմ նա չունի: Միակ լուծումը կլիներ խոստացած ներդրումային բումը գոնե մասնակիորեն ապահովելը: Մյուս կողմից Կարապետյանն, օրինակ, ի տարբերություն Հովիկ Աբրահամյանի չունի բավարար փորձ որպեսզի համակարգն այս ճգնաժամային պահին կառավարի մեխանիկական կառավարմամբ կամ այսպես ասած ձեռքով: Հաշվի առնելով, որ Հայաստանը փոքր երկիր է, մեծ բիզնեսում էլ ծանոթ դեմքեր են, Աբրահամյանին, օրինակ, հաջողվեց, որոշակիորեն զսպել ճգնաժամը ՝ կայունացնելով իրավիճակն իր փորձի ու անձնական կապերի շնորհիվ:
Սա իհարկե նախանձելի տարբերակ չէ: Որովհետև, եթե չունես ինքնակարգավորող համակարգ, ուրեմն չունես որևէ երկարաժամկետ ռազմավարության հիմք: Բայց մյուս կողմից Կարապետյանը չունի ոչ մեկը, ոչ ՝ մյուսը:
Խոսակցությունն են տարածվում, որ Գազպրոմում Կարապետյանի հորդորի համաձայն որոշել են գազանջատումներ իրականացնել, եթե մինչև ամեն ամսվա 25-ը կոմունալ վճարում չի արվել: Սրա հետևում, ինչպես ներդրումների դեպքում, ընկած է նույն մեթոդաբանությունը ՝ ստեղծել Հայաստանում սոցիալական դժգոհության էֆեկտ, շատ լավ հասկանալով, որ պատասխանատվությունը թե գնաճի, թե նման կոշտ քաղաքականության համար ընկնելու է իշխանության, մասնավորապես Սերժ Սարգսյանի վրա:
Մանավանդ հիմա, երբ ԵՄ հետ համաձայնագրի կնքումը Հայաստանում որոշակի հույսեր է արթնացրել, ցանկացած կոշտություն պետական սեկտորի կողմից, սոցիալական իրավիճակի ցանկացած վատթարացում ընկալվելու է հենց նույն ԵՄ կոնտեքստում՝ հակառակ էֆեկտով, երբ հույսը վերածվելու է հիասթափության:
Կարապետյանը, բնականաբար իր քաղաքական հովանավորյալների հետ չի մարսում ԵՄ համաձայնագրի կնքումը: Նրանք խնդիր ունեն ոչ թե համաձայնագրի, այլ դրա կնքմանը հասած Սարգսյանի, ավելի շուտ Սարգսյանի կողմից համաձայնագրի կնքումը հաջողացնելու դեմ: Եվ այս իրավիճակում նրանց այլ ելք չի մնում, քան սրել սոցիալ-տնտեսկան վիճակը ՝ հասկանալով, որ հասարակությանը չեն հուզում ներիշխանական բախումները ու ցանկացած վատթարացում ակամայից թիրախավորելու է Սերժ Սարգսյանին:
Արտակ Ասլանյան