Զրույց հավատով ապագայի ու լավ լինելու վստահության մասին
ՄՇԱԿՈՒՅԹ«Փաստի» հյուրն է երգահան Գուսան Հայկազունը
– 2017 թ., ըստ Ձեզ, ինչպիսի՞ ձեռքբերումներ, հաջողություններ ունեցանք:
– Տարին այնքանով էր լավ, որ սահմանում համեմատաբար խաղաղ էր, թեկուզ սա վերջնական խաղաղություն չէր: Կցանկանայի վերջնական լիներ՝ կա՛մ վերջնական խաղաղություն, կա՛մ վերջնական՝ հաղթական պատերազմ:
Այնուամենայնիվ, մնացած ոչ մի բանում ես լավ բան չեմ տեսել: Գարնանը դեռևս վստահություն կար Կառավարության, Ազգային ժողովի նկատմամբ, ժողովուրդն իր ձայներն էր տվել և սպասում էր լավ բանի, սակայն ոչ մի դրական բան ես չտեսա՝ աղքատությունն ու թանկացումներն ավելացան:
Լավից–վատից, դժվարությամբ ես կարողանում եմ ապրել, բայց այս խեղճ ժողովո՞ւրդը: Շուրջդ նայում ես՝ լացդ գալիս է, որ այդպիսի մարդիկ, երեխաներ կան: Ես լավ բան չտեսա այս տարի, նույնը չեմ սպասում հաջորդ տարի: Ես, իհարկե, վատատես չեմ, մեր ժողովրդի, մեր երկրի ապագային հավատում եմ, պայքարող տեսակ եմ ու վստահ եմ, որ լավ է լինելու, պարզապես հիմա է շատ վատ:
– Այս տարի երկրում քաղաքական կարևոր իրադարձություններ տեղի կունենան՝ վարչապետի, նախագահի ընտրություններ: Ըստ Ձեզ, տարբերություն կա՞, թե ով կլինի վարչապետ, կոնկրետ ինչ–որ մի թեկնածուի ընտրվելու դեպքում ժողովրդի համար լավ կամ վատ կլինի՞:
– Հասկանալով, գիտակցելով այս ամենը, տեսնելով, որ Սահմանադրություն փոխեցին միայն մի նպատակով, որ նախագահը, հանրապետականը մնան, ես կարծում եմ, որ ոչինչ չի փոխվելու, միշտ ասել եմ՝ պետք է համակարգը փոխվի. հարուստը հարստանում է, աղքատն՝ աղքատանում:
– Ասում եք, շուրջը նայում եք՝ աղքատություն է, մյուս կողմից էլ Նոր տարվա օրերին ցանկացած խանութ մտնելիս տեսնում էինք, որ ասեղ գցելու տեղ չկա: Մարդիկ աղքատ են, հնարավորություն չունեն, բայց տարվա այդ վերջին օրը ծանրաբեռնված սայլակներով դուրս են գալիս խանութներից:
– Դա ընդամենը սովորության հետևանք է: Ամեն մարդ ցանկանում է լավ երևալ, իր երեխան տեսնի, որ լավ են, հարևանից չտարբերվեն: Ես իհարկե նման բան չեմ անում, ինձ համար ամեն օր էլ Նոր տարի է: Ամեն օր մենք ուտում ենք այն, ինչ ունենք, առնում ենք այն, ինչ որ պիտի ուտենք: Պիտի այդ ամենը վերանա, մենք այնքան լավ տոներ ունենք, Նավասարդն ու Վահագնի ծնունդը չի նշվում ժողովրդի կողմից, մենք ունենք Վարդավառ, որ չեն նշում ինչպես պետքն է:
– 2019 թ. ամանորյա հանգստյան օրերը կկրճատվեն: Ի՞նչ եք կարծում, դա կնպաստի քիչ գումար ծախսելուն, քանի որ քիչ ժամանակ կունենան հյուր գնալու և հյուր ընդունելու համար:
– Անպայման կազդի ու ճիշտ բան է դա, թե չէ 15 օր տոն էինք նշում:
– Ձեր 2017 թ. ստեղծագործական հաջողությունների մասին կխոսե՞ք: Ի՞նչ նոր ձեռքբերումներ ունեցաք նախորդ տարի և ի՞նչ նոր ծրագրեր ունեք այս տարվա համար:
– Նախորդ տարի իսկապես հաջողված տարի էր ինձ համար, որովհետև մի քանի կարևոր երգեր գրեցի: Բացի այդ, իմ երեսուն տարիների աշխատանքի արդյունքը՝ «Հայեր, միացե՛ք» երգարանը կարողացա տպագրել, որտեղ տեղ են գտել իմ ստեղծագործությունների 70–80%–ը:
Իմ գործունեությունը ոչ թե 1–2 ավել կամ պակաս երգ գրելն է, այլ այն, որ ես անընդհատ մարդկանց մեջ եմ. դպրոցներում, մանկապարտեզներում, գրադարաններում տարբեր միջոցառումների են ինձ հրավիրում: Անընդհատ ազգայինը տարածելու, ոգի տալուն է ուղղված իմ գործը:
Մի հետաքրքիր բան ասեմ, որտեղ ինձ հրավիրում են, գնում եմ, այնտեղ է լինում նաև Կոմանդոսը՝ մշակույթի և պատերազմի համադրություն, ամեն տեղ իրար հետ ենք, շատ լավ եմ ընդունում դա:
Այս տարի վերջին գրածս երգը կոչվում էր «Վերջ տվե՛ք, տղե՛րք, էդ ի՞նչ եք անում», որով դիմում եմ մեր օլիգարխներին, պաշտոնյաներին, ովքեր քանդում են երկիրը, հերիք է, վերջացրե՛ք:
– Լսո՞ւմ են, արձագանքո՞ւմ:
– (Ծիծաղում է): Համացանցում դրել եմ, գրված է հակակոռուպցիոն երգ, պայքարում եմ կոռուպցիայի դեմ երգով: Արձագանք չկա, մեկը կլսի, մեկը՝ ոչ: Աղմուկ էլ չհանեց, ոչ մեկին չի հետաքրքրում:
– Ձեզ պես ստեղծագործողին չե՞ն խանգարում մասնագիտական աշխատանքը կատարել:
– Որքան էլ քննադատում եմ, քննադատական երգեր գրում, ոչ ոք ինձ բացասական բան չի ասում, ընդունում են, որ ճիշտ եմ: Քծնվող արվեստագետներից չեմ, լավին լավ եմ ասում, վատին՝ վատ:
– Ձեր տեսակով ապացուցում եք, որ մարդ կարող է լինել Ձեր պես` նորմալ աշխատել ու սիրված լինել:
– Այո՛, սիրված եմ, չեմ մեծամտացել: Ընդ որում, հարուստներն ու պաշտոնյաները նույնպես սիրում են ու ընդունում, բայց չեն օգնում, որպեսզի ես ստեղծագործելու համար չմտածեմ, թե վաղն ինչ պիտի անեմ:
Քրիստինա Տեր-Մաթևոսյան