Հրանուշ Խառատյան. «Այս ամենն ընդամենը խալտուրա է և ո՛չ ազգայինի, ո՛չ էթնիկականի, ո՛չ էլ ազատական շուկայի հետ որևէ կապ չունի»
ՄՇԱԿՈՒՅԹ«Փաստ» օրաթերթը գրում է
Ազատ շուկայի տրամաբանությամբ բիզնեսն ինքն է թելարդում խաղի պայմաններն ու կանոնները, սակայն պարզվում է, որ բիզնեսի ազատությունը կարող է ոչ միայն վտանգավոր լինել աղեստամոքսային համակարգի, այլև ողջ օրգանիզմի նորմալ կենսագործունեության համար: Բացի այդ,ազատություն ասվածն այնքան լայն հասկացություն է, որ փաստորեն սեփական բիզնեսը զարգացնելու համար մարդիկ երբեմն այնքան են լարում սեփական երևակայությունը, որ հատում են անգամ ազգայինի ու ապազգայինի սահմանը:
Ու եթե, օրինակ` գնային քաղաքականության, մենաշնորհային դիրք գրավելու դեմ պայքարելու համար գոնե դե յուրե կազմակերպություններ են գործում, ապա պարզ չէ, թե, օրինակ, գովազի որակի չափանիշները ստուգողներ առհասարակ կա՞ն: Եթե ոչ, ապա հարց է ծագում, թե ինչ պետք է անել ողջամտության սահմանը հատած գովազդային բովանդակության դեմ պայքարելու համար:
Ազգագրագետ, կովկասագետ, հասարակական գործիչ Հրանուշ Խառատյանը «Փաստի» հետ զրույցում անդրադառնալով ազգային տարազով կովին` կաթնամթերք արտադրող ընկերության գովազդային պաստառում ներառելու դեպքին, որի շուրջ, ի դեպ, բավականին մեծ աղմուկ է բարձրացել սոցիալական ցանցերում, նշեց, որ ոչ այդ քայլի էությունն է հասկանում, ոչ էլ տրամաբանությունը:
«Ստացվում է` իշխանությունն իր լրատվամիջոցներով ձեռ է առնում այն մարդկանց, որոնք մեծ հաշվով խոսում են հավասարության, արդարության, իրավունքի մասին: Նրանք մեկնաբանում են, որ պահանջարկով է պայմանավորված առաջարկը, և եթե իշխանությունը գտնում է, որ երկրի հանրային արժեհամակարգում տարազով կովի պահանջ կա, ապա բիզնեսը դա մեզ կմատուցի: Եվ եթե հայ բիզնեսմենները գտնում են, որ հայ կնոջ տարազով կովի գեղագիտական պահանջարկ կա, ապա դա էլ մատուցում են»,– ասաց ազգագրագետը:
Հ. Խառատյանի դիտարկմամբ խալտուրան, կեղծիքը, անճաշակությունը այնքան է հեղեղել երկիրը, որ բոլոր մեկնաբանություններն արդեն անիմաստ են դարձել: Հասարակության նման դեգրադացման դեմ պայքարելու կոչերին ի պատասխան նա նշեց, որ վերջին 15 տարում բոլորն ասում են՝ այլևս դեգրադացվելու տեղ չկա, բայց նման դեպքերը փաստում են, որ դեռ շատ տեղ կա:
«Մենք դեռ իջնելու տեղ ունենք և կիջնենք, քանի դեռ չենք սթափվել: Չնայած այս ամենը բացարձակ անընդունելի է բնակչության առնվազն 95%–ի, այդ թվում՝ իշխանությունում ներգրավվածների 70–80%–ի համար: Եվ նման գովազդ հասարակությանը մատուցելն ամբողջ քաոտիկ, իրարամերժ, սպեկուլյատիվ, վայրենի, ագրեսիվ հեռուստահաղորդումների, կեղտոտ պատկերների, կնոջ հանդեպ բռնության ցուցադրության, տղամարդկանց ցածրագույն մակարդակի ցուցադրության ամբողջ հեղեղի ընդամենը մի հյուլեն է:
Այդ ամենը առաջարկ–պահանջարկով մեկնաբանելով, տպավորություն են ստեղծում, թե մեր հասարակությունը նորմալ գեղագիտական ճաշակ չունի: Եվ մեր պահանջարկն ընդամենը մինուսային արժեք ունեցող երևույթներն են: Եվ նման սերիալների մասին նույնիսկ նախագահն է ասում, որ կա պահանջարկ, բայց ինչպես են պարզել պահանջարկի մակարդակը, պարզ չէ»,– ասաց Հ. Խառատյանը:
Ազգագրագետի դիտարկմամբ, փաստորեն տարիների ընթացքում ստեղծվել է ազգային անարժեքության մի ամբողջ համակարգ, որը ո՛չ ազգայինի, ո՛չ էթնիկականի, ո՛չ էլ ազատական շուկայի հետ որևէ կապ չունի:
«Այս ամենը խալտուրայի հետ կապ ունի, որը պետք է արգելվեր դեռևս 20 տարի առաջ, բայց ես այս ամենից դուրս գալու այլ ելք չեմ տեսնում, քան այն, ինչ առաջարկում էին «Սասնա ծռերը»»,– խոսքը եզրափակեց ազգագրագետը:
Արմինե Գրիգորյան