Արյա՞ն, թե՞ շոուի ձգտում. «Փաստ»
ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Մայիսի 23-ի ողջ օրը հասարակության մի ստվար զանգված սրտատրոփ սպասումների մեջ էր՝ ե՞րբ վերջապես ազգային անվտանգության ծառայությունը կհրապարակի նախօրոք հայտարարված 350 հոգու հետ շաղկապված անձանց անունները: Բնականաբար, մարդկանց ակնկալիքները հայտնի անուններ, օդիոզ դեմքեր տեսնելն է... Ավելին, շատերը սոցցանցերում այնքան անհամբեր էին, որ արդեն «մուննաթ» էին գալիս, թե՝ օրն անցավ, բայց ձեր խոստումը չկատարեցիք: Մյուս կողմից՝ զանգվածային բնույթ է կրում այս կամ այն անձի մասին որևէ տեղեկություն մեկնաբանելը՝ «կալանավորել է պետք», «սնանկացնել է պետք», «դատել է պետք» կոչերով: Ատելության, չարության գեներացումը սպասելի էր, ու դա ունի իր ոչ միայն օբյեկտիվ, այլև, բնականաբար, սուբյեկտիվ պատճառները: Տարիներ շարունակ հասարակության մեջ արմատավորված համոզմունքը թալանի առկայության, տիրող անարդարության հանդեպ ու նույն այդ հասարակության նկատմամբ արհամարհանքը մի կողմից, և պարբերաբար բոլորին անխտիր վարկաբեկելու համակարգված քաղաքականությունը մյուս կողմից, այսպես թե այնպես, պիտի հանգեցնեին նման վիճակի: Որքան էլ խոսենք սիրո ու հանդուրժողականության մասին, ուզենք, թե չուզենք, այսօր մեր հասարակությունը կամ գոնե նրա մի զգալի մասը տոգորված է առնվազն պատժելու ցանկությամբ: Նրանց, ովքեր անօրինականություններ են թույլ տվել, ովքեր թալանել են, որոնք կտրվել են իրականությունից ու ժողովրդին նայել իրենց «բարձունքներից»: Հասարակության մի զգալի հատված հակված է նույնիսկ անհավանական գործողությունների՝ սկսած, այսպես կոչված, «կուլակաթափությունից» մինչև հրապարակային ծանրագույն պատիժներ: Վենդետայի բացառման մասին հայտարարություններն, անշուշտ, գովելի են: Վենդետա երբեք չպետք է լինի: Միևնույն ժամանակ, հասարակությունը հազիվ թե ների, եթե իրական օրինախախտները չհայտնաբերվեն ու չստանան իրենց պատիժը, որքան էլ ոմանք փորձեն ակնհայտ հանցագործության տարրեր պարունակող հանցանք կատարածի կալանավորումը, ձերբակալումը որակել վենդետա...
Շարունակությունը՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում