Հանրահայտ մոլորություններ
ԼԱՅՖՄենք գիտենք, որ...
Հասցեում նշվում է երկիրը, քաղաքը, փողոցը, տունը և բնակարանը:
Իրականում ոչ բոլոր երկրներում է դա այդպես։
Ճապոնիայում փողոցները ավելի հաճախ անուններ չեն ունենում, անգամ համար չեն ունենում։ Յուրաքանչյուր միկրոշրջանի (կվարտալի) տրվում է յուրահատուկ համար, որը և հանդիսանում է հասցեն, իսկ նրան գոտևորող փողոցները լինում են անանուն։ Այս ամենը հաճախ արտասահմանցիներին շփոթության մեջ է գցում։ Թվում է, թե այս ձևը խառնիճաղանջ է և ոչ էֆեկտիվ։ Իրականում դա այդպես չէ։ Եթե ձեզ պետք է գտնել ինչ որ ռեստորան Տոկիոյում՝ բավական է իմանալ, թե որ միկրոշրջանում է այն տեղակայված, քարտեզով գտնել այն և վերջ, իսկ այնտեղ հասնելու համար կարևոր չէ, թե որ փողոցով կգնաս։ Ճապոնացին իր հասցեն ասում է այսպես, օրինակ` «Ես ապրում եմ Տոկիոյի 12-րդ միկրոշրջանի 8-րդ տանը»: Եվ իրոք, եթե տրամաբանենք, դա ավելի ճիշտ է։ Օրինակ, ի՞նչ է նշանակում` «Ես ապրում եմ Սուվորովի փողոցում»։ Այդպես կարող է ասել միայն բոմժը, որը իրոք ապրում է փողոցում։
Ճապոնացիները հանճարեղ ժողովուրդ են։ Այս ձևով հասցեավորումը ունի նաև մի շատ կարևոր առավելություն։ Փողոցներին չեն տրվում անուններ, որոնք հաճախ անհրաժեշտ է լինում փոխել, դա նշանակում է փոխել այդ փողոցի բոլոր շինությունների կադաստրային անձնագրերը, ապրող բոլոր մարդկանց անձնագրերում հասցեների նշումները և այլն։
Ստացվել է այնպես, որ ես ապրում եմ իմ անվան փողոցում՝ Կամոյի փողոց։ Իհարկե, ի սկզբանե փողոցի անունը տրվել է այն ժամանակ լեգենդար համարվող հեղափոխականի՝ Կամոյի (Սիմոն Տեր-Պետրոսյան) անունով, բայց հիմա պարզվել է, որ նա ընդամենը եղել է խուլիգան և բանկեր թալանող, և չի կարող նրա անունով փողոց լինել։ Իսկ փողոցի անունը չեն փոխել` համարելով , որ այն արդեն իմ անունից է։
Կամո Խաչիկյան