Ու դարձյալ մեղավորը պլաստիկն է. «Փաստ»
ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Հայաստանում մեկանգամյա օգտագործման պլաստիկը կարգելվի: Սա բնապահպանության նախարարի նախաձեռնությունն է: Ի դեպ, մեկանգամյա օգտագործման պլաստիկն արգելված է բազմաթիվ այլ երկրներում: Կարծես թե լավ է, բայց մյուս կողմից, նման նախաձեռնությունը հիշեցնում է Կարեն Կարապետյանի կառավարության չափազանցված մաքրասիրությունը: Արդյո՞ք պլաստիկի արգելքը կարևոր քայլ է աղբի դեմ պայքարում, իրականում դժվար է ասել, որովհետև ցանկացած բան արգելելը բավական հեշտ է, բայց, որպես կանոն, հեշտ ու կտրուկ արգելքները պարզապես չեն աշխատում: Ինչպես տեսանք, ընդամենը մի քանի ամիս առաջ արգելվեց նաև առանց դեղատոմսի դեղերի վաճառքը, արդյունքում ստեղծվեց քաոս և արգելքը վերանայվեց:
Ընդհանուր առմամբ, առաջին հայացքից թվում է, թե աղբահանության կազմակերպումից առաջ, պետք է պարզապես չկեղտոտել` լինի դա պլաստիկի, թե որևէ այլ թափոնի տեսքով, սակայն աղբահանության խնդիրը և գործընթացը շատ ավելի խորը շերտեր ունեն:
Աղբահանությունն ինքին բազմափուլ գործընթաց է, որտեղ առանձնահատուկ տեղ ունեն աղբի տեսակավորումն ու վերամշակումը: Հայաստանում, սակայն, պարզապես չկա աղբի տեսակավորման մշակույթ` այլ կերպ ասած` մենք մեր տանը միևնույն տոպրակի մեջ թափում ենք ապակե տարաները, ջարդված խեցեղենը, պլաստիկ շշերը, սննդային մնացորդները, և այլն, այս բոլորը նույն խառնիխուռն տեսքով հայտնվում է Սանիթեքի գարշահոտ տարածող աղբարկղերում` այնտեղից էլ` աղբատար մեքենաներում, ապա` քաղաքից մի քիչ հեռու որևէ աղբանոցում: Սրանով ավարտվում է աղբահանությունը: Մինչդեռ, աղբի տեսակավորման դեպքում` ապակին, պլաստիկը հարյուրտոկոսանոց վերամշակման ենթակա աղբ են, իսկ սրա համար անհրաժեշտ են վերամշակման կենտրոններ, որոնք իրենց հերթին ներդրում են և աշխատատեղ: Մոտավորապես նման շղթայով կարելի է հասնել բնապահպանական ու երկրի մաքրության շատ խնդիրների լուծման: Բացի այս, կարծես թե, երաշխիք չկա, որ պլաստիկի արգելքից հետո պլաստիկը պարզապես կվերանա: Ենթադրենք` խոշոր խանութներն ու սուպերմարկետները հրաժարվեցին դրանից, ինչ կանեն փոքր ու միջին խանութները, կրպակները, ովքեր են դրանց վերահսկելու, արդյոք կրկին տույժ ու տուգանքի մեթոդով փորձ է արվելու պարտադրել հրաժարվել պլաստիկից: Եթե ամեն ինչ գնաց նշված ուղիով, ապա կանխավ կարող ենք արձանագրել, որ ոչ մի բան էլ չի ստացվելու, որովհետև մաքրությունը` և՛տանը, և՛ դրսում ավելի շատ մշակույթի, սովորույթի ու կրթվածության խնդիր է, որը պետք է լուծել համապատասխան ուղիով, ոչ թե արգելքներով ու տույժ–տուգանքներով:
Շարունակությունը՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում