Ամենաէժան «պիկ» շրջանն է, բայց գները չեն նվազում. «Փաստ»

«Փաստ» օրաթերթը գրում է.

Ամառվա 2 ամիսն անցավ, բայց գյուղմթերքների գների զգալի նվազում չի արձանագրվում: Խոսքը, մասնավորապես, բանջարեղենի և մրգերի մասին է:

Սպառողների միության նախագահ Արմեն Պողոսյանը նկատում է` այն սեզոնն է, երբ գյուղմթերքը պետք է առատ և էժան լիներ, բայց հակառակն է: «Ճիշտ է, գները համեմատաբար իջնում են, բայց պետք է շատ իջնեին, ինչպես ժամանակին էին իջնում: Գները շատ քիչ են իջնում, թեպետ ամենաէժան «պիկ» շրջանը պետք է լիներ: Լոլիկը 250–280 դրամ է, ի՞նչն է խանգարում, որ ավելի էժան լինի: Հիմա էլ մոտենում է ձմերուկի, խաղողի սեզոնը: Ձմերուկը մատչելի չէ: Հիմնական խնդիրն այն է, որ ձմերուկի բերքը քիչ է` միայն առատ բերքի դեպքում կարող է գնանկում լինել: Թե ինչու չեն իջնում բանջարեղենի ու մրգերի գները, ես երկու կարևոր պատճառ կառանձնացնեմ. սելեկցիա և գնումներ, ավելի կոնկրետ` մթերում: Գյուղացու տան մոտից պետք է գնեն, բայց այդ մշակույթը գոյություն չունի: Իսկ եթե կան «գնորդներ», ապա այնպես են անում, որ ուրիշ հնարավորություն չմնա: Գյուղացին շատ ցածր գնով է տալիս ապրանքը, ու մեկ ուրիշը չկա, որին ավելի լավ գնով կարող է վաճառել: Այսինքն` պետք է մրցակցություն լինի. մեկը գա մի գին ու պայմաններ առաջարկի, մեկ ուրիշ մթերող` այլ գին ու պայմաններ: Գյուղացին ընտրության հնարավորություն պետք է ունենա, որ իրեն ձեռնտու պայմանով վաճառի: Իսկ ապրանքը շուկա հասցնելը տանջանք է, առանձին աշխատանք ու մասնագիտություն: Գյուղացուն պետք է ազատել այդ բեռից: Շատ են եղել դեպքեր, երբ տարբեր տեղերից զանգել են ու ասել` ծիրանս մնաց, չեմ կարողանում վաճառել: Դա աբսուրդ է, նման բան չպետք է լինի: Այս հարցը մեր գյուղատնտեսության ցավոտ կողմն է»,–«Փաստ»–ի հետ զրույցում ասաց Արմեն Պողոսյանը: 

Միության նախագահն անցում կատարեց երկրորդ խնդրին. «Սելեկցիա: Այսինքն` սորտերն այնպես տեղայնացնել, որ ավելի լավ բերք տան: Մեզ մոտ հակառակն է: Լոլիկ ունեինք` «Անահիտ» էր կոչվում: Այդ տեսակը գրեթե չկա, վերացավ, փոխարենը կա լոլիկ, որը տեսքից լավն է, բայց ոչ թե ուտելու է, այլ պատ շարելու»:

Նրա խոսքով` մեր խնդիրը գյուղացիներին օժանդակելն է. «Արտադրամասեր պետք է ստեղծվեն, վերագործարկվեն չգործողները, որ գյուղացին աշխատի ու եկամուտ ունենա:

Գյուղն ու գյուղացին առանձնահատուկ ուշադրության կենտրոնում պետք է լինեն, ինչը չեմ տեսնում: Պետք անել հնարավորը` գյուղացուն օգնելու համար: Եվ ես նկատի չունեմ միայն փողը: Օժանդակելու շատ ուղղություններ կան»:

Արմեն Պողոսյանի հետ զրույցում խոսեցինք նաև այն տնտեսական քաղաքականության մասին, որով առաջնորդվում է նոր կառավարությունը:

«Ցավոք սրտի, դրական տեղաշարժ չեմ տեսնում: Ցանկությունը տեսնում եմ, բայց դրական տեղաշարժ չկա: Չեմ տեսնում այն քայլերը, լծակները, որոնք պետք է նպաստեն տնտեսության վերել քին: Առաջինը` ներդրումների հոսքն ավելացնելուն ուղղված քայլեր պետք է լինեն: Մենք միշտ խոսում ենք տուրիզմի և տեղեկատվական տեխնոլոգիաների զարգացման մասին: Այո, կարևոր ուղղություններ են, համապետական վերելքի հիմք կարող են լինել` ոչ ոք չի վիճում: Բայց մեր գյուղերն ու քաղաքները կիսամեռ են, արդյունաբերության զարգացում ես չեմ տեսնում: Երբ նայում ենք մեր արդյունաբերության արտադրանքի աղբյուրը, տեսնում ենք, որ ոչինչ չի արտադրվում մեր երկրում` բացի լեռնահումքային արտադրանքից: Արտադրական բնույթի ձեռնարկություններ պետք է հիմնել, այնպես անել, որ ներդրողները փողը արտադրության մեջ դնեն: Արդյունաբերության ցուցանիշը մեր ՀՆԱ–ում շատ ցածր է»,–ընդգծեց մեր զրուցակիցը: 

Նա համաձայն չէ այն դիտարկումների հետ, թե երեք ամսում դժվար է որոշակի չափով ոտքի կանգնեցնել այնպիսի վատ վիճակում գտնվող տնտեսություն, որը նոր իշխանությունը ժառանգել է նախորդից:

«Միշտ էլ վիճակը վատ է գնահատվում, բայց քայլեր չեն երևում: Անընդհատ ընտրությունների և նոր Ընտրական օրենսգրքի մասին է խոսվում, բայց դրանով շեղվում է և՛ կառավարության, և՛ հասարակության ուշադրությունը: Իսկ ինչո՞ւ չի խոսվում արտադրության մասին. օրինակ`«Նաիրիտ»–ի և մյուս գործարանների մասին: Արդարացումներ միշտ էլ կարելի է գտնել, բայց այդ արդարացումները ընդունելի չեն»,–եզրափակեց Ա. Պողոսյանը:

Շարունակությունը՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում