Չարաբաստիկ թվեր. «Փաստ»
ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
1996–ը կրկին գլուխ է բարձրացրել, դարձել մոդայիկ, հիշատակվող, բարձրաձայնվող և, ամենակարևորը, բացահայտում պահանջող: Կարծում ենք` պարզ է, թե որ 96–ի մասին է խոսքը` նախագահական կեղծված ընտրություններ, դրանց հաջորդած զարգացումներ, Ազգային ժողով ցուցարարների ներխուժում, արտակարգ դրություն: Այս բոլորն իսկապես էլ եղել է, իսկապես էլ արժի, որ 1996–ը նույնպես բացահայտվի, նույնպես պատժվեն մեղավորները: Սակայն եղել է նաև 1999–ը, 2004–ի ապրիլը, 2008–ի մարտի 1–ը, եղել է գույք պարտքի դիմացը, եղել է Հյուսիսային պողոտայի բնակարանային սպանդը, եղել է նաև «Գազպրոմին» հանձնված Հայաստանի 20 տոկոս բաժնեմասը` հանկարծակի հայտնված պետական պարտքի դիմաց: Ընդհանրապես, Հայաստանի անկախացումից ի վեր հազար ու մի բան է եղել` արյունոտ, ողբերգական, կասկածելի, խնդրահարույց: Կբացահայտվե՞ն թվարկված ու շատ ավելի, շատ էլ չթվարկված դեպքերը, իրադարձությունները, հանցագործությունները, դժվար է ասել, սակայն մի բան հստակ է, որևէ մի եղելություն չի կարող արդարացում կամ ինդուլգենցիա դառնալ մյուսի համար:
Այսօր, Քոչարյանի կալանավորումից հետո, շատ շատերը գրեթե հիստերիկ կերպով պահանջում են բացահայտել 1996–ը, սակայն` միայն 96–ը, ո՛չ նախորդող թվերը, ո՛չ հաջորդող, այլ միայն 96–ը: Ազնի՞վ է դա արդյոք` պատասխանը կարծես թե պարզ է: Մյուս կողմից` արդյո՞ք ազնիվ է հավասարեցնել 1996–ն ու 2008–ը, չէ՞ որ մարդը գերագույն արժեք է, պետությունը՝ մարդու և քաղաքացու կյանքի ու իրավունքների առաջնային ու գլխավոր երաշխավորը, իսկ 96–ին մարդ չի սպանվել, սա որևէ բան նշանակո՞ւմ է, թե՞ ոչ: Բայց սա էլ մի կողմ, 1996–ի բացահայտում պահանջողները գուցե մեկնաբանեին, թե ինչո՞ւ դա չէին պահանջում ավելի քան 20 տարի, ինչո՞ւ հանկարծ հիշեցին 1996–ը, ինչո՞ւ 1998–ին, երբ իշխանությունից հեռացավ նրանց կողմից գլխավոր մեղավոր համարվող Տեր–Պետրոսյանը, նման պահանջներ չհնչեցին և ի՞նչն է այսօր փոխվել, ի՞նչ է ավելացել: Իսկ գուցե մտայնությո՞ւնը, ընդհանրապես, բոլորովին այլ հարթության մեջ: Գուցե 96–ի բացահայտում պահանջողները թաքուն երազանքնե՞ր են փայփայում չեզոքացնել 96–ը 2008–ով: Կամ գուցե պարզապես հակաքարոզչության առիթ է: Նշված տարբերակներից որի հետ գործ ունենք, դժվար է ասել, սակայն մի բան պարզ է, հանցանքը հանցագործությամբ չի չեզոքանում, ուստի, հարկ է ազնիվ լինել, շատ ազնիվ:
Շարունակությունը՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում