Միևնույն է, ցանկացած դեպքում այն մնում է զուտ անձնական կարծիք. «Փաստ»
ՎԵՐԼՈՒԾԱԿԱՆ«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Վերջին շրջանում մենք հաճախ հանդիպում ենք կարծիքների, թե այս կամ այն քաղաքական ուժը, գործիչը կամ էլ անհատը տեղ չունեն մեր հանրային, քաղաքական կյանքում: Որքան էլ զարմանալի է, երբեմն նմանօրինակ շեշտադրումներով են հանդես գալիս անգամ հասարակական, քաղաքական գործիչներ: Այս մոտեցումն, իհարկե, միշտ էլ եղել է՝ սկսած ՀՀՇ–ից վերջացրած ՀՀԿ–ով, սակայն, որպես կանոն, նման արտահայտություններն առավելապես պոպուլիստական հռետորաբանության արդյունք են եղել և գլխավորապես հռետորաբանություն են ապահովել:
Սակայն, երբ բանը հասնում է նրան, որ լրջորեն խոսվում է որևէ քաղաքական ուժի կամ գործչի մասին, ապա առնվազն մի շարք հարցեր են առաջանում: Նախ, եթե ընդունենք, որ որևէ անհատի նկատմամբ արված նման արտահայտությունը զուտ անձնական կարծիքի կամ ավելի շուտ վերաբերմունքի արտահայտությունն է, ապա միևնույն է, այն մնում է զուտ անձնական կարծիք:
Գումարած սրան՝ մեծ հաշվով, հասկանալի է, որ հասարակությունը և միայն հասարակությունն է որոշելու, թե ովքեր կարող են լինել հասարակական կյանքի կամ քաղաքականության սուբյեկտներ: Միայն հասարակությունն է, որ իրեն հասու միջոցներով ու մեխանիզմներով կարող է ընդհանրական կարծիք ու վերաբերմունք հայտնել: Այդ միջոցները բազմազան են, դրանցից մեկը մենք տեսանք ընդամենը 4 ամիս առաջ, իսկ հանրության ձեռքի տակ եղած գործիքներից ամենաընդունվածը ընտրություններն են:
Եվ ուրեմն, երբ անհատները խոսում են այլ անհատների հնարավորությունների, հանրային կյանքի որևէ ոլորտում տեղ ունենալ–չունենալու մասին, նախևառաջ պետք է հիշեն, որ իրենք հայտնում են զուտ իրենց կարծիքը, ավելին՝ այդ կարծիքը չի կարող հավակնել հանրության կարծիք կամ վերաբերմունք լինելուն:
Մենք բազմիցս խոսել ենք այնպիսի տհաճ ու վտանգավոր երևույթի մասին, ինչպիսին է սեփական կարծիքն ու մոտեցումները հանրության վզին փաթաթելը: Ըստ էության, այս դեպքում էլ գործ ունենք այդպիսի իրողության հետ, քանի որ կան հարցեր, որոնց լուծումը պետք է և կարող է տալ միայն հասարակությունը: Սա և՛ սկզբունք է, և՛ իրական ժողովրդավարության հիմնաքար:
Ավելին, անգամ երբ մենք խոսում ենք իսկապես հակասական, իսկապես ընդհանրականորեն վերցրած վատ տպավորություն թողած և անգամ հակաժողովրդավարական վարքագիծ դրսևորած անհատների մասին, միևնույն է, ժողովրդավարությունն այնտեղ է, ուր պաշտպանված են բոլորի բոլոր իրավունքներն անխտիր: Այլապես կստանանք երկակի ստանդարտներով ժողովրդավարություն: Իսկ երկակի ու ընդհանրապես բազմակի ստանդարտները ցանկացած հարթության մեջ, ցանկացած ոլորտում, ի վերջո, դառնում են չարիք: Վերջապես, եթե մենք զուտ հանրային վերաբերմունքի տեսանկյունից նայենք խնդրին, ապա առնվազն վերջին ամիսների իրադարձությունները պարզ ցույց տվեցին, որ հասարակությունն ունի և՛ իր խողովակները, և՛ գործիքակազմը՝ սեփական վերաբերմունքը, տրամադրությունները և նախասիրությունները հայտնելու համար:
Նման պայմաններում յուրաքանչյուր ոք խոսելով ընդհանրական երևույթների ու իրողությունների՝ հանրային կյանքում տեղ ունենալու կամ չունենալու մասին, կամա թե ակամա ներխուժում է զուտ հասարակության իրավունքների դաշտ՝ առնվազն բարոյական տեսանկյունից, ուստի ընդամենը պետք է զուսպ լինել և սեփական կարծիքը չնույնացնել հանրային կարծիքի հետ:
Մանրամասները՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում