Սաշիկի, բանանի ու 70 տոկոս ստվերի միֆերը
ՔԱՂԱՔԱԿԱՆՕրերս «Իմ քայլը» խմբակցության պատգամավոր, նախկինում ՃՈ պետի տեղակալ Արմեն Խաչատրյանը հարցազրույցներից մեկում ասել է, որ Ալեքսանդր Սարգսյանը որևէ կապ չունի արագաչափերի հետ, ու դա իր բիզնեսը չէ: Շատ խորհրդանշական է, որ նման միտք հայտնում է իշխող խմբակցության պատգամավորը, որովհետև «Սաշիկի միֆը» այն գործիքներից մեկն էր, որի շնորհիվ այսօր իշխող խմբակցությունը «Իմ քայլն» է: Ընդհանրապես նախահեղափոխական ու բուն հեղափոխական շրջանում գործածված քաղաքական տեխնոլոգիաների շարքում միֆերն ահռել ի տեղ ունեին: Այդ միֆերից էին ոչ միայն Սաշիկի միֆը, այլև բանանի մենաշնորհի, 70 տոկոս ստվերի մասին հայտարարությունները: Խորհրդանշական է, որ այդ միֆերը միֆազերծվում են արդեն հիմա, ներկայիս իշխանության, այսինքն՝ նախկինում այդ միֆերը ձևավորողների ուղղակի և անուղղակի քայլերի հետևանքով: Դիցուք, հայտարարված 70 տոկոս ստվերից գոնե կեսը այժմ չի բացահայտվել, այլապես հիմա Հայաստանը կլիներ տնտեսական թռիչքի մեջ: Ալեքսանդր Սարգսյանի շուրջ էլ քրեական գործերը առնչվում են ապօրինի հարստացմանն ու սահմանափակվում 30 միլ իոն դոլարի մասին խոսակցություններով: Այնինչ տարիներ շարունակ նա հայտարարվում էր որպես հայաստանյան խոշոր բիզնեսների փայատեր: Դժվար թե այդ պայմանական փայը 30 միլիոն լիներ: Իսկ բանանի մենաշնորհի առիթով էլ կարող ենք ասել, որ հեղափոխական առաջին ամիսների բանանի էժան գնից հիմա մնացել են միայն գեղեցիկ հուշեր: Բանանի մոնոպոլիան չի վերացել, այն անցել է այլ գործարարի: Այսպիսով կարող ենք վստահաբար արձանագրել, որ տարիներ շարունակ հյուսված և արդյունավետ կերպով կիրառված միֆերը, որոնց նպատակն էր դելեգիտիմացնել նախորդ իշխանությանը և որոնք այդ նպատակին հասել են, այժմ հերթականությամբ պայթում են, ընդ որում, դրանց հյուսողների ձեռամբ: Սրա արձանագրման իմաստը, սակայն, ոչ թե «երեսով տալն է», այլ քաղաքական խոսքի պատասխանատվության կարևորությունը շեշտադրելը: Մի բան, որ դեֆիցիտ է Հայաստանում: