Հայ-վրացական հարաբերություններում 25-30 տարի է՝ խնդիրները կարծրացել են, պետք է կարողանանք դրանք բարձրաձայնել ու առաջարկել լուծումներ. Շիրակ Թորոսյան (տեսանյութ)
ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ
Վրաստանի նախագահի՝ Հայաստան այցի, հայ-վրացական խնդիրների, Վիրահայոց թեմի կողմից հայկական եկեղեցիների վերաբերյալ հայցերի, ՀՀ վարչապետի՝ Վրաստան այցի և Ջավախքում ճանապարհաշինության խոստման և վիրահայության պահանջների մասին Tert.am-ը զրուցել է «Իմ քայլը» խմբակցության պատգամավոր Շիրակ Թորոսյանի հետ:
-Պարո՛ն Թորոսյան, երկօրյա պաշտոնական այցով ՀՀ էր ժամանել Վրաստանի նախագահը, Վրաստանում էլ վերջերս է վարչապետի փոփոխություն եղել, ՀՀ-ում հայտնի քաղաքական փոփոխություններ են տեղի ունեցել, նոր նախագահներ ունեն 2 երկրները: Ո՞ւր են գնում 2 երկրների հարաբերությունները, և արդյոք այդ փոփոխություններն ազդում են այս հարաբերութունների փոփոխությունների վրա:
-Հայ-վրացական հարաբերութունները պարտավոր են գնալ գործընկերային, բնականոն, բարիդրացիական ճանապարհով, և յուրաքանչյուր փոփոխություն պետք է ավելի դրականապես ազդի այդ հարաբերությունների վրա: Կարող եմ փաստել, որ և՛ Հայաստանում, և՛ Վրաստանում կատարվող փոփոխությունները դրականորեն են ազդում այդ հարաբերությունների վրա:
-Իսկ ի՞նչ է փոխվում օրինակ: Բոլոր հանդիպումների ժամանակ կողմերը շեշտում են եղբայրական և բարեկամական պետություններ լինելու մասին, շեշտում են, որ անլուծելի խնդիրներ չկան, իսկ առարկայական ի՞նչ է փոխվում:
-Ինչի մասին Դուք ասացիք, մեզ հոգնեցրել է: Ես ամենամեծ քննադատն եմ եղել հայ-վրացական հարաբերությունների այդ կարծրատիպային ձևակերպումներին, որոնք իրականում տեղապտույտի էֆեկտ էին ստեղծել: Միշտ խոսվել է անհրաժեշտության մասին, հնչել են բարձրագոչ կենացներ, Հայոսի ու Քարթլոսի կենացներն արդեն մաշացրել ենք, և արդյունքում իսկապես մեր ակնկալած և երկու ժողովուրդների ու պետականությունների ակնկալած բարիդրացիությունը մենք չենք ունեցել, դա իրականություն է, դա փաստ է, և ես սա արձանագրում եմ ցավով:
-Պարո՛ն Թորոսյան, գուցե մենք վախենում ենք խոսել խնդիրներից, և երկու կողմից էլ իրավիճակը ձեռնտու է, բացի այդ Դուք նոր իշխանության քաղաքական թիմում եք, որի օրակարգում, կառավարության ծրագրում Վրաստանի մասով անդրադարձ չկա: Ի՞նչ անել:
-Իրականում Կառավարության ծրագրում անդրադարձ կա Վրաստանին՝ Վրաստան և Իրան:
-Անդրադարձ չկա հայության վերաբերյալ:
-Պետք է նշենք, որ իրականում այդ ծրագիրը կարող էր ավելի բաց կամ փակ լինել… կարևորն այն է, թե ծրագրի տակ ինչ գործողություններ ենք անում։ Այո, վրացահայության մասով ծրագրում բացվածք չկար, բայց եթե երբևէ եղել է, դրա արդյունքը չենք էլ տեսել, միգուցե հիմա ավելի արդյունավետ աշխատենք և տեսնենք արդյունքները: Մենք այսօր ուզում ենք, որ շատ բան փոխվի, 25-30 տարի է՝ խնդիրները կարծրացել են, միգուցե վախենում ենք խոսել խնդիրներից, ես չգիտեմ՝ ով է վախենում, բայց ես չեմ երկնչել այդ խնդիրները բարձրաձայնելուց, մենք պետք է կարողանանք բարձրաձայնել խնդիրներն ու առաջարկել լուծումները: Ամենակարևորն այստեղ կողմերի քաղաքական կամքն է:
-Խոսեցիք քաղաքական կամքից, ասացիք, որ նաև լուծման տարբերակը Վրաստանի քաղաքական կամքն է, բայց մեր քաղաքական պահանջը չկա: Խոսում են, օրինակ, լեզվի խնդրի մասին, որ քիչ տեղ է հատկացված մայրենի լեզվին, բայց ես չեմ տեսել, որ նույն Ջավախքում որևէ ուսուցիչ գոնե գրավոր դիմում գրի նախարարություն, որ սա խնդիր է, կառուցված չեն ճանապարհները, բայց որևէ մեկը չի ասում, որ սա խնդիր է: Ուղղակի խոսել և չներկայացնել հանրային պահանջ, ինչո՞ւ պետք է Վրաստանը քաղաքական կամք դրսևորի այդ հարցերը լուծելու համար, Հայաստանը նույնը կանե՞ր:
-Հետաքրքիր է ձևակերպումը, բայց ես մասամբ եմ համաձայն Ձեզ հետ: