Նախորդ իշխանությունների դասական կրկնօրինակում
ՎԵՐԼՈՒԾԱԿԱՆՄամուլում անընդհատ լուրեր են շրջանառվում և տարբեր տեղեկություններ «նետվում» Աբովյան քաղաքի համայնքի ղեկավարի՝ հունիսին սպասվող ընտրության հետ կապված: Փաստացի ներկայումս ունենք մի իրավիճակ, երբ Կոտայքի մարզպետ Ռոմանոս Պետրոսյանը բացահայտ կերպով քննադատում Աբովյանի գործող քաղաքապետ Վահագն Գևորգյանին: Մարզպետի հիմնական թեզն այն է, որ անցկացված աճուրդների առումով լուրջ կոռուպցիոն ռիսկեր ու սխեմաներ կան:
Մարզպետն իր հարցազրույցներից մեկում խոսում է այն հանգամանքի մասին, որ «որոշ համայնքներում համայնքի ղեկավարի և մարզային իշխանությունների միջև պատշաճ համագործակցություն չի կատարվում»: Այս միտքն այլ կերպ, քան դեսպոտիզմ և սեփական ամբիցիաների դրսևորում որակել հնարավոր չի, քանի որ մարզպետը փորձում է իր իշխանական լծակներով և պետական համապատասխան գերատեսչությունների գործիքակազմն օգտագործելով՝ համայնքների ընտրված ղեկավարներին «ենթարկել իրեն»:
Կարող ենք վստահաբար նշել, որ ՀՀ-ում գործող օրենսդրությամբ առաջնային մանդատ, ըստ էության, ստանում են պատգամավորները և համայնքների ղեկավարները, մնացած բոլոր պետական մարմինները ղեկավարում են կամ միջնորդային մանդատով, կամ ուղղակի նշանակմամբ: Տվ յալ պարագայում ակնհայտ է մի բան՝ նշանակովի մարզպետը փորձում է արհեստական ինտրիգներով և բավականին կասկածելի «կարված» գործերով իրեն ենթարկել համայնքապետին՝ չներկայացնելով կոնկրետ փաստեր: Տվյալ դեպքում փաստացի գործ ունենք քաղաքական շահադիտական նպատակի հետ, երբ համայնքի ղեկավարը թիրախավորված է այն պատճառով, որ կառավարող կուսակցության անդամ չէ, և, ըստ էության, անտեսվում է նրա բուն գործունեությունն ու քառամյա աշխատանքը. առաջնային պլան են բերվում քաղաքական հայացքները:
Այստեղ բախվում ենք մի հետաքրքիր դրվագի, որն արժե հստակ ամրագրել. ակնհայտ է, որ այս իշխանությունների գործունեության գոնե այս հատվածը նախորդ իշխանությունների դասական կրկնօրինակում է, որն, ի դեպ, բազմիցս քննադատվել է հենց ժամանակի ընդդիմության կողմից: Նախկին ռեժիմը նույնպես հնարավոր բոլոր միջոցներով թիրախավորում էր ոչ ՀՀԿ-ական համայնքապետներին, որոնք, ի դեպ, ընտրվում էին բացառիկ դեպքերում: Ի դեպ, այս մոտեցումն իր հերթին ժամանակին փայլուն կերպով իրականացնում էր նաև ՀՀՇ վարչակարգը՝ ասելով՝ «պոլի փետ էլ լինի, ՀՀՇ-ից լինի»: Ստացվում է, որ մենք խոսում ենք «նոր Հայաստանից», մարդու իրավունքներից ու դեմոկրատական արժեքներից, բայց անում ենք ավտորիտարիզմին բնորոշ քայլեր՝ բացահայտ հետքայլ:
Կարևոր է փաստել նաև այն հանգամանքը, որ մարզպետ Պետրոսյանը հաճախ այնպիսի թեմաներից ու գործի մանրամասներից է խոսում, որոնք նախաքննական գաղտնիք են պարունակում, և ըստ օրենքի, նա ուղղակի իրավասու չէ անել մեկնաբանություն կամ հնչեցնել անձնական տեսակետ ու դիրքորոշում:
ԱՆԴՐԱՆԻԿ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ