« Միհրան Պողոսյանին չեն սիրում ոչ թե նրա համար, որ վատ մարդ է, կամ իրենք են ավելի լավ մարդ, այլ որովհետև ուժեղ ու խելացի մարդկանց դժվար է հանդուրժել». Ռուբեն Գրդզելյան
ՎԵՐԼՈՒԾԱԿԱՆԳրում եմ մի բան, որը կկարդաք բոլորդ ու կանցնեք առաջ։ Սակայն նպատակս նրանում է, որ հենց սենց բան պետք է գրվի, որ մեր ծուռ հայելիների իրականությունում մի փոքր ու ճիշտ երեվույթ ավել լինի։ Պողոսյան Միհրանին իրական ծանոթներից, /ոչ թե այստեղ մեծամասնության պես թերթերից "ճանաչողներից"/, շատերը չեն սիրում, այդ թվում նույն իրա նախկին գործընկերները հանրապետականից ու տարբեր կալիբրի չինովնիկներից։ Չեն սիրում ոչ թե նրա համար, որ վատ մարդ է, կամ իրենք են ավելի լավ մարդ, այլ որովհետև ուժեղ ու խելացի մարդկանց դժվար է հանդուրժել՝ հատկապես եթե թույլ ես․․․ Միհրան Պողոսյանին չեն կարողանում ներել տարբեր բաների համար։ Օրինակ, որ չնայած բարեկամական կապերի, գործից հանում էր այն աշխատողին, որը ալկոհոլ է օգտագործում աշխատանքային ժամին։ Օրինակ, որ չէր հանդուրժում նախարարությունը վերածեն հասարակած տան, անգամ եթե գրասենյակում սեքսով զբաղվողը հենց նախարար Հովհաննես է։ Օրինակ, որ մինչև 2008 թվականը կաշառքի մեջ կորած համակարգում վերացրեց կաշառքը ու ՀՀ դատարանների վճիռները զուգարանի թղթի կարգավիճակից սարքեց դրանք օրենքի ուժ ունեցող պետական ակտեր, ոնց գրված է մեր Սահմանադրությունում։ Օրինակ, որ բջնին սուքիասյանից խլելու գործում ի պաշտոնե մասնակցեց, ոնց որ այսօր սպայկանա խլվում իրա սեփականատերից։ օրինակ, որ իմ ներկայությամբ ԱԺ նախագահը զանգում "ասմ էր", թե այս գործը պետք է սենց արվի, բայց Պողոսյանը անում էր օրենքով, զոհաբերելով իր հարաբերությունները ՀՀ երկրոդ մարդու հետ ճշտի խաթր։ Օրինակ, որ վարչապետի հետ տարիներով կռիվ էր տալիս, որ օրենք ընդունենք, որ մարդու վերջին կացարանից չզրկելու իրավունքի գաղափար ունենանք, ու վաշխառուները աջ ու ձախ բոմժ չսարքեն մարդկանց (հայտնի վարչապետը ընդդիմանում էր դրան, որ բանկերը շարունակեն մարդկանց ձեռքից խլել վերջի տանիքը ու շահութաբեր լինեն)։ Օրինակ, որ դատախազի, հարկայինի պետի, վարչապետին ու ԱԺ խոսնակին հիշեցի մեշոկներով փողերի խաթր հետք-մետքի պես լրատվամիջոցները տոննայով փչացնում էին իրա կերպարը ձեր նման չճանաչողների մոտ։ Այն չճանաչողների մոտ, որոնք կրթության կամ տեղեկատվության պակասի պատճառով չգիտեն, թե որ օֆշորը օրինական երևույթ է, որոնք չգիտեն, որ Պողոսյանը իր պաշտոնավարման տարիներին միշտ կանգնած էր ճշտի մեջքին, տղայական ճշտի ու արդարության կողքին, որի տրամաբանությունը արտացոլված է ՀՀ Սահմնադրության տողերում։ օրինակ, երևի քչերը գիտեն, որ Պողոսյանը հասարակ մարդ է, ու իր սխալներով ու թերություններով քիչ է տարբերվում մեզանից, բայց աշխատավայրում չէր խմում, խալխի կնիկներին չէր երջանկացնում, վերադասի խնդրանքներով հարկադիրի օրենքները փուռը չեր տալիս, փտած համակարգը ահ ու սարսափովի տակ էր զգաստ ու օրենքի սահմաններում պահում։ ու այն, ինչ այսօրվա իշխանությունները խոստանում են՝ մարդակենտրոն մոտեցումը, Պողոսյանը իր կառուցած համակարգում իրականացնում էր դեռ 10 տարի առաջ... Ու այսօր ես լիովին կիսում եմ իր ընտրությունը, երբ նա չցանկացավ կիսել Մանվելի Գրիգորյանի ճակատագիրը, ով ռակից մահանում է բանտախցում միմիայն ապօրինի զենք պահելու մեղադրանքով։ ու ո՞վ է այսօր հիշում բանտում մեռնող Մանվելի մասին։ Ոչ նրանք, ով բանդեռլոգների պես հրճվում էին նրան ձեռբակլալելուց, ոչ նրանք, ով վարչապետի ուղիղ ցուցումով փակում էին փողոցները, որ Մանվելը կրկին հայտնվեր բանտում, ոչ նրանք, ովքեր անտարբեր էին այդ երևույթի նկատմամբ։ Ու այս ամենի տրամաբանությունը նրանում է, որ իշխանությունները ի դեմս մեկ անձի սարսափում են միքանի մարդկանցից՝ Մանվելից, Քոչարյանից ու, փաստորեն, Միհրան Պողոսյանից, որոնց շինծու մեղադրանքներով պահում են կամ ուզում են պահել իրենցից ու այդպես էլ հասարակություն չդաչձաց մեզանից մեկուսացված։ Ցանկացած մարդու համար պատիվ կլինի, որ այս իշխանությունը այն աստիճան վախ ապրի իր անձից, որ փորձի բանտերում կորցնել։