Պտույտ ի շրջանս յուր
ՀԱՍԱՐԱԿՈՒԹՅՈՒՆ2018 թվականի հայաստանյան իրադարձությունները փաստեցին, որ Արցախում նույնպես անհրաժեշտություն է դարձել արմատական փոփոխություններ իրականացնել: Գործող իշխանությունները հապճեպ արձագանքեցին՝ հայտարարելով բարեփոխումների մեկնարկի մասին: Մի խումբ ղեկավարներ ազատվեցին զբաղեցրած պաշտոններից և անմիջապես նշանակվեցին այլ պաշտոններում: Գումարելիների տեղափոխությունից գումարը չփոխվեց, ինչը հանրության շրջանում նախ տարակուսանքի, ապա դժգոհության առիթ տվեց: Արդյունքում մեկ տարի անց ունենք այն, ինչ մեկ տարի առաջ: Իսկ մեկ տարի անց Արցախը շարունակում է մնալ անորոշության մեջ: Հիմնական պատճառը ոչ այնքան սպասվող համապետական ընտրություններն են, այլ հանրության կյանքում դրական առումով էական տեղաշարժի բացակայությունն է:
Մեր բնակիչները չեն վստահում օրենսդիր և գործադիր իշխանություններին, ինչը ուղղակիորեն շաղկապված Է մի շարք արատավոր գործընթացների հետ, որոնք արտահայտվում են չհիմնավորված նախապատվությունների և թաքնված համաձայնությունների ու գործարքների տեսքով: իշխանության և գործարար վերնախավերի սերտաճը, որը վաղուց վերածվել է երկրի ռեսուրսները տնօրինող խմբերի միջև դաշինքի, փլուզման վտանգի տակ է, որն էլ խուճապ է առաջացրել:
Այս ամենի ցայտուն վկայություն են հանդիսանում բնակչության հետ հանդիպումներում մեր կուսակցության կողմից իրականացված հարցման արդյունքները, որի համաձայն, գործող իշխանության, որը նախորդի տրամաբանական շարունակությունն է, վստահության քվեն հազիվ անցնում է 10տոկոսի շեմը: Առայժմ ձեռնպահ մնալով հեղափոխական գործընթացներից, մեր կուսակցությունը փաստում է, որ իշխանության նման վարքագիծը վաղը կամ մյուս օրը կհասցնի հեղափոխության՝ հարցականի տակ դնելով 2020թվականի ընտրությունները:
Այո, մենք հասկանում ենք, որ ցանկացած պահի պատերազմը կարող է ծեծել մեր երկրի դարպասները, այո, մեզ հակացուցված է ցնցումային իրավիճակը, այո, մենք համբերատար և սառը դատողություն ունեցող քաղաքացիներ ենք, այո, անկախ ամեն ինչից, մենք միշտ պատրաստ ենք կյանքի գնով մեր երկիրը պաշտպանել արտաքին թշնամուց, սակայն այս ամենը պետք է գիտակցի առաջին հերթին իշխանությունը և այս հանգամանքը ոչ թե տարիներ շարունակ պետք է օգտագործեր որպես ցնցումները բացառելու պատճառ , այլ պատճառ՝ վերջ տալու անորոշությանը և ձեռնամուխ լինել արմատական բարեփոխումների իրականացմանը:
Հանրահայտ է, որ ցանկացած անորոշություն առաջացնում է տագնապ, ինչն էլ իր հերթին ագրեսիվ գործողությունների համար նպաստավոր պայմաններ է ստեղծում։ Ոմանց թվում է, որ ագրեսիան, դա ուժի, հզորության դրսևորման ձև է, մինչդեռ հոգեբանական տեսանկյունից՝ անորոշության, տագնապի, վախի, հեռանկարի բացակայության զգացումն է առաջացնում ագրեսիա, որը իշխող համակարգի նկատմամբ օրինաչափորեն արտահայտվում է հեղափոխության ձևով։ Արցախի իշխանություններն իրենց իներտ գործելակերպով, հանրության շրջանում տեղի ունեցող խմորումների հանդեպ դիտորդի դերակատարի անտարբեր վերաբերմունքով հանրությանը դրդում են վճռական քայլերի: