Կանայք տաբատ հագել են շատ ավելի վաղուց, քան կարծում ենք
ՀԱՆՐԱՀԱՅՏ ՄՈԼՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԳիտնականները կարծում են, որ տաբատների պատմությունը սկսվել է նախամարդու ժամանակներից և կապված է ավելի ցուրտ կլիմայական պայմաններով տարածքներում մարդկանց աստիճանական վերաբնակեցման հետ:
Այս հագուստի ամենահին գտածոն հայտնաբերվել է Թուրֆանի օազիսում (Չինաստան) գտնվող Յանհայի դամբարանների պեղումների ժամանակ: Երկու գերեզմաններում մոտ 3 000 տարվա վաղեմության բրդյա տաբատներ են հայտնաբերվել: Ըստ տաբատի տեսքի, ենթադրվում է, որ այն նախատեսված է եղել ձիավարման համար (մերկ ոտքով ձիավարելը անհարմար է):
Պյոտր Կոմեստորը (1173), որի «Պատմության սխոլաստիկան» գիրքը դարեր շարունակ որպես դասագիրք է ծառայել եվրոպական համալսարաններում, տաբատի գյուտը վերագրում է բաբելոնյան թագուհի Շամիրամին: Եվրասիական տարածքում տաբատներ առաջինը սկսել են կրել քոչվորները:
Նրանք միանգամից բարձր են գնահատել այս հագուստի հարմարությունը հեծյալի համար:
Նույն պատճառով տաբատները լայնորեն տարածված են եղել սկյութացիների ու պարսիկների շրջանում, իսկ որոշ ժամանակ անց գերմանացիներն ու հոներն են հասկացել տաբատի առավելությունները:
Այն ժամանակներում տաբատի յուրաքանչյուր փողքը հանդիսանում էր հագուստի առանձին առարկա (փողքերը միացված չէին միմյանց), ուստի ժողովուրդների մեծ մասի լեզուներում «տաբատ» բառը հոգնակի է (օրինակ ռուսերեն «брюки», «штаны»):
Ի դեպ, շատերը սխալվում են՝ կարծելով, թե կանանց տաբատների պատմությունը սկսվել է 20-րդ դարում, իրականում դա շատ ավելի վաղ է եղել:
Հին ժամանակներից ի վեր Արևելքում ինչպես տղամարդիկ, այնպես էլ կանայք տաբատ էին հագնում: Թույլ սեռի ներկայացուցիչների համար տաբատը փոխարինում էր ներքնազգեստին, իսկ վերևից նրանք պարտադիր հագնում էին շրջազգեստ կամ զգեստ:
Հին հռոմեացիները տաբատը համարում էին բարբարոսների հագուստ և անվայելուչ էին համարում այն:
Սակայն Հռոմեական Կայսրության լեգեոներները, մասնակցելով երկարատև պատերազմների ու նաև պատերազմելով ցուրտ վայրերում, ժամանակի ընթացքում փորձելով գոնե ինչ-որ միջոց գտնել տաքանալու համար, այնուամենայնիվ, սկսեցին տաբատներ օգտագործել:
Բանն այն է, որ կարճ տաբատները կարելի էր թաքցնել հռոմեական ավանդական հագուստի տակ և դարձնել ոչ այնքան նկատելի: Կայսրության բնակչության մնացած մասը ևս, ի վերջո, ընդունեց այդ սովորույթը: Հին Չինաստանի բնակիչներին նույնպես տաբատները անմիջապես դուր չեն եկել, և միայն հեծելազոր ստեղծելուց հետո են նրանք հասկացել, որ տաբատը զինվորական համազգեստի հարմար բաղադրիչ է:
Ի դեպ, ի տարբերություն Կենտրոնական Ասիայի և Մերձավոր Արևելքի երկրների, Չինաստանում կանանց թույլատրվել է տաբատ կրել առանց վերևից շրջազգեստ հագնելու:
Միջնադարյան Ճապոնիայում տաբատներ (հաքամա) կարող էին կրել միայն ազնվականության ներկայացուցիչները, սամուրայները և պալատականները, իսկ հասարակ մարդիկ ստիպված էին յոլա գնալ միայն գոտիներով հագուստով: Բացառություն էր արվում միայն հանդիսավոր առիթների համար, օրինակ՝ հարսանեկան արարողություն:
Քանի որ ոչ բոլորին էին թույլատրում տաբատ հագնել, հետևաբար, միշտ էլ հնարավոր էր ըստ դրա առկայության հասկանալ, թե որ սոցիալական շերտին է պատկանում անձը:
Նյութը հրապարակման պատրաստեց Past.am-ը